Op 2 februari gebeurde er iets magisch in de Antwerpse Singel. De Franse pianist Pierre-Laurent Aimard bracht er een onverhulde ode aan de muzikale poëzie. Met oneindige subtiliteit toverde hij een amalgaam van kleuren uit zijn monochroom instrument via het werk van Kurtag, Debussy, Liszt en Schumann. Zelden werd een publiek meer met de neus op de klank an sich gedrukt. En dat bovendien in een intelligent programma met naadloze overgangen: dit is recitalkunst om in te lijsten.

Hoewel Pierre-Laurant Aimard, nu hij halfweg de vijftig is, steeds meer het traditionele repertoire ter hand neemt, blijft hij vooral bekend omwille van zijn affiniteit met de hedendaagse klassieke muziek. Als pianostudent van Yvonne Loriod leerde hij de muziek van Olivier Messiaen uit de eerste hand kennen en in de uitvoering van diens muziek is hij tot op vandaag de absolute standaard. Luister maar naar zijn opname van de 'Vingt regards sur l'enfant-Jésus'. Als solopianist van Boulez' Ensemble InterContemporain leefde hij nog meer in de wereld van de nieuwe muziek en het is ongetwijfeld via deze weg dat hij componisten als Ligeti inspireerde om werk voor hem te schrijven. Dat hij in zijn recitals de hedendaagse muziek blijft promoten, hoeft dan ook niet te verbazen. En op welke unieke wijze doet hij dat! Niet door simpelweg te spelen, maar door het combineren met bekende repertoirestukken en het hierbij uitvergroten van enerzijds klanktechnische en anderzijds concept-ideologische gelijkenissen. Hoe dan ook zorgt vooral de enorme sérieux in het benaderen van de hedendaagse muziek en het zoeken naar minder evidente, doch wel aanwezige muzikale zegswijzen dat Aimards moeite loont en deze muziek met een naturel klinkt die de luisteraar met poëtische verstomming slaat.

Pierre-Laurent Aimard (foto: Felix Broede / DG)
Pierre-Laurent Aimard (foto: Felix Broede / DG)
Aimard heeft begrepen dat een volledig Liszt-recital soms moeilijk te verteren is. Vandaar dat hij in zijn recente opname van de sonate zoekt naar omringende muziek die een ander licht werpt en vernieuwende luisterervaring biedt op deze bekende partituur. In deSingel bouwde Aimard zijn programma even slim op en zoals op de cd werd Liszts eerste 'Légende' met veel succes aan 'Tangata Manu' van Marco Stroppa gekoppeld. Twee werken uit de 'Années de pèlerinage' konden in deel één als een voorafschaduw dienen voor enkele complexe preludes uit het tweede boek van Debussy. Late en dus experimentele werken van Liszt, waarvan Aimard, met reminiscenties aan de manier waarop hij Messiaen speelt, perfect het spirituele karakter kon overbrengen. Minder spiritueel dan op etherische wijze poëtisch zijn de preludes van Debussy. Aimards heldere aanpak van zijn elementaire selectie doet nooit afbreuk aan de zachtheid, de gevoelvolheid en de types licht in deze miniaturen. Openen deed Aimard met de gebalde muzikale taal van Kurtag. Diens minimalistische gestes werden op onvergetelijke wijze verstrengeld met Schumanns intieme 'Bunte Blätter'. Er is een component intellectualiteit in deze verstrengeling, maar nooit is er de onderkoeldheid die aan muziek zo'n afbreuk kan doen. Aimard verwarmt eenieder eerder met zijn inzichten in de zoekende manier van zijn pianistiek.

Over de enorme technische vereisten hoeft bij een virtuoos als Aimard niet meer stilgestaan te worden. Toch is ze naast de ontroerende dimensie wel een onontbeerlijk element van het pianorecital. Minder briljant, dan wel overstijgend spiritueel-poëtisch slaagde Pierre-Laurent Aimard erin de avond voor wie er bij was onvergetelijk te maken.

Meer over Pierre-Laurent Aimard


Verder bij Kwadratuur

Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.