Vlak voor hun optreden op Groezrock konden we het (zeer) jeugdige Nederlandse geweld van Paceshifters even enkele vragen stellen. Het trio besloot kortstondig de Belgische festivallucht op te snuiven om deel te nemen aan de Macbeth-rally op het gelijknamige kleine podium. Een wedstrijd die ze overigens met verve wonnen. Afspraak volgend jaar in een van de grote tenten dus! Een gelegenheid te meer om ze aan de tand te voelen over hun muziek en toekomstplannen. Het woord is aan de gebroeders Seb (gitaar/zang) en Paul (bas/zang) Dokman en drummer Koen Klarenbeek.
Jullie komen allemaal uit wat wij in Vlaanderen “een boerengat” noemen. Hoe kom je er met zo’n achtergrond bij om stevige rock te beginnen spelen?
We hebben het enorme geluk gehad heel ons leven lang met goede muziek te zijn opgegroeid. De platenkast was thuis altijd mooi gevuld (hun stiefvader is tevens hun huidige manager). Je gaat al gauw tussen je vaders cd’s snuffelen om meer te ontdekken en uiteindelijk krijg je dan zelf eens een gitaar in handen. We waren dus een beetje geprivilegieerd en zijn er van thuis uit ingerold. Iets later leerden we gelukkig Koen kennen. Zonder stevige drumbeat valt er immers weinig rock te maken.
Het is moeilijk om jullie qua stijl in één vakje te stoppen. Hoe zouden jullie je muziek zelf omschrijven?
Energieke alternatieve rock? Of high voltage alternative rock in het Engels? We beschouwen onszelf in ieder geval niet als punkrockers, hoewel we zo toch vaak omschreven worden. Van zodra een groep iet of wat up tempo speelt wordt het label “punk” bovengehaald, maar wij vinden onszelf eerder naar rock ’n roll neigen. Maar het feit dat we blijkbaar moeilijk in één genre onder te brengen zijn beschouwen we als een compliment. Dat betekent alvast dat we tot nog toe het cliché konden vermijden.
Paceshifters
Welke grote muzikale voorbeelden hebben jullie beïnvloed als band?
Er zijn er wel een aantal: Nirvana, The Ramones, The Supersuckers, The Hellacopters... Die eersten hebben we vanzelfsprekend nooit live gezien, maar ze zijn toch van grote invloed geweest op onze eigen muziek. Er zijn overigens meer dan genoeg geweldige bands die nog steeds actief zijn hoor. Triggerfinger – in wiens voorprogramma we ooit speelden – en Social Distortion zijn subliem. Ook Therapy? heeft ons beïnvloed. Daar hebben we onlangs nog mee gespeeld en het bleken heel aardige gasten te zijn. We zijn achteraf nog met z’n allen in Amsterdam op café geweest. Je favoriete bands mogen ontmoeten op het podium geeft altijd een enorme boost.
Hoe verloopt het gemiddelde schrijfproces ten huize Paceshifters?
Meestal beginnen we gewoon wat te jammen tijdens de repetitie en dan komt er soms wel wat moois uit voort waar we dan op kunnen doorwerken. Op andere momenten echter, komt iemand op voorhand met iets moois aanzetten waardoor we al een basis hebben om uit te diepen. We werken vrij afwisselend. Vaak komt het heel natuurlijk voort. Bijvoorbeeld uit een inventieve en spontane drumriff waarop iemand anders dan inpikt en we voor een hele poos vertrokken zijn.
Vroeger hadden rockgroepen altijd geweldige backstage verhalen. Is dat in de 21ste eeuw nog altijd zo of valt dat wat tegen?
Over het algemeen lijkt het ons allemaal best mee te vallen. Ook wat Spinal Tap-momenten betreft. Al konden we vandaag onze backstage wel niet vinden. En onlangs speelden we samen met een paar Belgen en een van die kerels nam gewoon de vriendin van iemand anders mee naar achteren. Maar voor de rest hebben we niet bijster veel wereldschokkende dingen meegemaakt. Vroeger was het volgens ons erger gesteld. Ook qua groupies is het tot nog toe magertjes. Eén keer hebben we wel de wet overtreden! Een tijd terug moesten we spelen op “De Wereld Draait Door” (extreem populair praatprogramma in Nederland), maar we stonden stil in de file. Toen zijn we via de pechstrook helemaal tot in Amsterdam gereden, alwaar we werden aangehouden door de politie. Maar de boete hebben we doorgestuurd naar de programmamakers. Rock ’n Roll!
Wat zit er nog in de pijpleiding voor het komende jaar?
We spelen in het voorprogramma van Marky Ramone (de drummer van de legendarische Ramones) in Tilburg, wat voor ons toch echt wel een eer is. Voor de rest zijn we voornamelijk bezig met het schrijven van nieuwe nummers, en zouden we binnenkort opnieuw de studio in willen duiken. Qua festivalzomer houden we het relatief rustig dit jaar. Eerst schrijven, dan terug meer spelen.
Tot slot: wat is dé groep die jullie vanavond niet willen missen?
The Descendents! Zonder enige twijfel.
