Er rommelt wat in de Belgische underground, en met mokerslagen moet dat haast het duo Sardonis zijn. Instrumentale sludge/doom met ballen en overgave: het is niet direct iets dat vaak voorkomt, maar deze heren geven er een spreekwoordelijke lap op en weten met hun tweede album (simpelweg 'II' getiteld) meteen harten te veroveren. De heren Jelle en Roel geven tekst en uitleg.
'II' is – logischerwijze – jullie tweede plaat. Wat hebben jullie deze keer anders aangepakt in vergelijking met jullie eerste boreling?
De eerste plaat was een verzameling van nummers die tijdens de eerste jaren van de band werden geschreven en het bleken er plots genoeg om een plaat mee te vullen. ‘II’ werd als geheel gemaakt, het ene vertelt iets over het andere en ze hangen allemaal aan elkaar.
Vaak worden jullie bij doom geklasseerd, maar Sardonis is toch wel meer dan dat. Zo zitten er behoorlijk heftige stukken in jullie muziek. Hoe belangrijk is die balans tussen naargeestig slepen en fiks doorbeuken?
Fijn dat je het opmerkt en er over begint. Sardonis is inderdaad veel meer dan doom, of thrash, of stoner of wat dan ook. De band brengt heavy riffgeoriënteerde muziek waar de nadruk op heftigheid ligt en we zijn geenszins bezig met welke niche dan ook. Wij jammen, zetten riffs achter elkaar en maken een complex nummer. Als dat af is, beginnen we te schrappen en proberen we het tot de essentie te herleiden. Als het nummer het nodig heeft om twaalf minuten loos te gaan, dan laten we dat toe. Wij zijn niet bezig met stijloefeningen of koorddansen. Gaan met die banaan en laat het nummer maar komen zoals het komt: zo hoort het.
Jullie zijn 'maar' met z'n tweetjes. Is dat een weloverwogen keuze om zonder bassist muziek te maken?
Initieel lieten we een opening voor een bassist en eventueel een zanger, maar al snel bleek dat we heavy genoeg waren met ons twee. Wij konden ons verhaal kwijt als duo, dus waarom dan meer mensen aan boord hijsen? Roel en ik zullen altijd de ruggengraat van de band zijn en blijven, ook al wordt er later ooit met andere mensen samengewerkt.
Roel (foto: Bart Batsleer)
De songs zijn instrumentaal, maar hoe beslis je dan welke titel bij welke track past?
We schrijven een nummer, herleiden dat tot de basis (less is more!) en beslissen dan gezamenlijk welk gevoel dat oproept bij ons. Vaak duurt het kiezen van een songtitel langer dan het creëren van een nummer, we kunnen daar maandenlang over ouwehoeren! Luister maar eens naar ‘Warmonger’ op de nieuwe plaat en je begrijpt meteen wat ik bedoel.
Wat zijn zelf jullie voornaamste invloeden? Links en rechts hoor ik wat Neurosis of High on Fire, maar dat is uiteraard slechts mijn interpretatie...
We zijn beide fans van High on Fire en we kunnen niet ontkennen dat die band van duidelijke invloed is op Sardonis. Daarnaast is Black Sabbath vanzelfsprekend van grote invloed op de band. We luisteren naar een brede waaier van muziek, maar het is flauw te beweren dat Cash of Young in onze muziek zit, want dat is niet zo.
'II' klinkt als een klok. Is het soms niet moeilijk om jullie mokersound op plaat over te brengen?
Mensen die naar een optreden komen en ons op voorhand kennen via nummers die ze op plaat of cd hoorden, vertellen na het optreden wel vaker dat de intensiteit live veel groter is. Het is ook niet makkelijk om op plaat zulke heftige nummers op te nemen omdat de spanning van het live gebeuren er niet is. Een goede studio en de juiste mens achter de knoppen zijn van groot belang voor ons. We namen de eerste plaat op bij Xavier Carion (ex-Channel Zero) en hij maakte er een heel vette sound van waar de gitaar een prominente rol kreeg. Het zou makkelijk zijn geweest om voor de opnames van ‘II’ weer voor dezelfde studio te kiezen, maar dat deden we niet. Velen verklaarden ons voor gek toen we zeiden dat we naar Studio195 trokken, dé punkstudio van de Benelux. We wilden een bijtende, agressieve sound en gevoel en producer Patrick begreep dat volledig. Hij slaagde in zijn opzet en de plaat is één brok agressieve thrashdoom.
Jelle (foto: mindswing.eu/hammerheart records)
Live zijn jullie ook met twee, maar hoe los je dan het probleem op van een aantal dubbele gitaarlijnen?
Het aantal dubbele gitaarlijnen zijn op een hand te tellen, dus die spelen we gewoon niet. We hebben nog nooit een gitaarsolo gedaan en er staan geen samples op ‘II’, dus eigenlijk lukt het ons wel om de sound van de plaat live te creëren. Wel gebruiken we ongeveer evenveel materiaal als een vijfkoppige band, dus aan volheid geen gebrek.
Wat is voor jullie het hoogtepunt van Sardonis geweest tot dusver?
De minitour in Griekenland in 2011 was zowel op als naast het podium een heel positieve ervaring. Grote Griekse broeders die je na het optreden komen knuffelen en je vertellen hoe fier ze zijn dat je naar hun land komt… fantastisch. We tourden vorige week door de UK, Nederland en België met Acid King en Saint Vitus, wat ook een superervaring was.
Het is moeilijk om omheen te komen: als klein ventje tijdens de vroege jaren Tachtig keek iedereen naar Merlina. Komt daar ook effectief de bandnaam Sardonis vandaan? Of is het eerder een verbastering van 'sardonisch'? Waarom precies die naam?
Ook wij zijn al zo oud. (lacht) Als ik vroeger stout was, zei mijn moeder dat ik braaf moest zijn of dat anders Sardonis me zou komen halen. Hij was de überslechterik in die tv-reeks, een demon van een generatie. Het paste goed bij de muziek, vandaar de naam. Het bekt ook goed... Rich Mullins van Karma to Burn riep ooit: “Hey, the guys of Sardonis… Goddamned, I love saying that name!” (lacht)
