Het Finse Battlelore staat al een paar jaar garant voor metal die onlosmakelijk verbonden is met de fantasiewereld van Tolkien. Elk album is volledig opgehangen aan een aspect van 's mans werk, gegoten in een epic metal setting waarin flink met invloeden uit gothic, folk en aanverwanten wordt gegoocheld. De band gaat er trouwens bij elk album op vooruit, wat resulteerde in 'Doombound', tot hiertoe hun beste schijf. Jyri Vahvanen (gitaar) mocht dan ook wat toelichting brengen bij de exploten van dit bonte gezelschap.
Jyri, 'Doombound' is nog meer uitgewerkt dan 'The Last Alliance'. Was het verrijken van jullie palet zo goed bevallen dat jullie die weg bleven volgen?
Voor mij is 'Doombound' erg verschillend wanneer ik het vergelijk met 'The Last Alliance'. Die laatste had veel meer catchy melodieën en dito riffs en was al bij al een makkelijk album om naar te luisteren. 'Doombound' is een pak moeilijker om te vatten door de hogere complexiteit, als je begrijpt wat ik bedoel. Het enige dat we daadwerkelijk planden voor dit album is dat het onze eerste echte conceptplaat moest worden. Muzikaal hebben we niet geprobeerd het in eender welke richting te sturen.
De nummers voelen alvast meer gelaagd aan. Betekent dat dan ook dat ze moeilijker zijn om te pennen?
Goh, de nummers zijn misschien gelaagder dan we voorheen deden, maar het was niet moeilijker om ze te schrijven. Er zaten ook geen grote uitdagingen aan verbonden. Op dit moment zijn er vier van ons die de basis van de songs uitwerken, wat meer is dan ooit tevoren en allicht beïnvloedt dat onze algehele stijl op dit album.
Jullie staan erom bekend dat jullie inspiratie putten uit Tolkien, maar soms voelt 'Doombound' aan alsof het breder gaat.
Nee, het is enkel en alleen Tolkien die onze muziek een insteek geeft, net zoals al onze platen hiervoor. Uiteraard zijn we niet blind en komen er invloeden van ons leven, hobby's, natuur en muziek en wat dies meer zij. Dat heeft meer zijn weerslag op de muziek, en niet zozeer op de teksten. Dat blijft op en top Tolkien. En wat betreft nieuwe zaken in het geheel brengen... Op dit moment voel ik niet de behoefte om iets nieuws te introduceren. Ik blijf dus voorlopig weg van koren, folkinstrumenten of programmeren. Normaal gesproken gebeurt dat soort zaken gewoon. Een van ons kent iemand die iets speelt of kan en dan proberen we dat eens. Als het goed werkt, gebruiken we het in onze muziek.
Jyri Vahvanen (foto: Jarma Katila)
De mannelijke zang wisselt ook meer af dan vroeger. Hangt dat samen met dat uitproberen?
Jazeker, dat heeft vooral te maken met de passende atmosfeer laten ontstaan. Dat is heel belangrijk voor ons. Een bepaald soort zangstijl past nu eenmaal beter in het ene geval dan in het andere.
'Doombound' voelt ook steviger aan. Moest het wat agressiever deze keer? Of komt dat door de productie van Dan Swanö?
We beginnen nooit met een vooropgesteld plan als zou deze plaat zwaarder moeten zijn of melodieuzer of whatever. Natuurlijk willen we wel een zo goed mogelijk geluid en een degelijke mix dus vroegen we opnieuw aan Dan om dit voor ons te doen.
Visueel vallen jullie erg op, dankzij de kostuums die jullie dragen. Zijn er zaken die je nog wil doen, vooropgesteld dat je het geld had?
Draken, vulkanen, magie en epische veldslagen! Misschien Stonehenge en wat dansende dwergen? (lacht) Geef ons het geld en je krijgt alles!
Jullie muziek leent zich goed voor een film. Zou je ooit muziek willen schrijven voor zo'n project?
Ik heb nooit de aandrang gevoeld om eender welk soort muziek te maken voor een film. Onze muziek is zodanig geworteld in metal dat het niet zou passen voor een soundtrack. Het orkestrale en de toetsenpartijen worden geschreven door Maria, dus misschien ziet zij dat wel zitten. Ik heb daar geen idee van.
Battlelore (foto: Jarma Katila)
'Doombound' is nog niet lang uit, maar denken jullie al aan een volgend album?
Nee, helemaal niet. Uiteraard blijven we wel heel de tijd spelen aangezien de meeste van ons nog zijprojectjes hebben lopen. Ik heb ook geen flauw idee in welke richting nieuw materiaal zou gaan, daar is het gewoon nog te vroeg voor.
Het album doet denken aan het verhaal van Hurin, maar klopt dat ook?
Ja hoor! Het hele concept gaat over Hurin's zoon Turin Turambar en zijn ongelukkige leven. De titel slaat letterlijk terug op deze tragische figuur.
