---

Op 28 maart staat er in het Aalsterse centrum voor hedendaagse kunst Netwerk een festival geprogrammeerd onder de prikkelende naam 'Sloowjob'. Vanaf 16 uur tot diep in de nacht zijn er
concerten van o.a. Embryo en Julie Mittens, Geoff Mullen en (al dan niet muziekgerelateerde) films van Eric de Jesus, Marja Mikkonen, Matt Valentine en Erika Elder, evenals een audiovisueel tourdagboek van Wooden Wand and the Vanishing Voice. De gemene deler en inspirator van dit eendaagse festival is Bart De Paepe van Sloow Tapes, een cassettelabel met naam en faam voor releases van vooral psychedelische, experimentele muziek, steeds voorzien van originele handgemaakte artwork in beperkte oplage. Sinds 2005 verschenen er reeds een 60-tal tapes op Sloow Tapes, met muziek van o.a. My Cat Is An Alien, Gnod -Kosmische Muzik uit Manchester-, de Japanner Sachiko en acidfolkicoon Keijo. Een catalogus vol vreemde geluiden uit de underground, soms verontrustend en ontwrichtend maar evengoed verstild en spiritueel. Een interview met de man achter Sloow Tapes.

Sinds 2005 breng je regelmatig een cassette uit op Sloow Tapes. Waarom ben je daarmee begonnen?

In de periode dat ik met Sloow Tapes begon, hing ik dagelijks aan de toog van de legendarische Freaks End Future platenwinkel in Antwerpen. Via Carlo Steegen leerde ik tussen pot en pint op korte tijd enorm veel nieuwe muziek kennen. Het merendeel daarvan werd verspreid via kleine labeltjes die in gelimiteerd vinyl, cd-r's of cassettes handelden. In België waren dat o.a. Veglia, Audiobot, Morc, Imvated en Puik. Ik kreeg zelf ook zin om op die manier muziek uit te brengen.

Waarom kies je voor de cassette als medium?

Eigenlijk eerst en vooral voor de cassette als puur object, dat ideaal is om artwork voor te maken. Een tape brengt ook steeds een analoog geluid voort, en voor mij is dat ruisen echt een 'schoon geluid'. Natuurlijk hangt aan de cassette ook nog steeds de nostalgie naar vroeger vast, toen mensen nog de moeite deden om mixtapes voor elkaar maken. De releases die ik doe op Sloow Tapes zijn ook altijd in kleine oplage (70 tot 170 exemplaren, lp). De meeste van die tapes zijn dan ook maar tijdelijk beschikbaar, na enige maanden is er een al een groot deel uitverkocht.

Werk je dan niet per definitie in de marge?

De meeste dingen die mij boeien zitten in de marge. Eén van de belangrijkste aspecten voor mij aan heel die ondergrondse cultuur is het grassroots niveau; muzikant en luisteraar staan op hetzelfde niveau. Die mensen zijn niet bang om te experimenteren en muzikaal gezien hebben ze ook iets te vertellen. Cassettes zijn een ideaal medium om met relatief beperkte middelen veel muziek de wereld in te sturen. Het kleinschalige, cottage industry aspect van een handgemaakte cassette of cd-r spreekt mij ook wel aan. De maffe en originele verpakkingen van veel releases zeggen meer dan de afgeborstelde Photoshopgedrochten waar zogezegde 'professionele' grafici steevast mee komen aanzetten. Saai is korter voor professioneel.

Is het niet per definitie achterhaald om cassettes uit te brengen? Veel mensen bezitten niet eens meer een cassettespeler.

Cassettelabels zijn ver van voorbijgestreefd, het laatste jaar zijn er wereldwijd trouwens enorm veel nieuwe labels bijgekomen. De beste media om muziek te beluisteren zijn analoge, wat dat betreft heb ik niet veel aan cd's en mp3's. Die zie ik meer als onpersoonlijke wegwerpproducten. Als objectfetisjist gaat er niets boven vinyl natuurlijk, maar ik heb geen geld om 20 lp's per jaar uit te brengen.

Hoe kies je de artiesten die uitbrengen op Sloow Tapes?

Ik ga veel naar optredens en ruil of koop daar veel platen/cd's/cassettes. Vrienden bevelen me soms iets interessants aan, je leest erover of komt op een onbekende site terecht. Ik ben bezig sinds 2005 en er zijn ondertussen een zestigtal cassettes en enkele 'zines verschenen. Meestal mail ik bands gewoon met de vraag of ze geïnteresseerd zouden zijn om iets uit te brengen op Sloow.

Op de tapes is nauwelijks of geen informatie over de groep of het label te vinden. Maar op de blog van Sloow Tapes worden de releases voorgesteld, onder andere via namen als 'Fir, Cold Moon, Elder, etc...'. Wat betekenen die termen?

Die reeksen waar je naar verwijst zijn mijn 'catalogusnummers'. In het begin gebruikte ik de namen van de maanden omdat ik elke maand een nieuwe tape uitbracht. Nu ben ik vooral geïnteresseerd in alternatieve kalenders. Zo is er de bomenkalender van de schrijver Robert Graves, die zich baseerde op een oud alfabet van de druïden met magische connotaties. Of een vergeten tijdsindeling van de Sioux Indianen. Mijn astrologisch teken is ook nauw gelinkt met de maan.

Kan je ons uitleggen wat dat Sloow-gegeven precies is?

Sloow Tapes was in het begin misschien een beetje een hobby maar ondertussen is het een way of lifegeworden die ik dagelijks in- en uitadem. Het is dankzij het label dat ik veel muzikanten leer kennen, waarvan er enkelingen zijn die min of meer op dezelfde psychedelische golflengte zitten en de juiste slome attitude hebben. Dan gebeurt het weleens dat ik zelf aan het musiceren ga, met Silvester Anfang II bijvoorbeeld (een improvband uit de Maldegemse funeral folkstal) of als Sloowroad met Matt Valentine. Die muzikale projecten gebeuren meestal omdat mensen vragen om eens een namiddag mee te komen jammen. Tekeningen, cassettereleases of muziek: het ontsnapt allemaal uit hetzelfde bewustzijn en ze vullen elkaar aan in een organische kosmos vergroeid met een trage esthetiek.

Sloowjob lijkt een redelijk psychedelisch concept, dat een beetje vreemd gecast is in de witte ruimtes van een Centrum voor Hedendaagse Kunst in Aalst.

Er zullen potten verf staan aan de ingang en dan mag het publiek de witte muren een gezonder kleur geven. Tussen de optredens en films door zal er uitsluitend esoterische synth muziek uit de jaren 1970, kosmische raga's en obscure hippie hymnen gedraaid worden. Psychedelische projecties doorheen een mist van wierook zullen de hoofden ongetwijfeld in de juiste richting doen draaien. Freak out.

Wat is er op 28 maart niet te versmaden?

Ik kijk het meeste uit naar Gnod, een onvoorspelbaar psychedelisch collectief uit Manchester. Peter Walker: legendarisch folkgitarist uit de jaren zestig die zich verdiept heeft in flamenco muziek en aan wiens gitaarspel menig man een scherpe punt kan zuigen. Embryo staat voor een mengeling van kraut, wereldmuziek en experiment en heeft invloed uitgeoefend op meer dan één artiest op Sloow. Julie Mittens is tot nader order nog altijd de beste gitaarband uit Nederland. En voor noise en andere uitspattingen moet je bij Geoff Mullen zijn.