Hoewel het Noorse Trail of Tears in zijn beginperiode (midden jaren negentig) gemakshalve werd afgedaan als de zoveelste gothicband, bleek al snel dat deze heren en dame met graagte het experiment opzochten. De zangeres werd verwijderd, de cleane zang kwam op het conto van een man en zowel toetsen als gitaarwerk gaven blijk van enige experimenteerdrang. Dit bereikte met hun meest recente album 'Existentia' zijn voorlopige apex. Nochtans liep er dit jaar heel wat mis binnen het eigen kamp. Frontman en brulboei Ronny Thorsen mocht dus op de pijnbank.
Mexicooo... Mexihicooo...
Ronny, wat is er allemaal misgelopen tijdens jullie Mexicaanse toer?
In wezen is het nogal simpel: we hadden te maken met een organisator die compleet incompetent was en niets van wat hij beloofde kon waarmaken. Dan valt het niet moeilijk te begrijpen dat de hele toer een nachtmerrie werd voor iedereen. De organisator negeerde werkelijk alles: technische fiches, reizen, accommodatie en wat er nog allemaal bij komt kijken. Het ergste was dan nog het gebrek aan informatie. Een aantal plaatselijke organisatoren waren uit de toer gestapt en de hoofdpromotor had die job doodleuk overgenomen in steden waar onze toer geen interesse wekte. Dat leidde dan weer tot slechte reclame en een flink gat in onze portemonnee. Het grappige is dat wij van niets wisten tot we in Mexico aankwamen. Hadden we toen geweten wat er boven ons hoofd hing, dan hadden we gewoon alles afgezegd. De organisator had de vliegtickets al betaald en indien wij de toer hadden afgezegd waren ze dat geld kwijt. Daarom hielden ze hun mond. Aangezien ik de contactpersoon was tussen de band en de promotors hebben de andere bandleden de schuld bij mij gelegd en zijn ze opgestapt. Eerlijk gezegd vind ik dat triest, vooral omdat ik er weinig aan kon doen. Ik werd evenzeer bedrogen, maar ja.
Wat gaf je dan de stimulans om verder te gaan?
Goh, eigenlijk verschillende redenen. De belangrijkste is uiteraard dat ik naar mijn gevoel nog veel werk kan verzetten met Trail of Tears. Geen haar op m'n hoofd dat eraan denkt om tien jaar werk gewoon weg te gooien gewoon omdat anderen wilden vertrekken. Die beslissing lag volledig bij hen. Ik had graag gezien dat we samen verder hadden geploeterd, maar de anderen wilden niet dus moest ik verder gaan. Natuurlijk zal de band er anders uitzien in de toekomst, maar ik heb al zo veel reacties gekregen van de fans dat ik weet dat ze benieuwd zijn naar wat de toekomst zal brengen. Die steun is trouwens ook een gigantische hulp voor me. Ik geloof dat we ons beste album tot hiertoe hebben gemaakt met 'Existentia' en ik kan dat niet wegvegen omwille van gebrek aan motivatie bij anderen.
(foto: Hard Life Promotion)
De bandpuzzel
Heb je trouwens al nieuwe bandleden gevonden?
Het proces om een nieuwe band bij elkaar te puzzelen is ondertussen al een tijdje bezig en de stukken beginnen in elkaar te vallen. Onze vroegere zangeres Cathrine Paulsen is vast terug en andere vacatures zijn ook al ingevuld. De volledige nieuwe band zal binnenkort wel worden voorgesteld.
Door al die heisa heeft Trail of Tears de X-Massfestivals moeten afzeggen. Heb je er enig idee van wanneer de band weer op de planken staat?
We zijn al geboekt voor Sweden Rock dit jaar en nog een aantal festivals staan in de steigers. Ik ben trouwens beginnen werken met Jens Ryland van Sound Booking. Dat is een nieuw boekingskantoor dat onder meer Arcturus onder hun vleugels heeft zitten, dus ik hoop dat die samenwerking zijn vruchten zal afwerpen. Nu is er meer interesse dan ooit, waardoor het nog moeilijker is om te bevatten waarom de anderen zijn opgestapt. We hebben jaren hard gewerkt en wanneer we de vruchten kunnen plukken stappen ze op. Vreemd, maar ik kan niet anders dan hun beslissing respecteren. Daarmee hoop ik ook dat ze er snel mee overweg kunnen dat de band verder gaat. Sommigen waren niet zo gelukkig met mijn beslissing. Zij maken hun keuzes, ik de mijne.
Nu naar 'Existentia': is er dit keer een verhaallijn in het album terug te vinden?
Het is geen conceptalbum, maar de titel is een soort samenvatting van alle teksten. Veel daarvan gaan over verschillende aspecten en contrasten binnen eenieders bestaan, de ups en downs en hoe alles wat je meemaakt zijn weerslag heeft op je leven, of dat nu positief of negatief is. Muzikaal gesproken wilden we meer een gevoel van richting en gevoel krijgen in plaats van een aantal losse songs samen te gooien. Het is tot hiertoe ons meest melodische en atmosferische materiaal en naar mijn gevoel klinkt het als een evenwichtige mix van oud en nieuw. We hebben geprobeerd alle goeie elementen uit onze carrière bij elkaar te steken, een paar nieuwe dingen in de mix te gooien en dit alles tot een eens zo lekkere soep te brouwen.
(foto: Hard Life Promotion)
Variatie is troef!
Er zijn deze keer een pak cleane zangstukken in tegenstelling tot 'Free Fall Into Fear', het vorige album. Waarom?
Het belangrijkste is om de variatie en de diversiteit binnen de muziek te laten passen bij de verschillende zangstijlen. 'Existentia' is naar mijn gevoel de plaat waarop dat het beste is gelukt. Deze keer is het niet zomaar lukraak, maar hebben we alles uitgeprobeerd tot we de juiste zang vonden op de juiste partij. Er is heel wat meer melodie en daarom voelde het gewoon natuurlijker aan om de zang ook meer melodie te geven.
Je hebt dan ook vrouwenzang opnieuw geïntroduceerd. Is daar een speciale reden voor?
Eerlijk gezegd hadden we dat niet gepland. We wilden in feite meer koren gebruiken. We ontdekten al heel snel dat we door meer koren te gebruiken de directheid van de songs kwijtraakten en daarom kozen we voor vrouwenzang. De stem van Emmanuelle en de manier waarop ze die gebruikt, geeft de songs die extra toets. Het was wel tof om dit element terug te horen, zeker omdat Emmanuelle haar stem anders klinkt dan die van de meeste zangeressen.
Enig idee hoe het nieuwe materiaal zal klinken?
Daar is het nog te vroeg voor. We kunnen wel even verder met 'Existentia' en we zijn nog geeneens begonnen aan nieuw materiaal. Ik weet wat ik wil en ik betwijfel of er drastische veranderingen gaan komen. Trail of Tears staat voor duistere, melodische en atmosferische metal en die formule zal niet gauw wijzigen. We houden de basis en veranderen de details soms. Mensen moeten herkennen wat ze horen maar toch ook ontdekken dat er nieuwigheidjes te vinden zijn.
