Leffinge ligt een paar kilometer van Oostende en is al jaren de plaats voor de traditionele afsluiter van het Vlaamse festivalseizoen met Leffingeleuren. Dit jaar waren er opvallend veel afzeggers en ook op vrijdag kon Dr. Lektroluv niet wegens in bed met een hernia. Vervangers waren Starski & Tonic. De 4000 bezoekers kwamen echter vooral voor Soulwax.
Na Goose bleek The Faint de ideale opwarmer voor Soulwax. Ze wisselden poppy dancepunk af met meer duistere, zwaar naar industrial neigende nummers. Alles op een dansbare beat, maar het publiek was toch vooral aan het springen. Daar waar de luchtigere songs wat te licht uitvielen, konden de donkere, rauwe nummers wel bekoren, samen met de visuals achteraan op het podium. Jammer dat het 50 minuten wachten was tot Soulwax, want de overgang zou naadloos geweest zijn.
Geen minuut te laat kwam Stephen Dewaele op het podium 'Hallo' zeggen en de volle tent was vertrokken voor een uur lang loeiharde Belgische rock. Soulwax bracht vooral nummers uit hun laatste album 'Any Minute Now'. David Dewaele liet regelmatig zijn gitaar links liggen om de keyboards te bedienen. Het resultaat: vuurwerk. De complexere songs bleven moeiteloos overeind, oude bekenden bekoorden nog altijd. Daarbij vielen vooral het overdonderende 'E-talking' en de excellente versie van 'Converstation Intercom' op. Een nietsontziend optreden, maar dat vond niemand erg.
Na Soulwax kwam nog Felix Da Housecat de danslustigen vermaken met zijn elektrohouse. Geen verrassingen te bespeuren, wel een netjes afgewerkte set.
