Sommige bands moeten alles zelf doen. Zo ook het Nederlandse La-Ventura, dat met 'White Crow' een tweede album vol stevige en pakkende rock/metal brengt in eigen beheer en dat met frontvrouw Carla een sterke en opvallende zangeres in huis heeft. Omdat kwaliteit het verdient van in de kijker te staan, kon een interview met bassist en manager Mike Saffrie niet achterblijven
Het is een tijdje stil geweest rond jullie. Was het moeilijk om dit tweede album rond te krijgen?
Veel te moeilijk… Zonder label of zonder externe geldschieter zo’n groot project opnemen en uitvoeren, is erg zwaar gebleken. We hebben de gehele productie zelf gedragen. Daarnaast hebben we wisselingen in de band gehad, wat nooit goed is wanneer je plannen hebt om een nieuwe plaat te gaan maken, zeker op zo’n schaal. Laten we eerlijk zijn: waar we destijds met 'A New Beginning' stonden, had het logischer geweest om een nieuwe plaat 'snel' op te leveren. Het tegendeel is jammer genoeg bewezen. Door een pak logistieke problemen kwamen we achter op het tijdschema. Daarnaast was het erg moeilijk om het hoofd boven water te houden wanneer je als band met zoveel kosten zit. Hoe dan ook, het is allemaal goed gekomen. Daaruit is gebleken dat wij als band dit werk kunnen zonder hulp van een label, alhoewel nu het wel erg handig zou zijn!
Eens te meer is het album als geheel netjes verzorgd. Is dat extra belangrijk aangezien jullie alles zelf in handen hebben?
Dat is waarschijnlijk de primaire reden om zo’n project geheel zelf uit te voeren wanneer je creatie je heilig is, om het maar zo te zeggen! Onder een label of wanneer je een plaat in samenwerking maakt, heeft ieder het recht om iets te bepalen. Voor de muzikant kan dat tegen het zere been van de artistieke kant van een project schoppen, waar de partner (verantwoordelijk voor een deel van het budget en/of middelen) vaak meer een rationele manier zal willen voor de uitvoering. Zeg maar gerust een besparende manier. Dat is meer dan terecht; artistiek betekent veel geld in de meeste gevallen. Wij hadden destijds al besloten om geen water bij de wijn te doen. We wilden de plaat maken zoals wij dachten dat het beste was voor ons als muzikanten, voor ons als de personen die verantwoordelijk waren voor de artistieke uitvoering. Dat wij geluk hebben gehad met de producer was fantastisch. Didier Chesneau heeft ons daarmee kunnen helpen. Hij was met ons bezig om de muziek naar een hoger niveau te tillen zonder afbreuk te doen aan de artistieke wensen. Dat heeft erg goed uitgepakt. Zonder hem was die plaat nooit zo professioneel afgeleverd, zowel onze wensen als muzikanten zijn gewaarborgd, als de mate van professionaliteit in de productie. De plaat klinkt echt geweldig, of je de muziek en de songs nu wel of niet mooi gaat vinden. De sound is erg overtuigend, iets waar menig band best wel jaloers op kan zijn.
Jullie hebben ook opnieuw te kampen gehad met bezettingswijzigingen. Was dat makkelijk op te lossen?
Wanneer zoiets gebeurd, wanneer je als band plannen hebt om een groot project op te pakken, is een bezettingswijziging nooit leuk. Zo’n project kost verschrikkelijk veel geld. Dat ga je alleen aan wanneer je zeker weet dat het kan werken en dat iedereen er voor de volle honderd procent achter staat. Gelukkig kennen we genoeg muzikanten, waardoor we dit hebben kunnen oplossen. Alles wat we hebben moeten meemaken, heeft er toe geleid dat 'White Crow' anders klinkt. Mis je een toetsenist, dan zul je minder toetsen horen op een nieuw album, dan gaat je plaat anders klinken. Als songwriter zul je dan de muziekstukken anders moeten oppakken en invullen. Zo klinkt de nieuwe plaat meer vanuit de gitaar en de zang. Meer gitaar betekent andere riffs en een andere invulling voor melodielijnen, om maar een voorbeeld te geven. Voor ons heeft dat goed uitgepakt, daar we als band nu klinken zoals we dat ook live ervaren. Bepaalde songs hebben zeker nog een randje van toetsen daar dit in lijn zit met wat La-Ventura betekende voor de luisteraar met de eerste plaat. We zullen echter niet ontkennen dat toetsenpartijen het uitgangspunt nu niet meer is.
