"The Bad Plus is a power piano trio": dat is de ietwat sloganeske vertaling van het bijzonder verfrissende geluid waarmee dit drietal uit de VS furore maakt. Dave, Ethan en Reid groeiden samen op en brachten samen hun muziek groot. Garage jazz, power jazz, rock jazz,… het zijn allemaal even goed bedoelde pogingen om te ordenen, maar tegelijk even onnodig. Vergeet al deze labels en klasseer dit trio gewoon onder de jazz, waar ze een heerlijk unieke band met een heerlijk uniek geluid zijn. Niemand moet daar verder over zeuren. Een gesprek met de bescheiden muzikanten die na een overdonderend succes in de VS nu ook -met het hoofd koel- de Europese jazzliefhebber verbazen, maakt duidelijk waarom.
Aan The Bad Plus kleeft sinds kort het label "power piano trio". Wie is op dat idee gekomen en is het een goed idee?
Ethan Iverson: Journalisten hebben zoiets natuurlijk uitgevonden. We houden ons er zelf niet mee bezig en ik houd ook niet van deze benaming. Mensen willen het kind altijd per se een naam geven, maar het had evengoed iets anders kunnen zijn. Natuurlijk heb je een etiket nodig in de muziekwereld, maar wat maakt het eigenlijk uit?
Jullie hebben 3 jaar geleden The Bad Plus opgericht. Kwamen jullie bij elkaar met het gedacht om dit atypisch soort jazz te maken?
Dave King: Deze muziek is niet zo maar ontstaan op 1, 2, 3. Het is het resultaat van een combinatie die 'ons' heet, onze verschillende persoonlijkheden zijn hiervoor verantwoordelijk. Iemand van ons schrijft een stuk en komt er mee naar buiten. Dan pas beginnen we te zoeken en tasten we af tot we iets vinden dat we allemaal wel zien zitten.
Wat moeten luisteraars weten over The Bad Plus?
Reid Anderson: De centrale gedachte. Het idee waarmee we muziek spelen is eigenlijk simpel. We komen gewoon als 3 vrienden samen om muziek te spelen op een manier die wij tof vinden. We proberen echt nooit anderen gelukkig te maken met ons geluid, wij mikken echt op de muziek die we zelf graag horen. Eenieder van ons is een individualist, een beetje een iconoclastisch muzikant en we werken samen op een vertrouwelijke, open manier. Het draait om het vrij zijn en het bedienen van je eigen verbeelding. Het geluid van The Bad Plus is echt het resultaat van de vonk die overslaat tussen enkel ons drie. We hebben er niet bewust achter gezocht. We hadden dit op voorhand zelf niet voor ogen.
Dave: Ik denk dat dit onze meest eerlijke, onze meest pure kant is. Er is geen leader waarvoor je speelt, er zijn geen politics,… Het is gewoon ongelooflijk prettig om samen te spelen. De vrijheid om te doen waar je zin in hebt, dat is belangrijk. Samen slagen in iets of samen op je bek gaan, dat is The Bad Plus.
Er staan op jullie albums covers van o.a. Aphex Twin, Nirvana en Blondie. Hoe komen jullie erbij om deze nummers aan te pakken?
Reid: We delen met ons drieën natuurlijk een zeer gevarieerde en brede interesse voor verschillende soorten muziek. Maar deze nummers vinden we alle drie echt goed, period. In hun eigen genre zijn het kolossale hits en we dachten hiermee wel iets aantrekkelijks te kunnen doen. Niet alle muziek die we goed vinden komt in aanmerking. Op een of andere manier voldoen deze liedjes aan een aantal 'onzichtbare' criteria die we voor onze muziek nodig hebben. Wat die criteria juist zijn, weten we zelf niet precies. Maar deze nummers hebben in elk geval zó'n stevige melodie, ze zijn op zichzelf zo sterk, dat er voor ons genoeg ruimte is om het ding af te breken en op een andere manier terug in elkaar te zetten zonder dat dit nummer zijn eigenheid verliest.
