Er was eens een Franse muzikant, met de naam Yann Tiersen. Hij was wereldberoemd geworden door de soundtrack van "Le fabuleux destin d'Amélie Poulain", waarvoor hij de meeste muziek zelf gecomponeerd had. Yann Tiersen had een paar platen gekocht van een Amerikaanse muzikante, Shannon Wright. Eigenlijk had hij ze zelfs allemaal. Dat hij haar muziek goed vond was ook de verdeler van Wright's muziek in Frankrijk ter ore gekomen, die het dan weer doorvertelde aan Shannon Wright zelf. Het sprookje gaat verder dat ook Shannon Wright al van Yann Tiersen had gehoord. Twee jaar voordien had een fan haar tijdens een tournee in Frankrijk een CD van hem toegestopt en die had ze tijdens de tournee bijna permanent opstaan. Of ze hem eens wilde ontmoeten? Ja, daar had ze wel zin in…
Schuchter, en zonder verplichting om tot een vermarktbaar resultaat te komen, kropen de twee voorjaar 2004 de studio in, een avontuur met bestemming "creativiteit". Onder deskundige begeleiding van Fabrice Laureau, met wie Yann Tiersen voordien ook al had samengewerkt aan 'L'absente' werd een tijdje "in-between jobs" vrijgemaakt om te kijken wat een samenwerking aan resultaat kon opleveren. Tien dagen later was het eerste resultaat al te horen op het Ici d'ailleurs festival in Parijs, waar de beide samen hun ideeën aan het Cafe de la Danse ten beste gaven en met de warme aanmoediging van het publiek nog tien extra dagen de studio in konden duiken. Twintig dagen creativiteit van twee mensen, ofte "Yann Tiersen & Shannon Wright", het is haast niet te geloven dat er zo'n dijk van een album uit kon voortvloeien. Maar waarom die korte tijdspanne? Yann Tiersen zorgde zelf voor het antwoord. De gekozen tijdspanne van 20 dagen was het resultaat van onze respectievelijke beschikbaarheid: Shannon was op tournee [ze passeerde ook de Botanique in Brussel enkele weken nadien (JL)] en ikzelf startte aan mijn solo album kort na de opnames. We hadden dus een beperkte tijd, maar geen tijdsdruk van onze producers. De opnames waren opgevat als een avontuur zonder resultaatsverplichtingen, een quatre-mains in een totale vrijheid. Het was dan ook met zenuwen in de buik dat we aan ons avontuur begonnen, bang dat de opzet niet zou slagen. Het eerste nummer op het album ['No Mercy For She' (JL)] drukt in feite die stress uit die we op die moment hadden..
Had je je op het album voorbereid of zijn de ideeën ter plekke ontstaan?
Beide brachten we ideeën aan en de andere borduurde daar dan op voort. Meestal kwamen we dan ook met dezelfde ideeën op de proppen, maar we vertaalden die vaak in een andere taal. Voor mezelf was dit de eerste keer dat ik met zoveel sereniteit een spontane en onbevangen soort van muziek benaderde. Op zich was die ervaring erg bevrijdend voor mij: toen ik bijna meteen daarna aan mijn eigen album begon, had ik het gevoel dat er een inwendige barrière in mij vernietigd was en plaats had gemaakt voor nieuwe energie. We zijn ook uit elkaar gegaan zoals we elkaar ontmoet hebben: met een mengeling van plezier, maar ook nervositeit en onzekerheid over de tijd die we samen hadden doorgebracht, over haar echte bestaan.
Had je dan het gevoel dat er ideeën waren blijven liggen? Dat er nog een stuk onuitgebuite creativiteit was?
Zeker! De creativiteit nam tijdens de opnames in stijgende lijn toe, we formuleerden meer en meer dezelfde wensen op hetzelfde moment en we hadden echt een geestelijke eensgezindheid. Ik denk dat het uitzonderlijk is om spontaan tot zo'n niveau van verstandhouding te komen zonder, zelfs niet op een onbewuste manier, de ander de pas af te snijden.