Mike Saffrie (foto: Hard Life Promotion)
Muzikaal gesproken lijkt 'White Crow' een tikkeltje steviger te zijn dan 'A New Beginning'. Was dat de bedoeling, of wilden jullie verder gaan waar de vorige ophield?
Voor mij als muzikant en songwriter wil ik graag met een nieuwe plaat of met een nieuw project iets anders laten horen. Wanneer een formule succesvol is, zul je dit moeten respecteren als je de ambitie hebt om van je werk te kunnen leven. Dan nog zal bij mij de drang leven om toch net iets anders te doen. Het is wel duidelijk dat wij niet van de muziek leven, daar wij nu nog steeds alles zelf doen! (lacht) Dus voor mij was er geen reden om de muziek te veranderen. Wat ik al eerder aanhaalde: door logistieke problemen had ik ook geen keuze. Dat het voor mij daarin vlotter werkte voor het schrijfproces, heeft voor ons opgeleverd dat de songs nu 'echt' La-Ventura klinken. Live speelt er geen toetsenist mee, dus valt alles op de schouders van de vier leden. De zang is nu prominenter en de rol van de gitaar is meer naar voren gekomen, waardoor we nu meer rock/metal klinken. Ik denk voor waar we nu staan met de band dat dit geen slechte keuze is. Wat een eventuele derde plaat zou doen: geen idee. Wie weet gaan we dan wel R&B songs maken…Not!
Is de titel symbolisch voor jullie als band? Immers, ondanks het algemene hokjesdenken zijn jullie een band met ballen die toevallig een zangeres hebben...
Mooi gezegd! Ik heb een hekel aan die hokjes, daar het vaak betekent dat er vergeleken wordt in plaats van een album puur als op zichzelf staand te beoordelen. Ik vind het persoonlijk een groot gemis wanneer de media alleen maar vergelijkt met de grote namen, waaruit voor mij als muzikant en iemand die weet hoe het eraan toegaat in de industrie en de studio blijkt dat veel journalisten niet weten hoe het werkt in de wereld (van de studio). 'White Crow' is inderdaad symbolisch, wat staat voor iets dat bijna ongrijpbaar is. Iets wat erg zeldzaam is. Een metafoor die voor mij werkt vanuit het aspect, dat door het ontmoeten van de juiste personen of samen te werken met die personen, je tot zoveel meer toe in staat bent. Iets wat ongrijpbaar was, komt zo dichterbij en kent een wezenlijke kans tot slagen. Werken met de producer Didier Chesneau en de mastering laten doen door Bruno Gruel heeft voor ons als band iets magisch opgeleverd. Zij hebben onze muziek zo vet gekregen, iets wat wij nooit zelf of met anderen zouden kunnen krijgen. Daarvoor zijn we ze ook eeuwig dankbaar! Zonder de medewerking van de juiste mensen zou ik als manager nooit zo’n project aangaan. Ik zou nooit zoveel geld spenderen aan iets wat zo onrealistisch zou zijn. Echter, we hebben de juiste mensen ontmoet, we hebben de kans genomen en we hebben als muzikanten onze ziel en zaligheid erin gestopt. Dat is 'White Crow' in alle facetten, wat ook duidelijk te horen is.
Hoewel jullie vaak gemakshalve bij 'female fronted metal' worden ingedeeld, vind ik jullie meer aansluiten bij een band als Evanescence. Maar waar vinden jullie dat je meer bij zou passen?
Wij zullen waarschijnlijk altijd een vreemde eend zijn. Toen we 'A New Beginning' uitbrachten was het Gothic. Als je goed luisterde waren er geen sopraan vocalen, geen Heavy Metal riffs en waren zelfs de toetsen niet eens Gothic in lijntjes of uitvoering. Hoe dan ook: we waren dus Gothic omdat we een zangeres hadden en toetsen gebruikten. Dat het voor ons in ons voordeel heeft gewerkt, zal ik nooit ontkennen. Het stigma Gothic was niet geheel terecht, maar er waren toen nog geen hokjes voor andere afgeleide stijlen. Nu met Lacuna Coil, Amaranthe en inderdaad Evanescence is duidelijk dat er meer ruimte is voor bands met per ongeluk een zangeres! (lacht) Het is nu als verzamelterm 'female fronted'. Ik vind het allemaal prima als dat de luisteraar helpt om een goede keuze te maken, dan is dat helemaal goed. Hoe vervelend is het als je lukraak op een recensie een album koopt als muziekliefhebber en het is in geen velden of wegen wat je verwacht had… Dat is zuur. Nu vallen we onder die vlag: prima! Gelukkig is voor ons de mening van de luisteraar van belang. Bij elke cd die via ons wordt verkocht via onze website bijvoorbeeld vragen we wat men er van vond. Dan hoor je duidelijk de meningen van wat men verwacht had en wat men heeft gekregen. Die kritieken (positief of negatief) zijn de bouwstenen om ons als muzikanten te verbeteren. Gelukkig met deze plaat heeft de luisteraar waar voor zijn geld gekregen, wat wij ook iedere keer terughoren. Die directe feedback is echt geweldig. Dan is te zien dat al het werk dat erin is gestopt, het meer dan waard is geweest!
