Veel volk in de Gentse Handelsbeurs voor een solorecital van Amandine Beyer. De Franse violiste speelde dan ook waar ze het allerbest in is: Bach. Op geen enkele manier deed ze live recht gelden aan haar recente opname van de solosonates en partita’s. Om meer te zeggen, Beyer leverde een muzikaal nauwelijks interessante versie af van deze hypervirtuose composities.
Amandine Beyer (foto: Evy Ottermans)
Een concertvullend programma voor solo-viool? Het vergt lef dit te programmeren. Uiteraard is Bach van de partij met zijn waagstukken in het genre. Opnames bij de vleet; het zijn bijna visitekaartjes voor de technische en intellectuele vervolmaking van de artiest. Maar anders dan de zo populaire cellosuites, werken deze solosonates en partita's niet altijd op een podium. Misschien ligt dat aan de hogere contrapuntische complexiteit? Of leent de warmte van de cello zich beter tot solistisch luisteren dan het snerpende van de viool? In elk geval kwam een volle Handelsbeurs het erop wagen met Amandine Beyer. Begrijpelijk voor wie weet dat deze Française en haar ensemble Gli Incogniti de laatste tijd fantastische cd's uitbrachten. Hoor hen samen bezig in Bachs vioolconcerti en geen andere versie is nog goed genoeg. Hetzelfde gebeurde met de Zig-Zag Territoires opname van Bachs solowerk voor viool. Hoe nieuw die muziek plots klonk...en zo eenvoudig! Alsof de dubbelgrepen van elke vorige violist hopeloos verkrampt geklonken hadden en alsof elk meerstemmig spel nu pas zijn ware transparantie kreeg toebedeeld. Dus zat de Handelsbeurs vol om dit live te kunnen meebeleven.
Amandine Beyer (foto: Evy Ottermans)
Maar Amandine Beyer moet een slechte dag gehad hebben. Het was zoeken naar hetgeen de opname zo bijzonder had gemaakt. Enkel een paar up-tempo gespeelde dansen vertoonden reminiscenties daaraan, maar in het geheel van het concert kregen ze een wrange bijsmaak van holle virtuositeit in plaats van grote artisticiteit. Bovendien: de zuiverheid was er niet, veel slordigheden en zelfs geheugenfouten maakten het tot een wat beschamende zit. Erger is echter het gebrek aan fantasie, aan muzikale zeggenschap. Op die manier werd het monochrome klankpalet nooit doorbroken door gevoelvolheid en inspiratie. Waar bleef dat onvermijdelijke in de muziek, die richting of energie? Waar die ritmische scherpte, dat spel met ornamenten, die zo verbluffend stijlgevoelig genomen vrijheden? Veel te weinig vuurwerk en dat voor zo'n zeldzaam stil en geconcentreerd publiek. Gelukkig is Bach nog altijd Bach en werd enkel het werk van Pisendel echt saai. Blijkbaar vond Beyer dat zelf ook, want ze liet hierin meer steken vallen dan toelaatbaar.
Beyer zegt zelf dat concerten met composities voor soloviool van Bach voor haar steeds een soort "radiografie van haar bevattingsvermogen zijn". Blijkbaar zijn er in de Handelsbeurs helaas een paar opake mankementen voor de X-stralen opgedoken. Hoe dan ook, niemand uit de volle zaal zal zelfs na een vluchtige beluistering van Amandine Beyers discografie, afhaken. Iedereen fan!
Meer over Amandine Beyer - Handelsbeurs, Gent
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
