Sandrine Gryson is al jarenlang de vrolijke, drijvende spil achter het wereldwijd gekende Ultimae label uit Frankrijk, gespecialiseerd in futuristische, kwalitatief erg gedetailleerde ambient. Ultimae komt van de Latijnse term ‘Ultimae Terrae’, het verst mogelijk bereikbare stukje land: iets wat helemaal past bij de haast ongrijpbare muziek die uitgebracht worden.
Samen met gerenommeerd producer en artiest AES Dana ofte Vincent Villuis, houdt ze niet enkel de platenfirma draaiende, maar werkt ze ook artistiek mee aan creatieve realisaties, verzorgt ze hier en daar een feestje en onderhoudt ze een heus netwerk van devote fans en gelijkgezinde muzikale geesten. Ondanks een bomvolle agenda, verliest ze echter nooit de sereniteit, innerlijke rust en ruimtelijkheid uit het oog die de muziek van Ultimae oproept. Momenteel werkt Sandrine aan een gloednieuwe, eigen compilatieplaat waarbij ze de wereld wil tonen welke fantastische, onverkende, geestesverruimende muziek wereldwijd nog verscholen ligt.
Een kleine introductie: wanneer we een beeld proberen te krijgen van je vele activiteiten, komen we uit bij oudere producties als Sunbeam, samenwerking in het AES Dana-project, dj- en producerswerk als Sunny of Mahiane (in de ‘[Oxy Canta]’-verzamelaars) en natuurlijk de activiteiten als Sandrine Gryson, labelmanager van het progressieve Ultimae-records. Dat is een hele boterham!
Even de bal mis, ik schuil niet achter de grote trancetracks die Sunbeam vroeger maakte. Een aantal vrienden van me hebben me deze nickname aangemeten, passend bij mijn vrolijke levensstijl. Die helpt natuurlijk ook voor mensen die moeite hebben bij de uitspraak van de Franse naam Sandrine. Ik woon inmiddels 13 jaar bij Vincent ofte AES Dana dus ik doe natuurlijk mee in zijn muziekcreaties, niet zozeer als creatieve kracht op zoek naar klanken, samples en geluiden, maar ik hou er wel van om arrangementen samen te voegen. Soms doe ik wat zang en ik ben vrij goed in het editen. Ik ben begenadigd met een goed oor en ik vermoed dat mijn muziek- en pianolessen als kind me nu goed van pas komen. Dj’en doe ik niet veel meer. Het werd te moeilijk te combineren met het andere werk en als veertiger moet je niet meer achter de decks gaan staan. Al durf ik nog wel eens spelen op speciale events, in grootsteden bij goede vrienden of op een gloednieuwe, unieke plaats.
Jullie runnen een stevige (online) winkel, komen regelmatig met nieuwe platen op de proppen met prachtig, karakteristiek artwork, ondersteunen artiesten op events en festivals… dat alles met een erg klein team. Geeft dat nog enige ademruimte?
Natuurlijk, geen zorg. Soms is het wat hectisch, maar het blijft erg avontuurlijk. Ik werk in een leuke omgeving met mensen waar ik veel van hou. We zijn met vijf nu, waarvan eentje (Gyl) in Bordeaux zit en werkt aan de website en de online communicatie. We brengen normaal gezien zes albums per jaar uit en een viertal enkel digitale releases, meestal EP’s of liverecordings, op zich niet zo’n grote boterham. Dat schept toch enige ruimte. Momenteel werk ik aan een soort van ‘Ultimae Night’-tour. We hebben in het verleden erg succesvolle events gehad met de vier Nuits Hypnotiques in samenwerking met Les Dominicains de Haut Alsace, de Global Sessions in Moskou en de London shows met Nova en the INspiral Crew. Ik ben nu aan het onderhandelen met een aantal theaters en eventbureaus voor speciale multimediashows, waarbij we verschillende muziekstijlen bundelen in een apart, origineel evenement.
Even wat anders nu, Ultimae is gevestigd in Lyon, centrum Frankrijk. Een aantal van jullie meest populaire artiesten als Solar Fields of Carbon Based Lifeforms is afkomstig uit Zweden. Je hebt net een plaat uitgebracht van nieuwkomer Miktek, afkomstig uit Lesbos. Jullie lijken zelfs fans en volgers te hebben vanuit de hele wereld. Kan het geografisch nog meer uiteenlopender?
Er zijn natuurlijk geen fysieke grenzen meer dankzij internet en digitale muziek. Maar ook qua artiesten: de sleutel is de muziek. Als die ons diep raakt, dan werken we met hen. Hetzelfde geldt voor onze fans. Recentelijk hadden we Australiërs die naar Moskou reisden voor de Global Ultimae Session, fans van Israël die naar Ukraine afkwamen ... het verwondert me telkens wat voor afstanden mensen overbruggen om bij ons te zijn!
Geen grenzen dus. Maar er blijft natuurlijk wel een duidelijke artistieke visie. Wanneer past iemand in de Ultimae-familie?
Simpel, wanneer zijn of haar muziek past bij de Ultimae stijl. Ik probeer alle demo’s te beluisteren die binnen komen en soms ontdek ik fantastische creaties. Dankzij onze eigen platenwinkel ontmoeten we ook een berg nieuwe muziek en namen. Onlangs nog zijn we begonnen met het verkopen van de releases van de Brit 3Six vanop zijn eigen label. We zijn zo erg gefascineerd door zijn werk, dat er hoogstwaarschijnlijk een track van hem op mijn compilatie komt en we hem gaan vragen in de toekomst zelf verzamelplaten voor ons samen te stellen. Wie weet leidt dat ooit wel eens tot een 3Six Ultimae-release!? Hetzelfde geldt voor Offthesky, een geestesverruimende artiest die we ontdekten via distributiekanaal Databloem.
