Het volk was massaal toegestroomd op de eerste dag van deze feestelijke 35ste editie van Sfinks. Daar zat de zon ongetwijfeld voor iets tussen maar met een klepper als Goran Bregovic op de affiche kunnen weersomstandigheden moeilijk als enige oorzaak worden aangewezen.
Lang voor Bregovic het podium zou betreden stond de massa (opgewarmd door het Merdan Taplak Orkestar) al ongeduldig in en rond de concerttent, reikhalzend naar de lege stoeltjes waarop het Weddings & Funerals Orchestra zou plaatsnemen. De eerste noten kwamen echter van enkele blazers die door het publiek richting podium wandelden, enthousiast begeleid door de massaal uitgedeelde rum-shakertjes. Eens de muzikanten op het podium gehesen, vervoegde de rest van het orkest hen: veel koperblazers, een drummer die af en toe een accordeon bovenhaalde en twee zangeressen, compleet in traditionele klederdracht. Bregovic zelf, in een stralend wit pak gestoken, positioneerde zich met zijn gitaar in het midden. De man is ondertussen zestig maar op basis van de enthousiaste en sierlijke aanwijzingen die hij aan het orkest gaf, zou je hem hoogstens de helft van die leeftijd schatten.
Toch schuwde Bregovic ook de rustige nummers niet. Een potentieel kippenvelmoment – ware het niet dat het publiek duidelijk was gekomen om te feesten - was het intieme duet van Bregovic met één van de zangeressen. Een afwisselende songkeuze dus: zowel nummers uit het zijn nieuwste tweeluik ‘Alkohol’ als filmmuziek of stukjes uit zijn opera ‘Karmen With a Happy Ending’.
Het orkest speelde twee uur strak samen, vaak ondersteund door op voorhand opgenomen materiaal. Dat stoorde niet meteen, zolang het enkel ging om wat voorgeprogrammeerde beats en de baslijn van de afwezige sousafoonspeler. Op een bepaald moment was het aandeel vooraf ingespeelde muziek echter zo groot, dat enkel Bregovic en zijn tenorhoorns live meespeelden, ter begeleiding van een opgenomen zanglijn. Een beetje jammer. Het publiek liet het zich echter niet aan het hart komen en riep het orkest enthousiast terug voor een half uur durende bisronde. Afsluiter ‘Kalasnikov’ was meteen een uitdaging aan het adres van Tsiganisation Project, de onfortuinlijke dj’s die met hun plaatjes het publiek mochten zien te entertainen na een wervelende doortocht van the real stuff.