Dave: Jazzmuzikanten hebben dikwijls de popmuziek van hun tijd onder handen genomen. Wij kunnen zo'n nummer vast pakken en er iets mee doen. Je interpreteert zo'n nummer gewoon. Er zijn misschien wel 30 versies van Aphex Twin's 'Flim'. Wij willen het gewoon op nog een andere manier doen.
Hebben jullie ooit met de gedachte gespeeld om het trio bij gelegenheid uit te breiden en gastmuzikanten te inviteren?
Ethan: Ik denk echt dat deze chemie alleen tussen ons drie bestaat. Ik zou er evenwel niets op tegen hebben mocht Ornette Coleman meedoen…(lacht). Ik bedoel niet dat anderen niet goed genoeg zouden zijn, maar het zou een enorme inspanning vragen om iemand mee in de puzzel te laten passen.
Reid: En Ornette Coleman is de enige voor wie we dat willen doen (lacht).
Naar verluid hebben jullie een nieuw album opgenomen. Willen julllie er iets over kwijt?
Ethan: 't Is eigenlijk allemaal vlot verlopen, relax. Al het werk is achter de rug. Normaal gezien zou het album in maart in de winkel moeten liggen. Voor Europa is dat misschien april, de release datums verschillen soms wat.
Dave: We zijn terug naar de Real World studio's getrokken om opnieuw met Tchad Blake te kunnen werken. Het is voor ons prima werken met hem, er was echt een goeie sfeer. Er zijn 11 nummers waarvan 8 nieuwe composities en 3 bewerkingen van bestaande nummers. Kijk, er zullen op het nieuwe album behalve 8 'first takes' ook een paar sonore verrassinkjes staan (glimlacht).
Tchad Blake, is hij mee verantwoordelijk voor jullie geluid? Hij heeft schitterend werk geleverd op "These Are the Vistas". Is hij een stukje van The Bad Plus?
Reid: Niet noodzakelijk. Het geniale aan Tchad Blake is dat hij ongeveer de enige is die onze muziek goed begrijpt in een studio. Wij hadden ons geluid al gevonden nog voor we met hem de studio ingingen maar hij kadreert de energie op exact die manier die wij beogen. Bij opnames gaat dikwijls veel van de dynamiek die live muziek heeft verloren. Bij hem niet.
Het is fantastisch om zo'n goede verstandhouding te hebben met je geluidsingenieur. Er valt al een enorme druk van je schouders als je in de studio kan stappen met het gevoel dat je die man volledig kan vertrouwen.
Het album is af zeg je, wat vinden jullie er zelf van?
Reid: Eerlijk gezegd (aarzelt)… ik vind dat het beter klinkt. Het geluid is… groter,…
Voller?
Reid: Ja, er is iets mee, het klinkt echt groter, voller, beter… Moeilijk te formuleren.
Om te eindigen nog een vleiend vraagje. Het is allemaal erg snel gegaan voor jullie dit jaar, hoe valt dat mee? Hoe zijn de reacties op jullie tour in Europa?
Reid: We zijn verrast, overal. De mensen zijn laaiend.
Ethan: Ik denk persoonlijk dat het moeilijker was geweest als we jonger zouden zijn. "Moeten we dat hier echt allemaal geloven?". Maar we draaien allemaal nu toch al meer dan 10 jaar mee in de muziek en mijn houding is nog niet veranderd. De manier waarop ik muziek maak, speel en beleef blijft dezelfde. Het is inderdaad echt razendsnel gegaan. Om u een idee te geven… Vorig jaar speelden we nog voor amper 6 mensen in de zaal.
Dave: Hey, eerlijk blijven,… dit interview wordt opgenomen op band… Vorig jaar speelden we nog voor amper 10 mensen, twee jaar geleden waren dat er 6!! Nu krijgen we zelfs ons eigen voorprogramma.
(algemene hilariteit rond de tafel)
Discografie
- "The Bad Plus" (Fresh Sound 2001)
- "Authorized Bootleg" (2002)
- "These Are The Vistas" (Columbia 2003)