Uit wat op jullie website staat blijkt dat de rol van Fabrice Laureau erg belangrijk was tijdens de opnames. Wat was het dat zijn bijdrage zo aanzienlijk maakte?
Buiten zijn impact op het geluid en zijn raadgevingen wanneer wij even twijfelden, was Fabrice voor ons een link, maar ook een interface tussen Shannon en mij. We zijn beide nogal gereserveerd van aard en zijn aanwezigheid zorgde ervoor dat we sneller met elkaar vertrouwd werden en meer ontspannen konden werken. Zijn enthousiasme en aanwezigheid maken van hem een kostbare partner.
Heeft het succes van "Le fabuleux destin d'Amélie Poulain" bijgedragen tot het maken van dit album? Of vanwaar komt die zin om op een totaal andere manier te werk te gaan dan de Parijse frivoliteit die zo kenmerkend is voor de muziek van "Amélie Poulain"?
De stukken van dat album komen grotendeels van albums die ik voordien gecomponeerd had. Zelfs als ik het succes aanneem die de film gehad heeft en alles wat er nadien uit gevolgd is, dan nog is die permanente link tussen mij en de film verschrikkelijk enerverend. Ik heb er mijn buik vol van. Overexpositie aan een bepaalde muziek brengt altijd reacties teweeg die tegenstrijdig zijn en vooral overdreven. Sommigen willen enkel de link met de film maken om je in een bepaalde hoek te dringen, terwijl anderen niets anders dan een tweede versie van Amélie verwachten. Het zal in elk geval steeds een moeilijk gegeven voor mij blijven.
Het nummer 'Callous Sun' is erg exemplarisch voor jullie album, vermits het de rockinvloed van Shannon Wright en uw achtergrond vanuit de meer minimalistische muziek perfect combineert. Hoe is dit nummer tot stand gekomen en wat denkt u er zelf over?
Eigenlijk is dit nummer op dezelfde manier als alle andere tot stand gekomen. Eén van ons bracht op een morgen de basis mee naar de studio en we hebben het gedurende de hele dag verder uitgewerkt. Voor dit nummer bracht Shannon de pianomelodie aan en een basis voor de zang, ik bedacht de Rhodes en de basmelodie. De keuze van de instrumenten is heel natuurlijk gekomen, we hadden steeds dezelfde ideeën en een echte vrije aanpak. Shannon speelt piano en ik spel bas, wat misschien niet het eerste is wat de mensen zouden verwachten bij het horen van dit nummer. Ik hou eigenlijk van alle stukken die we gemaakt hebben, ik heb geen specifieke voorkeur voor één bepaald nummer. We hebben een eerste sessie van tien dagen gehad en we zijn uiteindelijk met tien nummers op de proppen gekomen. We hadden beide echt heel veel zin om de dingen samen te kunnen uitdrukken!
Wat mogen we verwachten van je volgende album? Zal het in dezelfde stijl zijn als dit album met Shannon Wright, of eerder neigen naar eerder werk?
Het album met Shannon is geworden wat het is, omdat het net met Shannon gemaakt is. Het zou voor mij onmogelijk zijn om iets identiek te maken, zowel solo of met iemand anders. Neen, mijn nieuw album zal natuurlijk iets meer aanleunen bij mijn eigen composities. Het wordt een album dat ik volledig in eigen handen heb genomen. Ik speel bijna alle instrumenten zelf, inclusief de drums! Het zal qua concept meer neigen naar een album zoals 'Le Phare' maar natuurlijk met een gevoel van persoonlijke evolutie die onmiskenbaar aanwezig is. Ik hoop althans dat het zo zal overkomen..
Wat zijn uw plannen wat betreft de samenwerking met Shannon Wright ? Denkt u nog samen concerten te doen ? Komt u nog België langs ?
We zouden graag nog een paar concerten samen doen, maar onze beide activiteiten laten dat op dit moment niet toe. Eerst moet dit album af. Misschien in de herfst ? We hopen het !
