---

Filmmuziek incorporeren in metal? Het kan, en zeker zodra de muzikanten in kwestie ten volle doorhebben hoe ze de epische of beklemmende atmosfeer van hun favoriete genre in noten kunnen vatten. Het Finse Chaosweaver is zo'n band die zich ten volle stort op de vermenging van film en muziek, met een heerlijk debuut tot gevolg. Multi-instrumentalist Max Power verklaart zich nader.

Zowel artwork als muziek zijn erg opvallend. Mikten jullie daar van bij het begin op, of moest dat eerst rijpen?

Wel, allebei, om eerlijk te zijn. We zien Chaosweaver als een enkele artistieke entiteit. Alle stukjes moeten op de juiste plaats vallen: de muziek, teksten, artwork, foto's, video's en ga zo maar door. Sommige onderdelen zijn meer van tel dan andere, maar het zit hem in de juiste balans vinden. Als je te hard schudt of je hebt niet genoeg oog voor detail, verlies je de magie.

Jullie muziek klinkt als een hutsepot van genres, maar om alles als een soundtrack te doen klinken moet je toch wel wat verzetten, niet?

De basisstructuur van elk nummer is al bij al vrij simpel om te bedenken. Een afgewerkt nummer is een ander paar mouwen, dankzij de gigantische hoeveelheid door elkaar lopende melodieën, orkestraties en kleine details. Vreemd genoeg is het dus tegelijk makkelijk en ontieglijk moeilijk op hetzelfde moment. De elementen van verschillende genres vermengen is helemaal niet moeilijk, aangezien onze invloeden komen van drie songschrijvers met drie erg verschillende smaken. De liedjes afwerken: dat is de echte uitdaging. We werken vooral hard aan alle arrangementen.

Een bijna onontkoombare vraag: welke films inspireren jullie het meest?

(lacht) Films die je brein verneuken en verschillende perspectieven op de realiteit laten zien! Natuurlijk zitten daar griezelfilms tussen, maar ook dingen als 'Fight Club', 'Se7en', 'Inception' en zo goed als alles van David Lynch zijn erg vruchtbare bodem voor onze verbeelding. Het kan best zijn dat mensen dat niet direct terugvinden in onze muziek, maar die zaken zijn voedsel voor de geest. Mijn favoriete films en series zijn bijvoorbeeld 'Twin Peaks' en 'Bram Stoker's Dracula'.

Hoewel er overduidelijk een filmische kwaliteit in jullie muziek zit, houden de extreme vocalen het stevig verankerd in metal. Spelen jullie graag met die contrasten?

Jazeker, contrast is heel belangrijk. Zonder dat zou de plot van het album niet genoeg drama bevatten om interessant te blijven. Zoals je kan horen op 'Enter the Realm of the Doppelgänger' zijn sommige melodieën erg mooi en de harde stukken flink donker en kwaadaardig.

In hoeverre verschilt jullie dubbelganger van deze wereld?

Die van ons is de nachtmerrie, de donkere afspiegeling van onszelf en onze realiteit. Alles lijkt bekend te zijn, maar in feite is het juist erg geschift en dodelijk uitdagend.

Jullie hoes valt enorm hard op tussen andere metalalbums. Was het lastig om de juiste visuele voorstelling voor de plaat te vinden?

Nee, helemaal niet. Toen ik dit schilderij van Johan Edlund (Tiamat) zag, wist ik meteen dat dit precies ons album visueel voorstelde. Edlund's stijl is duidelijk beïnvloed door Picasso en het heeft ook zo'n draai aan de werkelijkheid gegeven als onze muziek. Het laat onze verschillende gezichten zien, onze eigen dubbelgangers.

Jullie zanger blijft graag anoniem, ook al is het relatief makkelijk – dankzij het Internet – om zijn identiteit te achterhalen. Waarom koos hij hiervoor?

Dat was volledig zijn beslissing. Hij neemt dit soort zaken erg serieus. Hij is een man van vele talenten en heeft daarbij duizenden gezichten en stemmen.

Hebben jullie de bedoeling om te toeren? En welke bands dragen jullie voorkeur weg om de baan mee op te gaan?

Het ziet er naar uit dat we compleet geen liveshows gaan doen, jammer genoeg... Mocht dat wel kunnen, dan zou ik maar wat graag een verbond sluiten met The Kovenant!

Zou jij graag een soundtrack voor een echte film componeren? En wat voor film zou het beste passen bij je stijl?

Dat zou een uitdaging zijn die ik en de andere jongens met overgave zouden aannemen! Dus: elke grote Hollywood-producer of onafhankelijke filmmaker die dit leest, mag meteen contact met ons opnemen! Ik schrijf verschillende soorten muziek, dus het genre van film doet er zelfs niet toe. Op dit ogenblik hou ik van melodramatische en trieste muziek voor cello.

Voor de mensen die Chaosweaver nog niet ontdekt hebben, wat zou het beste voorbeeld zijn waarom mensen naar jullie werk moeten luisteren?

Als je zin hebt om een duistere achtbaanrit te maken en tijd vrijmaakt voor vijftig minuten, dan is 'Enter the Realm of the Doppelgänger' een visueel avontuur in audiovorm. Als enkel supersimpele radiodeuntjes je ding zijn, doe dan geen moeite. Ik raad ook aan om ons debuut 'Puppetmaster of Pandemonium' eens te horen: het is zelfs nog vreemder dan deze. (lacht)