---

Zool. is het pseudoniem van de Gentse elektronica-artiest Gerry Vergult. Of beter: het is één van de pseudoniemen waaronder hij in de vaderlandse platencataloog te vinden is. Zoals hij helemaal niet uit Gent afkomstig is, zo is hij ook niet steeds als Zool. naar buiten gekomen, noch als elektroneut. Zool. is echter wel zijn jongste verschijningvorm waarvan enige maanden geleden het eerste wapenfeit, de ep ZoolEpOne, het levenslicht zag.

Hoe elektronisch je muziek nu ook mag zijn, je bent niet meteen of zomaar de elektronica binnengerold. Hoe is dit parcours verlopen?

Ik ben op mijn 15de begonnen met gitaar spelen en heb dan in diverse kleine bandjes gespeeld in het Mechelse. Maar het serieuze werk begon pas in 1980 met de oprichting van Aroma di Amore met muziek die het best te omschrijven valt als experimentele new wave. Daarin speelde ik aanvankelijk bas waarbij mijn grootste invloed Jah Wobble (legendarische bassist met een lange staat van dienst in pop, reggae, dub en experimentele muziek, KVM) was. Aroma di Amore haalde trouwens veel van zijn mosterd bij Public Image Ltd. (band die Johnny Rotten na het splitten van de Sex Pistols formeerde met o.a. Wobble, KVM). Ik programmeerde echter ook ritmes met een drumcomputer en die fascinatie voor elektronica ben ik nooit meer kwijtgeraakt. Vanaf 1983 ben ik dan terug gitaar gaan spelen en Aroma Di Amore begon uit te groeien tot een cult-band. Ik was er diegene die de meeste muzikale ideeën aanbracht en enige tijd later ben ik me ook gaan toeleggen op productie, omdat ik vind dat klank net zo belangrijk is als melodie. Trouwens, heel veel inspiratie komt net voort uit klanken die je ontdekt of construeert.

Naast Aroma Di Amore was je – voor je met Zool. begon – het productiefst onder de naam Fred A. en als lid van Kolk. Hoe passen deze namen in het verhaal?

Fred A. heeft slechts gedurende korte tijd bestaan, en dit (solo)project liet me toe om meer melodieuze en introspectieve nummers te maken dan bij Aroma Di Amore. In de jaren '88-'94 waren Elvis Peeters (schrijver en muzikant bij o.a. Aroma Di Amore), KVM) en ik ook actief op het vlak van het muziektheater (o.a. onder de naam 'Peeters & Angst'). Kolk was dan weer een heel ander verhaal. Na de split van Aroma Di Amore (1994) zat ik met een boel ideeën om muziek te maken op basis van hiphoploops en drum 'n' bassbeats. Ik had een hoop nummers op de plank liggen en ben die samen met Maud Verlynde en Luc Gulinck gaan uitwerken, wat resulteerde in de release van de cd 'Nachtschade', zowat het eerste Nederlandstalige triphop/drum 'n' bass album ooit (1999).

In je biografie duikt ook de band Funeral Dress op. Als punkband is deze groep een stevige uitzondering binnen de lijst van artiesten waar je mee hebt samengewerkt.

Voor alle duidelijkheid: bij Funeral Dress heb ik nooit gespeeld. Ik heb enkel hun eerste single geproducet. Wat het productiewerk voor anderen betreft heb ik dat altijd als een verlengde van mijn eigen muzikale werk gezien: de ervaringen die ik opdeed met eigen projecten kon ik dan doorgeven aan anderen.

Heeft je muzikale verleden concrete invloeden op de muziek die je nu maakt als Zool.?

De inspiratie voor Zool. kwam vooral uit de hoek van artiesten als Boards Of Canada, Plaid, Pilote of Pole, maar zoals je kan merken aan de dubby baslijnen op 'ZoolEpOne' blijven ook de inspiratiebronnen uit het verleden aanwezig. Het is moeilijk om te spreken van onderlinge beïnvloeding door al deze projecten. Het is méér dan dat. Al deze projecten vloeiden in mekaar over en overlapten mekaar vaak. Zo hebben bvb. veel van de ideeën die voor Kolk ontstaan zijn hun weg gevonden bij Zool.. Ik heb ook nog een tijdje als bassist bij Buba gespeeld, en van die groep is er een song op het repertoire van Kolk gesijpeld. Het is ook zo dat ik nu regelmatig optreed als vervanger van Jeroen Swinnen bij Daan. En ook dat vloeit voort uit zowel mijn verleden bij Aroma Di Amore als mijn huidige bezigheden met Zool.

Wat heeft je er toe gebracht om (weer) alleen te gaan werken?

Het grote voordeel van alleen te werken is dat je geen enkel compromis moet sluiten en dat je op elk moment dat het je uitkomt muziek kunt maken. In het verleden was ik, net door die compromissen, nooit 100% tevreden over wat er werd opgenomen of uitgebracht. In die zin is 'ZoolEpOne' de eerste plaat die helemaal is zoals ik het wilde en dat geeft toch wel heel veel voldoening.

Waar komen de basisklanken voor je composities vandaan?

