Prefuse 73, Scott Herren, gooide in 2001 zeer hoge ogen met zijn eerste langspeler 'Vocal Studies + Uprock Narratives' op het befaamde label Warp. Destiny's Child en Lucy Pearl noemden hem zelfs in hun interviews. Met enkel een sampler als instrument was hij erin geslaagd een ongelooflijk mooie en boeiende plaat te maken. Prefuse 73 combineert namelijk een scherp gehoor voor melodie en sfeer met een ongenadige knip-en-plak techniek. Zo werden zelfs de rapteksten op 'Vocal Studie + Uprock Narratives' helemaal verknipt. Met zijn tweede LP 'One Word Extinguisher' is het hek helemaal van dam zoals je hieronder kan lezen. Voor dit interview stapte hij moe en uitgeput de nog lege Vooruit binnen waar hij enkele uren later een stomend optreden zou doen. Met al enige reputatie op het gebied van journalisten afblaffen, tracht ik het ijs wat te breken met Belgische pralines. Met enig succes, want hij is aangenaam verrast en doet zijn best niet overmand te worden door vermoeidheid.
Sinds je bij Warp tekende, heb je een ongelooflijk succes gekend…
Ja, ik denk nu nog meer dan met de eerste LP. Nu wordt Warp in de Verenigde Staten namelijk bestuurd door iemand van Warp in Engeland. Vroeger was het iemand van New York en mijn mening is dat die eerste bij de eerste LP echt slecht werk geleverd heeft op het vlak van promotie. Zo was ik onlangs op het Warpkantoor in New York en vond ik ineens een hele stapel promoplaten van mijn eerste plaat. De eerste plaat heeft het wel zeer goed gedaan in vele opzichten, maar - begrijp je - het had nog veel verder kunnen gaan.
Hoeveel heb je van je eerste plaat verkocht dan in de USA?
Laat ik het zo zeggen: "In twee weken tijd zijn er evenveel exemplaren van de nieuwe LP verkocht in de Verenigde Staten als er in totaal – over heel de wereld - van de eerste zijn verkocht !" Dat is dus echt krankzinnig en dat is ook het bewijs dat er iemand serieus heeft geknoeid in de US bij de eerste LP.
In het interview dat je met Stones deed, klaagde je over dezelfde vragen die je steeds maar opnieuw gesteld werden. Daarom wil ik niet naar je muzikale helden en invloeden vragen, maar naar je interesses buiten muziek.
Wel, fiew, ik heb een grafische opleiding gevolgd. Ik ben opgegroeid met graffiti. Ik ben zeer gefascineerd door visuele kunst, maar spijtig genoeg heb ik niet genoeg tijd om me er meer mee bezig te houden.
En zijn je interesses altijd gelinkt met hiphop, zoals die graffiti.
Nee, da's gewoon omdat ik opgegroeid ben met hiphop, maar ik denk dat het nu toch wel wat verder uitwaaiert. De muziek die ik luister is ook zo gevarieerd. Ik kan niet heel de tijd naar hiphop luisteren. Vroeger was mijn hele platencollectie hiphop, nu neemt jazz het grootste gedeelte in.
Enkele Belgische namen in die collectie ?
Dat weet ik niet. Kun je mijn geheugen misschien opfrissen ? Zijn er die ik zou moeten kennen ?
Plastic Bertrand is de meest bekende… Jacques Brel ? Telex met hun singel 'Moscow Disco'. Marc Moulin, lid van Telex ?
Ja, ja !!! Hij is…foew ! Ik heb enkel de 'Placebo Sessions', maar die plaat kreeg ik gewoon niet van de platenspeler. Het is een zeer grote invloed geweest, zeker op mijn ander project Savath & Savalas.
Ik heb gelezen dat je een multi-instrumentalist bent. Bestaat de kans dat je dat in de toekomst gaat combineren met je sampletechniek ?
Ik doe het al soms, maar ik probeer het toch wat apart te houden. Ik probeer mezelf te begrenzen, want ik heb zoveel ideeën en ik wil het wat gescheiden te houden en er geen rommeltje van te maken.
Jamie Lidell vertelde dat je jezelf weken terugtrekt in je huisstudio. Hoe houd je dat leefbaar ?
Ik was me mezelf net hetzelfde aan het afvragen vandaag. Ook met het toeren. Ik ben sinds februari al aan het toeren, in de US heb ik 30 dagen achter mekaar opgetreden, enz.
