Na een hele horde female fronted bands uit het Noorden die zich vooral richtten op het zoetgevooisde genre, doet het onnoemelijk veel deugd dat er met Izegrim een act is opgestaan die ballen aan het lijf heeft. Dat is vooral de verdienste van frontvrouw Marloes Voskuil, die veel van haar mannelijke collega's met angstzweet naar huis brult. Met 'Code of Consequences' hebben ze dan ook nog eens een knaller van een plaat afgeleverd. Meer dan reden genoeg om snarenplukker Jeroen Wegchelaer aan de tand te voelen.
Wat is voor jullie hier grootste verschil tussen 'Code of Consequences' en het vorige album?
Als ik de tussenliggende EP ‘Point of No Return’ even buiten beschouwing laat, dan zit er met name in het gehele proces van schrijven en opnemen het grootste verschil. Na onze Europese tour in 2008 hebben zowel drummer Joep als zangeres Kristien de band verlaten. Wij (Bart Van Ginkel, Marloes en ik) wilden meer met Izegrim, de band naar een hoger plan tillen, terwijl het voor Joep en Kristien teveel tijd kostte. Logisch gevolg was dat Joep en Kristien hun roeping elders gingen zoeken. Met onze nieuwe drummer Ivo brak er (zoals ik er tegenaan kijk) een nieuwe tijd aan voor Izegrim, waarbij hard werken en 100% inzet hoog in het vaandel staan. Ik kan eerlijk toegeven dat we de afgelopen jaren nog nooit zo hard hebben gewerkt. Gelukkig heeft het ook het beoogde resultaat !
Zijn er zaken die jullie anders aanpakten?
We hebben met dit album veel meer tijd in de voorbereiding gestoken. We hebben nu de luxe van onze eigen oefenruimte/studio waar we 24/7 in kunnen. Ik heb de nodige spullen gekocht om een pre-productie te kunnen opnemen. Met name het bijschaven van de nummers heeft met dit album veel tijd gekost. Waar we met sommige nummers in het verleden vrij snel tevreden waren, hebben we met ‘Code of Consequences’ vaak aanpassingen aan nummers aangebracht tot we er 100% tevreden mee waren.
Ligt bij jullie de focus eerst op de riffs en dan de melodie, of ligt het anders?
De blauwdruk van een nummer is altijd één (of uiteraard meerdere) riffs. Als een riff (de basis voor het gevoel van een nummer) niet goed is, kan er nog zo’n mooie melodie overheen gespeeld worden, het fundament is echter zwak. De melodie zal dan niet goed gedragen worden. Alle nummers worden eerst thuis geschreven, waarna we ze in de oefenruimte verder uitwerken. We zijn geen band die tijdens oefenen gaat jammen en van daaruit nummers schrijft. Nee, voor zover mogelijk liggen de riffs al vast. Melodie, zang en additionele partijen volgen daarna. En, zoals al een keer gezegd, het bijschaven van de nummers.
vlnr: Bart van Ginkel, Jeroen Wegchelaer, Ivo Maarhuis, Marloes Voskuil (foto: izegrim.nl)
Jullie maakten ook de overstap naar Listenable. Een noodzakelijke beslissing?
Noodzakelijk klinkt nogal negatief, maar inderdaad. Rusty Cage Records is een tijd geleden failliet gegaan, zoals overigens veel kleine labels. RCR heeft prima werk voor ons verricht met de middelen en tijd die ze tot hun beschikking hadden. We merken echter wel dat we nu bij een groot label zitten. De interviews stromen binnen, we zijn in elk groot magazine, zowel geprint als online, terug te vinden. Er wordt een aardig budget aan reclame gespendeerd. Over aandacht en exposure geen klachten dus. (lacht) Het spreekt voor zich dat we erg trots zijn op deze deal, zeker in deze tijd met teruglopende verkopen. Dat betekent dat we kennelijk de afgelopen jaren erg goed bezig zijn geweest. Een bevestiging van al ons harde werk.
Zijn de alliteraties in platentitels een constante die jullie willen doortrekken, of is dat tot hiertoe toeval geweest?