Telkens nieuwe dingen ontdekken en aan julie binden zonder je eigen karakter te verloochenen lijkt niet zo eenvoudig, toch?
Ik zou niet zeggen dat we onszelf altijd vernieuwen, eerder verruimen. Dit soort van muziek heeft geen vervaldatum. Een aantal van de releases die we tien jaar geleden uitbrachten, klinken nog ontzettend goed en up-to-date. De grootste inspanning is dus kwaliteit handhaven, zowel in muziek, verpakking als klantenservice. Zo behoudt Ultimae zijn karakter. We zouden nooit een dubstepplaat kunnen uitbrengen omdat daar nu eenmaal veel vraag naar is, dan zijn we het helemaal kwijt!
Zit er dan geen evolutie in de Ultimae-catalogus? Ik kan me toch voorstellen dat niet enkel de techniek, maar ook de hele idee en visie achter spirituele ambientmuziek doorheen de jaren geëvolueerd is.
Ik hou niet van de term ‘spiritueel’ en ik vind al zeker niet dat die van toepassing is op onze muziek. Noem het liever diep, emotioneel, filmisch ... Natuurlijk evolueert muziek. Natuurlijk stagneren we niet en blijven voeling houden met onze omgeving, het leven. Soms hoor ik een nieuwe plaat van iemand die exact klinkt als een cd die we vijf jaar geleden uitbrachten en dan vraag ik me af wat er aan die persoon is blijven haperen. Een goed muzikant is een spiegel, een filter. Hij vertaalt in zijn muziek wat met hem gebeurt, zowel intern aangaande vreugde, plezier, verwachting, als extern in verband met nieuwe opportuniteiten, ontmoetingen.... Als label zijn we hier een verlenging van. Ik verwacht van artiesten waarmee we al lange tijd werken dat ze ons verrassen, in een auditieve richting gaan die voordien nog niet verkend werd. En het moet diep gaan. Ik heb ooit eens aan iemand verteld dat zijn album goed was, maar veel te politiek correct om op Ultimae uitgebracht te worden en ik wilde dat hij veel meer in zijn gevoelens zou gaan graven om ook zijn muziek vol emoties te steken.
Jullie muziek is specifiek, maar ook erg moeilijk te categoriseren. Termen als psy-ambient of new age zijn misschien taboe voor jullie, maar er zijn toch wel wat raakvlakken, niet?
Iets anders erg belangrijk is niet enkel het auditieve, maar ook het visuele aspect. Jullie releases hebben allemaal een erg herkenbaar artwork met stilistische foto’s, futuristische YouTube-teasers, clips ... zaken die allemaal een soort van parallelle dimensie, een utopische fantasiewereld aanboren. Schikt elke artiest zich naar die profilering? Herkenbaarheid is handig voor het label, maar beperkt het niet de creativiteit van de artiest?
Beelden en atmosferen zijn inderdaad even belangrijk voor ons als de muziek zelf en beide vloeien netjes in elkaar over op videocreaties en events. We zijn gek op natuur, technologie, verstedelijking en voornamelijk het contrast tussen wijde ruimtes en macrodetails. Dat zijn in feite ook elementen die je in onze muziek terugvindt. Artiesten die bij ons komen, hebben vaak niet de behoefte een eigen artwork te voorzien, dat is onze service en meestal zijn ze daar erg blij mee. Slechts eenmaal wilde een muzikant niet voor Ultimae tekenen omdat hij geen plaat wilde met zwarte stijlen (typerend aan ons ouder artwork). Ik moest ook ooit iemand vertellen dat als zijn eigen cover deel uitmaakt van een totaalconcept, hij beter naar een ander label op zoek zou kunnen gaan. Onze identiteit en herkenbaarheid is erg belangrijk en werkt zeker ook in het voordeel van de artiesten die we herbergen.
Om dit leuke gesprek af te ronden, de onvermijdelijke vraag: waar gaat Ultimae heen in de (nabije) toekomst en waar droom je van dat het label naartoe zou kunnen gaan?
Als we het over muzikale releases hebben, komt er natuurlijk eindelijk het derde deel van mijn ‘[Oxy Canta]’ compilatie aan, waarover ik al sprak. Verder ben ik aan andere compilatieprojecten bezig met Nova, Fishimself (die Griekse artiesten presenteert op zijn Ambrosia selectie), Scann-Tec (die een Russische artiestencollectie aan het opmaken is) en Maer (die aan een verrassingsproject werkt). In verband met albumreleases mag ik blij verklappen dat de Asura plaat in het laatste stadium zit, I Awake en Miktek aan EP’s werken en Aes Dana werkt aan onze allereerste vinyl release... maar alles wordt pas uitgebracht wanneer het volledig klaar is en beantwoordt aan onze standaard. Dat zijn de plannen voor het komende jaar. We hebben ook nieuwe ideetjes voor ons kantoor en onze platenwinkel, onze “Shoffice” (shop and office), zoals collega Maer altijd zegt. Het is leuk nu, maar iets meer licht en ruimte zou leuk zijn. We zullen wel in dezelfde regio blijven, maar uitwijken naar de rivieroever of op het eiland – het hippe epicentrum van Lyon tussen de Rhône en de Saône – zou erg leuk zijn. Uitwijken is altijd leuk.
