Lars Horntveth is een veelzijdig en druk man. Iets wat je niet zou zeggen als je zijn soloproject 'Pooka' hoort. Het is een hele eerlijke, rustige plaat waar warme, licht geaspireerde basklarinetklanken rusten op een bed van zwevende strijkers en tintelende elektronica. Nostalgie en romantiek staan centraal op dit erg filmisch album. De nummers evolueren als beeldjes in een filmrol. Recensenten kunnen natuurlijk veel zeggen, daarom vroegen we Lars Horntveth zelf hoe het allemaal echt ineen zit.
Pooka
De titel 'Pooka' verwijst naar een gigantisch onzichtbaar konijn uit de film 'Harvey'. Maakte je de plaat als soundtrack bij de film, of waarom koos je net deze film?
De muziek is niet geschreven als soundtrack, maar ik denk dat alle nummers wel geschreven zijn met verschillende cineastische momenten in gedachte. Toen ik begon te werken aan dit album had ik niet echt een masterplan. Ik had enkel een soort van gemoedstoestand in mijn hoofd die ik met de muziek wilde uitbeelden. Deze stemming kwam heel dicht bij wat ik voelde toen ik de eerste keer naar 'Harvey' keek: dromerig, nostalgisch en enorm romantisch. Mijn visioen was een klein mannetje in een klein kamertje dat klarinet speelde met een reusachtig strijkorkest en zijn diepste zieleroerselen uitte door zijn instrument.
Hoe zou je de muziek op 'Pooka' zelf beschrijven?
Als quasi-orchestrale muziek gemengd met zachte elektronica en naïeve melodietjes. Ik wilde dat de elektronica werkelijk deel uitmaakten van de strijkarrangementen. Daarom wordt ook veel gebruik gemaakt van gedubde pizzicato's om het ritme te laten vloeien om zo de strijkers een deel van de groove te maken.
Wat is je favoriete kindje op deze cd?
Mijn absolute nummer één is 'Tics'. Het somt het hele idee van het album op, alle aspecten van wat ik wilde bereiken zitten erin. 'Tics' zit ook vol met een fijne mix van elektronica en quasi-orchestrale geluiden. Het is ook een nummer dat ik heerlijk vind om live te spelen.
Solo
Wanneer één van de opperhoofden van Jaga Jazzist een soloplaat maakt, dringt de waaromvraag zich onvermijdelijk op. Kon hij er zijn muzikale ei niet meer kwijt en is Jaga misschien zijn ding toch niet helemaal … we vroegen het Lars Horntveth zelf.
Ik wilde al lang een soloproject doen, maar zag niet meteen welke richting ik uit wilde. Toen vroeg een uiterst enthousiaste Joakim (Haugland, producer van Smalltime Supersound) me een plaat te maken. Op dezelfde moment had ik een optreden op een hedendaags muziekfestival, ik moest dus snel met wat muziek op de proppen komen. De plaat is opgenomen binnen de twee maanden en ik had niet zo veel tijd om er diep over na te denken. Ik ben het gewoon om muziek te maken over een erg lange periode, nu was de muziek echter erg spontaan. Een fantastische ervaring! Ik denk dat het grootste verschil met Jaga Jazzist is dat 'Pooka' minder elementen heeft en rustiger is, daarbij werkten aan deze plaat enkel ik en Jørgen Traen (ook een producer van Smalltime Supersound). Jaga is een veel democratischere band. Ik denk niet dat deze muziek had gepast bij Jaga Jazzist. Ik heb natuurlijk veel geleerd bij Jaga, daar leerde ik nl. nummers schrijven, maar op dit album probeerde ik echt een anti-Jaga geluid te creëren, omdat ik zo veel had geschreven voor de groep dat ik een nood voelde om het tegenovergestelde te doen.
Je werkt wel met tien muzikanten op deze plaat. Hadden zij een stem in het schrijven van de nummers?
Neen. De enige persoon die iets heeft bijgedragen bij het schrijven, is Jørgen Traen. Die man heeft werkelijk een enorm gevoel voor het ordenen en richting geven van arrangementen!
Door welke groepen/muzikanten ben je dan, buiten Jaga Jazzist, beïnvloed op 'Pooka'?
Invloeden op dit album zijn onder andere Kronos Quartet, Cornelius en Björk. Ook Charles Mingus, Bernard Herrmann, Aphex Twin, Sam Prekop, Jim O´Rourke, Ennio Morricone en Magnet zijn een bron van inspiratie geweest. Miles Davis en het genie van Gil Evans noem ik in één adem.
Live
Het eerste Belgische concert van Lars Horntveth was werkelijk indrukwekkend. Je bespeelt live ook zelf basklarinet, sopraan– of tenorsax en elektrische of akoestische gitaar. Wat kan je meer doen op een live-optreden met 'Pooka' dan in een studio? Is het niet enorm moeilijk om te improviseren wanneer alles zo strikt op partituur staat en met computerprogramma's die lopen?
Daar ben ik dit moment aan aan het werken. Ik hou ervan live te spelen, want dan heb ik de kans om delen te rekken of in te korten en kan ik zelf meer improviseren. Ik moet natuurlijk eerst het nieuwe computerprogramma leren, haha.
Je bent nu op een Europese tournee, wat zijn de reacties tot nu toe?
De reacties zijn tot echt al heel erg positief geweest. Ik geniet er echt van wanneer een publiek muisstil is en met volle aandacht luistert. Ik ben echt tevreden dat ik dit ding live kan brengen, ik had nooit gedacht dat dat zou werken! Daarbij hou ik van reizen dus ik hoop dat ik nog veel concerten kan spelen.
Staan er al nieuwe projecten op het programma, misschien een nieuwe soloplaat?
Het volgende waar ik aan ga werken is het schrijven van nummers voor een nieuw Jaga Jazzist album. We speelden pas nog ons eerste optreden in vier maanden en het was werkelijk erg leuk: nieuwe liedjes en een nieuwe stijl! Ik ga ook een popalbum uitbrengen met The National Bank, de nieuwe groep van mijn broer. Voor de eerste keer zal dat met een zanger zijn. Daarbij werk ik ook nog aan de soundtracks van twee Noorse films. Ik heb dus echt geen tijd om aan een volgend album te denken. We zijn erg benieuwd naar wat deze bezige bij in de toekomst gaat uitbrengen. Als er één ding is waar bij Lars Horntveth vanuit gegaan kan worden, is het wel dat deze Noor kwaliteit levert.
