Soms is het een goede zaak wanneer een band zijn muzikale exploten aanpast. Dat is zeker het geval bij Noctiferia, dat eerst begon als een vrij standaard death/black metalcombo, maar tegenwoordig een moderne aanpak van extreme metal hanteert die smaakt naar meer. Aan het woord is zanger Gianni Poposki, waarschijnlijk een van de meest enthousiaste bandleden sinds lang.
Kan je eens uitleggen waar Noctiferia precies vandaan komt?
Wij zijn afkomstig van Slovenië, een voormalig Joegoslavisch land waar het verdraaid moeilijk is om door te breken als metalband. De scene was enorm onderontwikkeld maar tegenwoordig zie je dat – net zoals overal – de sterksten het overleven. We begonnen in Ljubljana ergens begin jaren negentig. Onze eerste versie was een pagan black metalband en we zijn doorheen de jaren gewijzigd naar een moderne, extreme act. We zitten nog steeds in dezelfde stad, die een mengelmoes is van nationaliteiten en tradities. Onze bassist en gitarist Uros en Igor zijn hier geboren. Ik groeide op in een klein industriedorpje en drummer Mathias komt van de Italiaans/Sloveense kant, dus meer van de kust. De reden waarom we elkaar vonden was omdat we extreme muziek wilden maken en natuurlijk ook om ons te amuseren.
Jullie album heet 'DeathCulture'. Wat betekent dat?
De teksten gaan over de wereld van vandaag en ze wijzen allemaal in dezelfde richting: de betekenis van het leven, democratie en kapitalisme, geheime genootschappen, … Er zit een diepere filosofie achter de teksten en de hoes. De figuur op de hoes stelt de huidige mens voor. Met bloederige handen proberen we iets meer te bereiken en eventueel de zin van het leven te ontdekken. Het gaat ook over personen die bereid zijn om alles te vernietigen en vermoorden op hun weg van corruptie en hebzucht. Er is trouwens ook nog zoveel te vertellen over spiritualiteit los van de hedendaagse kerk en het leven. Ik wil maar zeggen: alles wat overblijft van de katholieke kerk is het instituut en al die oude waarden zijn al lang verdwenen. Igor en Uros kennen daar meer van. We voelen constant druk en we maken ons zorgen over zaken als het milieu, vervuiling, manipulatie en allerlei andere rommel die gebeurt. Al die zaken samen vormen de deathculture. Maar aanzie het als de dood van een periode of cultuur en tegelijkertijd als een geboorte van iets nieuw en fris.
Dus dan hangen de teksten thematisch aan elkaar?
Inderdaad! 'DeathCulture' is een plaat met een thema dat sterk aanwezig is en alle songs hangen op een of andere manier aan elkaar. Ze handelen over ons, het systeem en de overheid, stapje voor stapje. Van terreur naar catharsis zeg maar. Aan het eind komt alles samen in een grote catharsis. Dat is de geestesgesteldheid die we allemaal willen bereiken, althans misschien. (lacht)
Jullie hebben al een aantal albums op het conto staan, maar deze klinkt toch wel anders. Hadden jullie een nieuwe invalshoek nodig?
Goh, elk album wijzigde de muzikale toon richting modernere klank, hoor. Nu goed, we begonnen als pagan black metal, later werd dat technische black/death metal en dan waren we plotsklaps experimenteel met 'Slovenska Morbida', waarvan sommigen zelfs zeiden dat het industrial was. Ik denk dat 'DeathCulture' de symbiose van al die dingen is. We zien ook het nut niet in om onszelf telkenmale te herhalen. We hebben sowieso al riffs en ideeën voor een volgende plaat, maar dat is nu nog top secret. (lacht) Maar we blijven er wel bij dat al die progressie heel natuurlijk aanvoelt en we blijven altijd een extreme band. Wat voor etiket mensen op ons gaan plakken is afwachten, maar zo hoort het ook: onvoorspelbaarheid is een van onze troeven.
Waar liggen precies jullie invloeden?
We luisteren naar heel uiteenlopende dingen. In het begin deelden we een interesse in acts als Samael, Hypocrisy, Morbid Angel, Nocturnus, … En natuurlijk evolueerden we doorheen de jaren. Ik bedoel dat in positieve zin: we verbreedden onze horizon en zo konden we ook dingen als ambient appreciëren. Electro of etnische muziek van de Balkan, dingen als Dead Can Dance, dat kan nu allemaal.
Is het moeilijk om een naam voor jezelf te maken in Slovenië?Polen is bijvoorbeeld nu wel bekend voor zijn metal, maar dat heeft enorm lang geduurd.
Ja en nee. Polen heeft ondertussen geweldig grote namen, denk maar aan Behemoth of Vader, wat mij betreft nog steeds de beste Poolse bands. Wij hadden tien jaar geleden gewoon niets. Hier en daar een bandje en dat was het dan. Maar door de jaren is de scene enorm gegroeid en wij waren op de juiste plaats op het juiste moment. Ondanks een resem tegenslagen zijn we blijven doorgaan en kijk nu waar we vandaag staan! Polen was altijd al meer geëvolueerd in vergelijking met ons. Om maar te zeggen: wij hadden in de jaren negentig nooit een death metalband met internationale allure. Overal zorgen een paar bands voor de doorbraak. Denk maar aan Finland: voor Children of Bodom er was, had je Impaled Nazarene, Amorphis en dat was het zowat. Kijk nu eens: duizenden bands bijna! Slovenië zal ook wel de schade inhalen. Ik heb net gehoord dat een thrashband van bij ons, Negligence, getekend is door een internationaal label. Dit is gewoonweg geweldig!
Hoe zijn jullie bij Listenable terecht gekomen?
We kenden het label al een hele tijd. We hebben altijd onze ogen open gehouden en gekeken welke bands of genres er bij welk label zaten. Dankzij onze managers Bastian Doblekar en Ana Lipec (onze mama en papa, bandgewijs dan) hebben we met Listenable zowat het perfecte label gevonden. Bij hen zijn er geen restricties: je mag zijn wie je bent en ze bemoeien zich daar niet mee. Dat is precies wat we wilden. We houden ook veel van hun andere acts. Gojira is bijvoorbeeld de perfectie zelve.
Op welke manier schrijven jullie songs? Want ze klinken behoorlijk complex.
Dat hangt er wat van af. Meestal jammen we wat in onze repetitieruimte, waarna we beginnen arrangeren en herschikken. En zo doen we dat: traag. (lacht) Voor teksten is het net hetzelfde. Voor de vorige plaat schreef ik zowat alles, maar deze keer had onze bassist Uros een geniale inval en schreef hij dan weer alles. Eigenlijk zijn we heel democratisch: iedereen mag alles doen bij ons. Nou ja, iedereen doet waar ze goed in zijn en we gooien de beste stukken samen op een plaat.
En zijn er al toerplannen?
Uiteraard! We zijn net terug van een optreden in Macedonië en in mei trekken we Europa door met Mayhem. We spelen ook op een gigantisch benefietoptreden voor het milieu in april. Ondertussen zoeken we verder voor optredens in het najaar. Wij houden zelf onze Myspace en Facebook-pagina in de hand, zo weten we zeker dat alle informatie up to date blijft.
