Ondanks de besparingen die de Ancienne Belgique heeft moeten doorvoeren – voornamelijk op de kleinere (minder winstgevende) clubconcerten – trachten ze samen met Coca-Cola de handen uit de mouwen steken om nieuwe, jonge (inter)nationale bands een kans te geven. Onder de noemer ‘Coca Cola-sessions’ geeft deze multinational de muziekindustrie een duwtje in de rug. Ditmaal was het de beurt aan het Gentse viertal Arquettes om zich bij het bredere publiek te introduceren. Hun recent verschenen debuutplaat ‘Wave On’ werd hierbij eindelijk officieel voorgesteld en had live de nodige verwachtingen in te lossen.
De vijf heren van The Man Up North mochten het publiek in de drukke ABclub alvast warm maken. Deze band verschafte reeds wat naambekendheid door op vi.be ontdekt te worden door Studio Brussel en de bescheiden airplay die hierop volgde. Met een ruig stemgeluid dat gemaakt lijkt voor de grotere podia en fiks gitaar- en effectenwerk gaf de band de goedgevulde club meteen zijn eerste kaakslagen van de avond. De afwisseling en energie werkten aanstekelijk en de songs varieerden intern van opgefokte grooves tot serieuze geluidsbombardementen. Doorheen de berg van geluid die deze band met zich mee sleept schuilen kennelijk goede songs die steeds scherp uit de hoek blijven komen. The Man Up North wist alle aandacht naar zich toe te zuigen voor het komende halfuur.
Na het eerste fangejoel en meezingmomenten van de avond kon de protagonist het podium betreden. Zonder er doekjes om te winden begonnen Arquettes meteen aan hun korte set en zetten het eerder rustig beginnende ‘Hands’ in. De synth ‘bliepjes’ en andere effecten die de plaat zo sieren bleken live voorgeprogrammeerd uit de laptop naast de drummer te komen, die met een hoofdtelefoon op de rest van de band over de samples begeleidde. Niet dat het veel afbreuk deed aan de kracht van de nummers, Arquettes volgden strak hun beats op en kwamen er met een natuurlijke feel nog verrassend goed van af. Zo kwam de ingenieuze beat van de gegarandeerde hit ‘Mounting’ plots dubbel zo krachtig over, zeker wanneer dat doordringende gitarenwerk de bovenhand nam. Ook het punky ‘Loins’ wist een ware aardschok op te wekken in de club. Op ‘Hearts Out’ werd dan weer wél voor het eerst gebruikt gemaakt van een keyboard, uiteindelijk toch een fijne toevoeging als live element.
Arquettes lieten zich nog niet van hun spraakzaamste kant zien, veel verder dan enkele beleefde danku’s en een “tis hier fucking warm” is er niet geraakt. Maar wat maakt het eigenlijk uit; de muziek sprak voor zich en maakte dit ruimschoots goed. Zo rockte de single ‘Gutters’ – die momenteel zijn opmars maakt in De Afrekening – zo hard alsof het jonge volk de oude garde eens wou uitleggen wat rockmuziek nou weer juist is. Tussen al het geweld van de nieuwe plaat ‘Wave On’ door was er ook tijd voor een van hun oudere singles. Zo kwam het opzwepende ‘It’s A Relief’ – een van hun eerste radiohitjes ten tijde van hun titelloze EP in 2007 – ook in de set voor.
Wanneer de nummers elkaar niet naadloos opvolgen zoals op het album valt op hoe kort hun songs wel niet zijn. Na een dik halfuur sluiten ze hun set alweer af met het immens energieke ‘Wave On’, dat net zoals alle andere nummers perfect zijn plaats inneemt op het podium. Als toegift smijten Arquettes er nog een cover tegen aan met het immer herkenbare ‘Young Folks’ van Peter, Bjorn & John. Dat ook zonder dat überaanstekelijke fluitdeuntje een aangename song blijft, zeker wanneer Arquettes het hun compleet eigen maken in een slome, pompende versie. Pas helemaal afsluiten doen ze met ‘Feehler’ ,eveneens een oudere single van hun EP die weer opgerakeld wordt.
Met deze eerste officiële cd-voorstelling hebben Arquettes de toon gezet voor hun komende reeks concerten doorheen de Belgische zalen. Deze combinatie van sterke rocksongs en een overtuigend geluid dat er live stààt zal menig alternatieve rockfan weten te bekoren.