Mijn klanken komen uit verschillende bronnen. Samples kan je downloaden van het internet, of kopiëren van sample-cd's. Maar veel van de klanken die ik bij Zool. gebruik zijn toch van eigen makelij. Zo zijn veel van de microritmes gemaakt van het geluid van kapotte gitaarsnoeren: je plugt die in, zet er eventueel wat distortion op en laat dan de hele boel maar kraken. Eens de klanken opgenomen zijn, kan je die dan gaan bewerken door o.a. de toonhoogte te veranderen. Zo verkrijg je van die fijne knisperende geluiden als je een klank vier octaven hoger stemt. Daarnaast zijn er ook zuiver digitale klanken die ontworpen zijn met software synthesizers.

De nummers op je ep zijn volgens een heel strak patroon gemaakt en klinken heel overzichtelijk, haast rationeel. Ritmisch blijft alles heel duidelijk, er zijn geen grote climaxen en nieuwe samples worden op heel regelmatige tijdstippen geïntroduceerd. Is dit alles een bewuste keuze? Wordt dit stramien (mee) bepaald door de software die je gebruikt?

Ik kies altijd bewust voor simpelheid en helderheid, maar ik werk ook met uitgesproken dynamiek; dat zal duidelijker worden op optredens. Met de gebruikte software heeft dat op zich niets te maken, maar het is wel zo dat een programma als Ableton veel creatieve en expressieve mogelijkheden geeft.

Vanwaar die bewuste keuze voor eenvoudige muziek?

Tja, waarom eigenlijk niet? Omdat ik zelf een eenvoudige jongen ben zeker?

Je cd werd in eigen beheer uitgebracht en je verdeelt die (voor zover ik weet) ook zelf: noodzaak of bewuste keuze? Afgaande op je verleden zou ik denken dat je je weg in platenbusiness wel zou moeten kunnen vinden.

Ik heb demo's van Zool. naar alle belangrijke elektronicalabels gestuurd en heb daar nauwelijks reactie op gekregen. De enkelen die wel reageerden vonden dat de muziek niet in hun kraam paste (o.a. Scape, Morr Music) terwijl ik de opnames net naar dat soort labels stuurde omdat die juist wél met acts als Zool. werken. Maar anderzijds: ik heb in het verleden zowel bij independents als bij majors platen uitgebracht en er was altijd wat. Ofwel hadden ze geen geld, ofwel geen personeel, ofwel geen idee hoe ze het moesten aanpakken. In eigen beheer produceren loopt ook niet van een leien dakje, maar je weet waar je aan toe bent en hebt volledige controle over het productieproces en de financiële consequenties. Voor de verdeling echter moet ik snel een oplossing vinden want dat kan je zelf niet: de tijd is er niet voor. De cd is nu enkel te verkrijgen via mijn website, via Vynilla in Gent en Fnac in Leuven, en voor de USA bij http://www.cdbaby.com.

Zijn er al concrete plannen voor een full-cd?

Ik heb ondertussen genoeg materiaal voor een full-cd, maar nog niet de benodigde fondsen! Dus: geldschieters zijn altijd welkom! Maar als ik een aantal optredens kan doen dan moet het tegen eind 2005 lukken om een album uit te brengen.

Wat zou je graag zien veranderen ten opzichte van de muziek op de ep?

De muziek van Zool. zal verder evolueren, dus wat er op die cd zal komen zien we dan wel.

In hoeverre gaat een Zool. optreden live zijn en hoe wil je dit aanpakken?

Live zal Zool. echt wel "levend" zijn. Met behulp van de Ableton-software kan je in real-time gaan samplen en de samples bewerken. In concreto komt het hierop neer dat ik tijdens het optreden geluiden ga maken die ik dan op de computer zal bewerken. Daarenboven ga ik samen met Gerrit Valkenaers nog een improvisatie voor basklarinet en laptop ten beste geven.

In hoeverre beschouw je Zool. op cd als een afgewerkt product? Vooral bij Semtex laat de indruk na dat het een "work in progress" is.

In principe is alles wat ik maak een "work in progress". Ik geloof niet in "definitieve" versies, ook al blijft iets jaren onaangeroerd. Zo spelen we in december opnieuw met Aroma Di Amore en daar gaan we improviseren op basis van nummers van toen. Laat het ons zo stellen dat het "af" is als ik stop met muziek maken, maar dat zie ik enkel maar gebeuren als ik er fysiek niet meer toe in staat ben.

Een prangende – zij het muzikaal niet zo relevant – vraag: hoe ben je tot de naam Zool. gekomen?

Ik had die naam al lang voor het ontstaan van dit project in mijn hoofd. Gewoon omdat ik dat een mooi beeld vond: de (voet)zool is de basis van de mens waar alles op steunt. In het Engels betekent zool niks, het is een onbestaand woord. En het puntje heb ik er nadien aan toegevoegd nadat ik ontdekte dat er reeds 3 andere groepen met de naam Zool bestaan/bestonden: een Nederlandse hardcoreband, een Zweedse metalgroep en een Britse techno-collectief. Het puntje dus om me te onderscheiden van de anderen.