---

Moest beweerd worden dat Maan (Tim Depraetere en Simon Marius Apers) een Nieuw-Zeelands groepje op Siltbreeze is, een mens zou het nog geloven. Maan klinkt immers even ijl als The Shadow Ring, even ongemakkelijk als Brainboms, even vaag als Mad Nanna en even buiten de realiteit als Naked On The Vague.

De muziek van Maan heeft iets beklemmends, iets claustrofobisch.

Tim Depraetere (TD): Koud vind ik een betere omschrijving. Dit is waarschijnlijk te wijten aan de keuze voor een dunner klankenpalet en het in toom houden van de melodieën en te excessieve instrumentale uitspattingen. Sobere muziek voelt voor ons vaak aan als krachtiger. Ook live werkt dit goed voor ons, omdat we slechts met z’n tweeën zijn. Dat feit leent zich veel meer tot het uitmergelen van de muziek, een minimalere aanpak, in plaats van je samplepedaal vol te rammen met strijkerspartijen.

Maan geeft de indruk om maar met haken en ogen aan elkaar te hangen, iets schetsmatigs eigenlijk, maar niet uit onkunde, eerder als een esthetische keuze.

Simon Marius Apers (SMA): Zowel onze release op Smeltkop als onze vroegste optredens waren improvisaties. Elke improvisatie hield het midden tussen vastgelegde patronen en het afwijken hiervan. Tot nu toe hebben we elke show een nieuwe set gespeeld. De onderdelen van zo’n set klonken vaak heel verschillend, daar de ideeën voor elk onderdeel uit verschillende repetities afkomstig waren en dus uit een ander gemoed en instrumentarium. Elk van die onderdelen ging wel gehuld in eenzelfde sfeer, zodat we één ononderbroken set konden spelen. Nadeel aan die semigeïmproviseerde optredens was dat elke set rond hetzelfde niveau en dezelfde intensiteit bleef dobberen.

Vandaag denken we aan nummers eerder dan aan een dertig minuten durende stroom van noten en geluiden. Door dezelfde sferen en ideeën in de mal van een nummer te gieten, bleef er vaak een veel stabieler en betrouwbaarder geheel over en kregen we de mogelijkheid de muziek interessanter en waar nodig complexer te maken.

Ik heb één release van Maan, een tape op Smeltkop. Wat zijn op dit vlak de plannen van Maan?

TD: Die Smeltkop-tape was cool om te doen. Mathieu (Serruys) en Floris (Hoorelbeke) hadden onze eerste show gezien en vroegen ons een tijdje later om een tape te maken voor hun label. Die release was erg belangrijk voor ons omdat we daarvoor onze ideeën moesten gaan concretiseren en moesten onderzoeken hoe Maan op een geluidsdrager moest klinken. Daar niet te licht overgaan, helpt om je muziek te bekijken vanuit een nieuw standpunt, niet meer puur vanuit het spelen ervan. Je tracht je muziek evengoed in iemands platenkast te denken en in te schatten waar en wanneer iemand die cassette zou afspelen. Aangezien geen van onze eerste shows zijn opgenomen of vastgelegd, is die release het enige wat we hebben uit die periode.

Klopt het dat Kraak nog dit jaar een lp van jullie wil uitbrengen?

SMA: De laatste maanden houden we nauw contact met Steve (Marreyt) en Tommy (De Nys) van Kraak. Binnenkort mogen we voor hen in Les Ateliers Claus spelen, met Humus, The Tenses en Fushitsusha: een mooie affiche en een gekende zaal, we kijken ernaar uit.

Er is inderdaad al gepraat over een lp dit jaar, maar hieromtrent ligt nog niets vast. We beseffen goed dat dit kansen zijn die niet iedereen krijgt, we zijn dan ook bereid er hard voor te werken.

Maan klinkt alsof er maar weinig in vast ligt, alsof het nog alle kanten uit kan, wat het allemaal spannend maakt.

TD: Dat klopt. We hebben geen bepaalde klank als doel. Integendeel, we pogen onze muziek steeds weer uit te dagen en niets als vanzelfsprekend te beschouwen. Door eventueel die release met Kraak te doen, zullen we enkele maanden met min of meer dezelfde middelen werken. Dit is voor ons een even grote uitdaging als het steeds vernieuwen van de sets zoals we vroeger deden. We moeten ons er namelijk geregeld van vergewissen dat we die vernieuwing niet als dekmantel mogen gebruiken om minder in de diepte te kijken. De scene lijkt soms meer te draaien rond curiosa dan rond onderbouwde muziek en dat willen we vermijden. Op een veertig minuten durende vinyl zouden we zo namelijk door de mand kunnen vallen, waar dat live niet het geval is. Ons instrumentarium beperken kan hierbij eveneens meer diepgang katalyseren.

De stem klinkt meestal op het hetzelfde niveau gemixt als de andere instrumenten, waardoor de teksten niet goed verstaanbaar zijn, ook al omdat er distortion op zit.

SMA: De stem hebben we vroeger eerder als een instrument beschouwd. Soms waren er geen woorden, op andere momenten verzonken de woorden in de muziek. Het is niet altijd even gemakkelijk om tekst op de voorgrond te brengen in shows. Er werd anders naar onze muziek geluisterd dan naar poëzie en dat vroeg een andere inspanning. Het leende er zich dus veel meer toe om de stemmen als expressiemiddel te gebruiken tegenover het brengen van geschreven woorden. We beseffen echter ook dat tekst een belangrijk wapen kan zijn om de muziek sterker te maken. In wat we nu maken geven we daarom de stem meer ruimte. Het blijft desondanks een zoektocht naar het juiste evenwicht. Er zijn veel interessante spoken word artiesten, maar er zijn er niet veel die er in slagen tekstuele inhoud over te brengen op een luisteraar.