Is het een stuk moeilijker om alles te bolwerken wanneer jullie zelf voor alle zaken met betrekking tot de band moeten instaan?
Jazeker, alles kost meer tijd, meer moeite, meer geld en veel meer frustraties! Het is pijnlijk om te moeten lezen in recensies waarom wij met deze plaat geen label hebben. Een label voor een band is niet zaligmakend. Met de juiste partner en de juiste wil zal de band zich meer kunnen toeleggen op het muziek maken waar de partner zijn werk en eigen budget gebruikt om de plaat verder te krijgen. De wisselwerking daarvan, is vele malen meer renderend. Elke zakelijke beslissing ligt bij mij. Ik ken de bandleden bijna heel mijn leven al, waardoor alles met hen besproken wordt. We merken dat we nu zoveel meer moeite moeten doen voor iets wat gewoon goed is, waar het eigenlijk alleen maar makkelijker zou moeten gaan. Waarom doen we nu geen optredens bijvoorbeeld? De reden is simpel: geen boeker, geen optredens voor een band in ons segment van de markt. Wij spelen niet in cafés, nooit gedaan, zal ook niet gebeuren. Daarvoor zijn we niet de band en hebben we dat ook niet nodig. Om aansluiting te krijgen in het clubcircuit, heb je een boeker nodig. Nederland is veel te klein geworden. Er zijn zoveel goede bands, de één met nog meer ambitie dan de ander. Subsidies zijn er bijna niet meer daar de regering de kraan steeds meer dichtdraait. Hoe kunnen bands dan nog optreden? Dan gaan we weer terug naar het spelen voor een bak bier of met pijn en moeite incidentele slots krijgen als voorprogramma. Hoe dan ook, we weten dat het moeilijk is. Wij gaan door en werken er hard genoeg voor dat hopelijk de kansen gaan komen. Alleen kost het dus tijd.
La-Ventura (foto: Hard Life Promotion)
Emotionaliteit leek een groot stuk van de band uit te maken met 'A New Beginning', maar is dat nog steeds zo?
Voor Carla zeker wel. Een groot aantal teksten hebben een bepaalde lading, daar zij teksten en de muziek gebruikt om zaken van zich af te werken. Voor mij als songwriter heb ik zeker muziek nodig om bijvoorbeeld mijn frustraties op bot te vieren. Ik ben van nature een zeer rustig persoon, wees gerust. Het is dan waarschijnlijk ook niet verwonderlijk dat 'White Crow' een stuk steviger is dan de eerste plaat gezien de lange zware weg die we hebben moeten afleggen, toch?
Wat zijn de voornaamste verschillen voor La-Ventura wanneer je dat vergelijkt met de periode van het debuut?
Ondanks het feit dat de plaat qua productie serieus is verbeterd, doen we nu echt alles zelf. We zijn sterker geworden en La-Ventura is nu de band die het zou moeten zijn. Wat de toekomst gaat brengen, valt te bezien. We werken er hard aan om het maximale eruit te halen. Wij zijn nu doorgewinterde muzikanten, mensen met begrip van de industrie en de markt. In een overvolle markt als waar wij nu deel van uitmaken, zul je diep moeten gaan daar een goede productie, goede songs en de wil niet genoeg zijn. Na alle tegenslag kunnen er alleen maar betere tijden komen. Dat het allemaal meer tijd kost nemen we dan maar op de koop toe mee. We zijn er niet rouwig om, we zijn op dit moment alleen maar meer gretiger geworden!
Misschien wat voorbarig, maar gaan jullie deze keer een opvolger iets sneller het daglicht laten zien? Of is het daar gewoonweg nog veel te vroeg voor om over na te denken?
(lacht) Om een tipje van de sluier op te lichten: we gaan deze zomer gebruiken om nieuwe songs te maken… Zo goed? (lacht) Check onze webstek of onze Facebook-pagina en andere sociale media voor updates!