We hebben een paar tradities waar we tot nu toe aan vasthouden. Dat zijn inderdaad de alliteraties in onze cd-titels. Niet alleen is het leuk om ‘kleine’ tradities in ere te houden, het bekt bovendien ook nog eens lekker: 'Guidelines for Genocide', 'Tribute to Totalitarianism' en 'Code of Consequences'. Mooi rijtje toch ? Verder hebben nog een traditie en dat is dat we elke cd afsluiten met een outro. Deze keer is het een doomy instrumentaal stuk geworden, als tegenpool voor de wat hogere snelheden die over het algemeen worden gehaald op de rest van de cd.
'Code of Consequences', de hoes met een stad die ten onder gaat door een explosie, ... Het lijkt vandaag haast profetisch. Zijn dagelijkse gebeurtenissen welkom als inspiratiebron, of houden jullie het liever abstract?
Dit album is in tegenstelling tot onze vorige full-lengths geen écht conceptalbum geworden met een verhaal van A tot Z. Er is echter wel één rode draad door alle nummers waarbij het draait om het behalen van de persoonlijke doelen, tegen welke prijs dan ook. Dit kan zijn door het oprichten van een geheim genootschap, tot het doden van een geliefde. Geen profetische teksten dus maar een mengeling van dagelijkse gebeurtenissen/inzichten met een vleugje fictie. Muzikaal gezien wilden we een gevarieerde cd afleveren. Persoonlijk hou ik van ontzettend veel verschillende stijlen, maar ik kan geen 40 minuten naar alléén naar blastbeats luisteren of alleen naar doom-metal. Met deze cd hebben we een prima mix van verschillende nummers afgeleverd, die bij elkaar een coherent geheel vormen.
Voor de opnames trokken jullie deze keer naar de Soundlodge Studio. Waarom deze keuze? Is voor een beenharde thrashband zoals jullie een producer als Harris Johns niet 'logischer'?
Och, weet ik niet. Ik moet zeggen dan onze ervaring met de Soundlodge super was. Wat Jörg Uken eerder heeft opgeleverd voor bijvoorbeeld God Dethroned of Dew-Scented heeft ons doen besluiten om naar zijn studio te gaan. We hadden al veel positieve verhalen gehoord over Jörg en zijn prettige manier van werken. Na onze ervaringen in zijn studio kan ik dit alleen maar volmondig bevestigen. Een zeer kundig persoon, maar bovenal heel erg prettig om mee samen te werken. Voor onze volgende cd zullen we zeer waarschijnlijk weer naar de Soundlodge afreizen.
Izegrim (foto: izegrim.nl)
Ik geloof dat jullie nog steeds een reguliere dagtaak hebben. Zouden jullie snel toehappen indien de kans zich voordeed om van de muziek te leven?
Moeilijke vraag, waar we zelf ook al wel eens de nodige avonden mee volgepraat hebben. Ik ben realist en weet dat deze kans zich niet zal voordoen. Kijk maar eens naar de grote bands uit Nederland en België in ons genre, voor zover ik weet kunnen die hun hypotheek er niet volledig van betalen. Voor mij genoeg bewijs dat dit ook niet de inzet moet zijn van het spelen in een band van ons kaliber. Dit gaat zeer waarschijnlijk frustraties opleveren. Nee hoor, zolang mijn baan goed te combineren is met Izegrim vind ik dit een perfecte oplossing. In eerste instantie moet Izegrim plezier opleveren, rijk worden we er toch niet van.
Quasi elke band wil steeds verbeteren. Hebben jullie al enig zicht op wat jullie bij de volgende schijf willen 'verbeteren'?
We zijn inmiddels alweer begonnen met het schrijven van nieuw materiaal. Ik verwacht echter niet dat we binnen een jaar weer een nieuwe cd zullen opnemen. Wat precies de verbeterpunten zullen worden weet ik nog niet. Tot op heden ben ik erg tevreden met de cd. Spreekt voor zich dat het nieuwe materiaal beter moet worden, lijkt me logisch. Waar en hoe dit zich zal uiten; de toekomst zal het leren !
