Tijdens zijn tournee om zijn tweede album 'Dagen van Gras, Dagen van Stro' voor te stellen, passeerde Erik De Jong, oftewel Spinvis, op 22 maart in Leuven. De oergezellige stadsschouwburg leende zich met zijn comfortabele zitplaatsen uitstekend voor de melancholische muziek van de Nederlander. Ook de bewerkingen van klassieke stukken door het Leuvense Grim pasten perfect in het kader van de avond.
Of het gemengde publiek Grim helemaal wist te smaken, is niet zeker. Toch zetten zij een sterke prestatie neer met hun bewerkingen van de minimalistische componisten Arvo Pärt en Erik Satie. Naar goede postrock-gewoonte bouwde het trio met een beperkt aantal instrumenten van niets op naar een stuwend en repetitief hoogtepunt. Het Kraftwerk-achtige, kinderlijke synthesizerdeuntje in het voorlaatste nummer toont alleen maar de moed van Grim om hun eigen ding te doen. Ze gingen dan ook terecht op in hun muziek.
De link met de veel toegankelijkere pop van Spinvis was niet meteen duidelijk. Toen Erik De Jong met z'n band het podium betrad en de eerste nummers afwerkte, werd een tipje van de sluier opgelicht. Spinvis liet elk nummer uitlopen in een netjes georchestreerd samenspel van de instrumenten van de acht bandleden. Het zorgde voor lang uitgesponnen nummers en gaf een nieuw elan aan het oudere werk. Het meest opvallend was echter de melancholie die van het concert uitging. Een nummer als 'Ronnie Gaat Naar Huis' miste plots zijn opgewekt kantje (dat werd helemaal duidelijk toen het lied zonder zang gespeeld werd door technische problemen). Het gevoel werd alleen maar versterkt door de op het eerste gehoor lichtjes absurde teksten. Toch gaan ze uiteindelijk allemaal over dagelijkse dingen en dat versterkt het gevoel van melancholie.
Ook in de bijhorende filmpjes kwam dat aspect tot uiting: gewone dingen waar toch iets niet juist aan is. Toen De Jong ging liggen en in het donker een tekst begon voor te lezen, leek het even of er iets anders aankwam, zoals hij zelf aankondigde. Het enige verschil was dat de monotoon gescandeerde, licht bizarre tekst van 'Lotus Europa' nu centraler stond dan de muziek. Die eiste echter opnieuw de aandacht op wanneer op het einde van het 'vertelsel' een gelaagde, stevige mix ontstond. Het misstond allerminst.
De bisronde begon met 'Smalfilm'. Het was de eerste en laatste opgewekte song van de avond. Het optreden van Spinvis was melancholischer, harder en ook bizarder dan voorgaande. Zo bood het meer diepgang en toonde het aan dat Nederlandstalige pop ook kan verrassen.
