Josh Graham is een man die het begrip 'creatieve duizendpoot' alle eer aan doet. Behalve visual artist van het cultcollectief Neurosis, stichtend lid van Red Sparowes en deel van de postmetal supergroep Battle of Mice, is hij tegenwoordig ook frontman van A Storm of Light. Op Pukkelpop 2008 maakte de band geen al te beste beurt, maar in een slechts matig gevulde bar van het Antwerpse muziekcentrum Trix komen ze alsnog hun toegevoegde waarde bewijzen.
De spits wordt vanavond afgebeten door The Black Heart Rebellion, dat met 'Monologue' in 2008 een van de betere Belgische debuutplaten van de laatste jaren uitbracht. Tijdens opener 'The Darkest of Men' gaat er initieel iets mis met het pedalenbord van gitarist Axel Maekelberg, maar in de herneming weten de Oost-Vlamingen gelukkig orde op zaken te stellen. Hoewel de band er misschien niet erg hardcore uitziet, grossieren ze net als het Japanse Envy in een ziedende crossover tussen postrock en screamo. Het resulteert in enkele opwindende klanktapijten die een constante dreiging uitstralen. De epische afsluiter 'Erase. Redraw Our Maps' illustreert eens te meer dat dit een band is om in het oog te houden.
A Storm of Light worstelt aanvankelijk met de zompige geluidsmix en weet niet meteen van welk hout pijlen maken. Wanneer de wall of sound eindelijk correct afgesteld is, lijkt de band echter helemaal ontketend. Graham en de zijnen putten vooral uit het vorig jaar verschenen debuut 'And We Wept the Black Ocean Within', een aardedonkere conceptplaat die vanwege zijn onsamenhangende en bevreemdende karakter niet overal op even veel bijval kon rekenen. Wie gekomen is voor strak afgelijnde composities en kant-en-klare songstructuren, kan vanavond dan ook op zijn kin kloppen: het onwezenlijke klankuniversum van A Storm of Light laat zich niet eenvoudig doorgronden. Doom-, sludge- en dronemetal vermengen zich tot een bezwerende geluidstrip waar echo's weerklinken van Neurosis, Amenra en Sunn O))). Logge ritmes, loodzware riffs en lijzige vocalen evoceren een kolkende oceaan van lawaai die zijn toehoorders genadeloos meesleurt. De nadruk ligt op het repetitieve aspect van de muziek, met gitaren en drums die traag maar gestaag inbeuken op de trommelvliezen. Het is niet voor iedereen weggelegd, maar wie zich overgeeft aan de oerkracht wordt daarvoor uitgebreid beloond.
Een gemakzuchtig begin leek A Storm of Light even de das om te doen, maar uiteindelijk werden de aanwezigen toch getrakteerd op een verschroeiend intens concert. Tel daarbij de puike prestatie van The Black Heart Rebellion en men kan gerust spreken van een geslaagde avond. Daar had gerust wat meer volk voor uit zijn luie zetel mogen komen.
