Loscil is een nieuwe ambient-sensatie uit Canada op het kwalitatieve Kranky label. Na twee prachtige sfeerplaten heeft deze solo artiest de moed opgevat om zijn muzikale ideeën aan enkele kameraad muzikanten te presenteren om ze door hen met rhodes, cello en gitaar te laten bewerken. Het resultaat daarvan werd op zijn beurt mooi bewerkt en in mekaar geschoven door de meester zelve. Dankzij de nodige digitale 'loop' en 'oscillatie' technieken (vandaar de naam Loscil) heeft dat allemaal geleid tot een uniform, maar toch erg organisch geheel. Die twee termen met mekaar verzoenen, is alvast een kunst op zich. Creativiteit kan soms lange omwegen maken, zo veel is duidelijk.
Dat Loscil in een vroeger / ander leven als drummer door het leven ging (in de groep Destroyer), valt nauwelijks nog te merken in deze minimalistische muziek. De overstap naar elektronische muziek luidde duidelijk een nieuw leven in. Loops en oscillatietechnieken ([JG] een slingerbeweging, een bewerking van elektronische trillingen waarbij golven uit mekaar worden getrokken of worden ingekrompen) gebruikt iedereen en kom je overal tegen. De naam Loscil bevat een leuke metafoor: beide handelingen zijn niet louter muzikaal, maar zijn universele fenomenen: de aarde slingert rond de zon, de maan rond de aarde. Al deze zaken gaan om cycli en patronen. Zichzelf herhalende ritmen zitten zowel in het drummen van muziek, als op macro niveau. Loscil is een project over slowmotion ritmen, trager dan in andere, meer conventionele muziek zoals bij Destroyer.
Deze nieuwe plaat, 'First Narrows', klinkt erg oceanisch. Met wijde geluidsgolven en rustgevende patronen brengt Loscil rust in onrustige geesten. De link naar die kalmte is niet ver te zoeken: op de hoes van deze plaat staat de toegangsbrug van thuisstad Vancouver afgebeeld die uitmondt in de Pacifische Oceaan. Ook de referentie naar de titel is in die context te zoeken. First Narrows is de naam van de havenmonding als je Vancouver binnenkomt. Het geeft de toegang tot mijn thuisstad. Deze waterloop wordt overschaduwd door de Lion's Gate Bridge, symbool van Vancouver en toevallig dus ook illustratie van deze plaat. Waarom deze keuze? 'First Narrows' gaat meer over het thuisgevoel. Het draait allemaal om herkenning van de (onderbewuste) invloed die een plaats op je kan hebben. Uiteindelijk bepaalt die mee je ontwikkeling en hoe je jezelf uitdrukt. Deze cirkelbeweging is eveneens als oscillatie op te vatten.
Ondanks deze duidelijkheid bevat 'First Narrows' eveneens een hoge graad van abstractie. Titels zijn betekenisloos (op de vorige plaat gebruikte Loscil gewoon titels van onderzeeërs), nummers zijn sfeerbeelden en een echte boodschap is moeilijk terug te vinden. De titels zijn gewoon de oorspronkelijke werktitels die ik voor een groot stuk behouden heb. Ik probeer normaal geen verhalen te vertellen. Mijn muziek gaat om de klank, maar ook om gevoelens en emoties. Op deze manier breng ik mijn boodschap, niet letterlijk.
Door op deze plaat samen te werken met andere artiesten bestaat natuurlijk het gevaar dat zij andere gevoelens en klemtonen leggen. Vandaar dat Loscil op deze cd als een soort van eindredacteur optrad om alle instrumentale partijen terug glad te strijken. Hoewel dit een omslachtig proces is, is het als artiest natuurlijk heel boeiend te zien waar je muziek naartoe kan leiden. Een optreden als live band ligt dan ook voor de hand, hoewel het gevaar dreigt dat de kloof tussen live prestatie en geluidsweergave op plaat sterk uiteen kunnen lopen. Het is een gewaagd proces, zowel op plaat als live. Er bestaat steeds de neiging om de instrumenten te laten domineren, wat ik ten zeerste wil vermijden. Vandaar de nood aan aanwijzingen en voldoende communicatie. Daarvoor moesten hun bijdragen ook zorgvuldig bijgevijld worden. Live is dat een pak moeilijker. In de paar concerten die we als band al gaven staan de muzikanten natuurlijk centraal. De interactie met de computertechnieken is niet zo uitgespeeld. Toch hebben beiden hun verdiensten en voordelen. In toekomstige projecten zullen er nog meer spelers bij betrokken worden, zowel improviserend (zoals op 'First Narrows') als met vooraf geschreven stukken. Grotere ensembles en vooral strijkers kunnen mijn muziek nóg meer diepgang verschaffen. Alsof de Pacifische Oceaan nog niet diep genoeg is dan.