Maar wat doe je dan in de studio, thuis, als je niet naar het schermpje van de sampler aan het staren bent ?
Ik luister naar compleet andere muziek, muziek die mijn gedachten wegvoert en me tegelijk nieuwe inspiratie geeft. Verder maak ik geregeld een wandelingetje.
Waarom verhuisde je naar Barcelona ?
Mijn vader is van daar afkomstig, maar ik groeide niet met hem op. Dus ik wou toch eens ervaren hoe het er was en verder ik was het hele gedoe in de US grondig beu. En dat was al voor 11 september.
Wat met commercieel succes ? Zonder je te willen beledigen, deed de nieuwe Justin Timberlake me soms heel hard denken aan sommige nummers van jouw.
Nee, ik vind dat ook een heel goed. Ik denk dat popmuziek ook in die richting aan het bewegen is. De Amerikaanse producers staan tegen de muur en ofwel doen ze zotte dingen ofwel houden ze het glad en zoet. Meer en meer mensen uit de mainstream beginnen me nu ook te vragen om hen te producen. The Roots hebben me zo gevraagd voor hun volgende plaat en ik had zoiets van: "Waarom ? Jullie zijn een groep." Het zou nog iets anders geweest zijn al het één iemand was, maar dit is een groep met een drummer, een gitaar, etc. Maar ik heb gewoon gezegd dat ik in september tijd heb, dus ja …
Schrijf je je nummers uit op de één of andere manier of kruip je gewoon achter de sampler en groeien de nummers dan organisch als het ware ?
Het is steeds willekeurig. Ik kan van om het even welk geluidje starten en dan gaandeweg neemt het nummer zijn eigen vorm aan. Ik heb wel een concept of een gevoel in mijn hoofd, maar geen compositie.
Kun je gemakkelijk leven van wat je verdiend met muziek ?
Nu wel, maar ik ben niet echt de meest verantwoordelijke mens als het op geld aankomt. Ik kan heel snel, heel veel geld uitgeven. Nu lukt het me al wel beter om elke maand de huur en de vaste onkosten te betalen. Met het toeren erbij kan ik zelfs wat sparen. Maar ik toer voornamelijk omdat ik het als mijn verantwoordelijkheid zie. En je leert heel veel toffe mensen kennen. Op het moment zelf wordt dat wat overschaduwd door de vermoeidheid, maar achteraf ben ik toch altijd blij dat ik het gedaan heb.
Misschien een stomme vraag, maar wat zie je al de basisgedachte in hiphop ?
Voor zover het over productie gaat: totale vrijheid, vindingrijkheid om de muziek die in je zit naar buiten te brengen. Dus niet iemand anders proberen te zijn dan je bent. Je vernoemde Jamie Lidell, wel, hij is zo'n oprecht iemand. Hij maakt zijn muziek eigenlijk voornamelijk voor zichzelf. Dat zorgde er wel voor dat zijn eerste optredens echt moeilijk waren voor hem. Ik zag hem in New York en het merendeel van het publiek kon er gewoon (nog) niet bij. Maar dan zag ik hem in Europa en daar ging de zaal telkens weer door het dak. Hij is mijn held en hij kan echt heel groot worden.
Gebruik je drugs terwijl je muziek maakt ?
Niet meer. Doorheen de middelbare school en in mijn vroege twintiger jaren rookte ik marihuana, maar het maakte me te lui. Nee, de meeste nummers op mijn eerste album heb ik zelfs 's ochtends gemaakt. Ik stond op met een idee en dan wou ik het snel, snel uitwerken voor het me zou ontglippen. In de namiddag was het nummer dan meestal af en begon ik mijn vrienden te bellen om mijn werk te komen keuren. Ik had echt veel feedback nodig, want ik was nog wat onzeker, maar mijn vrienden hebben me er door geholpen.
Wat is het idee achter het laatste album 'Extinguished: Outtakes' ?
Het is voornamelijk bronmateriaal van 'One Word Extinguisher' behalve het eerste nummer. Dat gaat een singel worden. Dat was ook het oorspronkelijke idee van Warp, om een singel uit te brengen. Maar ik kreeg het ineens en begon door al mijn spullen te gaan en kwam dus met 22 nummers meer voor de dag. Detail: mijn contract bij Warp is voor vijf albums en 'Extunguished: Outtakes' telt niet mee als een album, maar als een EP.
Vocal Studies + Uprock Narratives', 'One Word Extinguiser' en 'Extinguised: Outtakes' kwamen allen uit op Warp en worden verdeeld door Zomba.
