Ze zeggen het zelf: in één lettergreep is het rock. Slechts vier letters zeggen het beter: hard. Wat Tim Vanhamel en de zijnen die avond presteerden, was oorverdovend en bij wijlen hypnotiserend. Het nieuwe album 'Paradisiac' is er eentje om naar uit te kijken.
Na het al weinig zachte optreden van Starfighter begon Millionaire eraan met de nodige coole uitstraling. Meteen eisten de drums het merendeel van de aandacht op. Niet aflatende, zware luchtverplaatsingen werden de zaal ingestuwd en zorgden voor een sexy groove. Met enkele tempowisselingen zorgde de groep daarenboven voor een aantal technische hoogstandjes. Maar bovenal kreeg het publiek noiserock voorgeschoteld. Loeiende gitaren deden vergeten dat er nog zoiets als een melodie bestaat. Ook de anders prominent aanwezige zang werd grotendeels aan de kant geschoven. Als Vanhamel dan toch in de micro gilde, werd zijn stem galmend vervormd. Het maakte de nummers alleen maar rauwer en het weerhield de songs er zeker niet van om dynamisch uit de hoek te komen. In plaats van te stoppen werd het tempo de hoogte ingejaagd of ging de songstructuur een heel andere richting uit.
Enkel de bekende single 'Champagne' kon even doen herinneren wat melodie voor een nummer kan betekenen. Met Josh Homme (van Queens of the Stone Age) als producer van 'Paradisiaque' is het enkel hopen dat het er op plaat iets muzikaler aan toegaat dan de strakke set in Petrol.
'Paradisiac' komt op 27 juni 2005 uit bij PIAS.
