---

Hoewel er ondertussen ontelbare bands uit het Hoge Noorden zijn die black metal maken, blijven er toch met de regelmaat van een klok groepen opduiken die weten te verrassen. Neem nu Iskald, een tweemanschap uit Noorwegen: schijnbaar komen ze uit het niets, maar weten wel meteen te overtuigen met hun grimmige black metal, die quasi perfect de sfeer oproept van een desolate sneeuwstorm. Dat vraagt uiteraard om opheldering en Aage Krekling was meer dan bereid een uitleg te doen.

Aage, hoe zijn de reacties op jullie album tot hiertoe?

Vrij geweldig, eigenlijk. Dit is de tweede keer dat zowel de media als de fans pap lusten van wat we hebben gedaan. Dat is een geweldig gevoel. We vinden op zijn minst toch dat onze nieuwe plaat een waardige opvolger is voor 'Shades Of Misery'.

Ging alles volgens plan in de studio? Omdat veel groepen allerlei problemen krijgen...

Nooit last van gehad! We hebben eerlijk gezegd altijd veel geluk gehad toen we onze albums opnamen. Ik ben ervan overtuigd dat dit het resultaat is van ons hard werk vooraleer we daadwerkelijk een studio induiken. We nemen een preproductie op, we hebben altijd lang overleg met de producers op voorhand en nog van die zaken. Je moet immers een goede drie weken volledig gefocust blijven op wat je gaat doen, dus dan is het belangrijk dat je weet wat je allemaal moet klaarkrijgen en wat er mogelijk de mist in kan gaan. Onze samenwerking met twee Griekse producers was geweldig en zij verstonden perfect wat we wilden bereiken, en dat is een groot voordeel.

Wanneer ontstond Iskald eigenlijk?

Iskald begon ergens gedurende 2005 in Sortland, wat in het noorden van Noorwegen ligt. Ik drumde toen, Simon Larsen deed de gitaar en de zang en Arne Aalstad speelde bas. Tijdens onze begindagen waren we een redelijk traditioneel ingestelde black metalband met flink wat invloeden van groepen als Immortal. Doorheen de jaren komen er dan de onvermijdelijke veranderingen, zowel op gebied van line-up als muzikale invalshoeken. Toendertijd hadden we een EP en twee volledige platen uitgebracht. In 2007 tekenden we bij Indie Recordings en die brachten ons doorbraakalbum 'Shades Of Misery' uit in april van 2007. en onze nieuwe schijf werd ook netjes door hen de wijde wereld ingestuurd.

Hoe zijn jullie eigenlijk op het idee gekomen om als bandnaam 'Ijskoud' te nemen?

Het was een ideetje van een vriend. Die bedacht dat al heel vroeg. We vonden dat het perfect paste, omdat het onze muziek representeert en omdat het onze omgeving vrij adequaat beschrijft.

Hoe is het om slechts met twee man de songs te schrijven?

Het maakt de zaken voor ons flink wat makkelijker. Op die manier kunnen Simon en mezelf alle beslissingen nemen in verband met Iskald en kunnen we onder ons de klank bepalen. Aangezien we het vroeger al geprobeerd hebben met meer bandleden en minder creatief succes, zien we het nut er niet van in om met meer aan de slag te gaan.

Maken jullie de nummers op voorhand volledig af of laten jullie ze nog flink evolueren eens in de studio?

Normaal gesproken is alles klaar voor we de studio induiken. Sommige nummers zijn zelfs helemaal af als we de preproductie doen. We laten echter altijd ruimte voor nieuwe invallen en laatste kleine wijzigingen zodra we daadwerkelijk in de studio bezig zijn.

Wat probeer je tekstueel vooral uit te drukken?

Het concept van ons nieuw album is voornamelijk het einde der tijden, iets wat de titel ook reflecteert. Vier van de nummers gaan hierover. Onze mythologie en de epische verhalen uit de geschiedenis zijn ook altijd een onderdeel van de teksten. Normaal gesproken richten we ons niet op een thema maar schrijven we gewoon wat er in ons opkomt en we zien wel of het op een album past.

Een aantal nummers zijn in het Noors gezongen. Is dat een bewuste keuze, of ga je gewoon voor het moment?

Normaal gesproken kiezen we voor Noors wanneer we iets bezingen in verband met mythologie. Aangezien dit een belangrijk deel is van onze geschiedenis en omdat dit meestal in het Noors geschreven werd, vinden we het niet meer dan normaal dat we ons uitdrukken in onze moedertaal. Het geeft ook een speciaal gevoel aan de nummers.

Waarom ben je met deze band eigenlijk begonnen?

Ik denk gewoon de zin om black metal te spelen. Dat was muziek die niet bestond in onze regio. We kwamen toevallig samen, babbelden over de soort muziek die we wilden maken en begonnen te oefenen. We hadden al snel door dat we de scène iets konden bieden en de rest is geschiedenis.

Is er een specifiek doel dat je wil bereiken met Iskald?

We willen vooral veel meer optredens doen, veel meer albums opnemen en hopelijk uitgroeien tot een van de belangrijkste bands van de nieuwe lichting Noorse black metalbands. Tot dusver was de start veelbeloven met twee goeie platen en nu moeten we gewoon hard blijven doorwerken.

In hoeverre beïnvloedt de Arctische omgeving jullie?

Ik geloof dat wat je ziet en voelt altijd als een inspiratiebron werkt. Hier in het noorden van Noorwegen zijn de winters guur, met ondergesneeuwde landschappen, ijzige wind en pikdonkere avonden. Dat laat zo zijn sporen na op je psyche. We krijgen het meest inspiratie gedurende de winter, dus er zal vast en zeker iets van doorwerken. Natuurlijk doen we ook ideeën op als we naar muziek luisteren. Hopelijk zorgen al die verschillende zaken ervoor dat we apart klinken.

Hoe zijn jullie bij Indie Recordings beland?

Dat kwam door onze promo-exemplaren van 'Shades of Misery'. We hebben die naar een hele hoop labels gestuurd. Na heel wat wachten en een paar aanbiedingen, contacteerde Indie ons. Grappig genoeg werden we zelfs hun eerste release.

Jullie zijn van plan om de hort op te gaan, maar hoe moeilijk is het om de juiste sessiemuzikanten te vinden?

We hebben wat geluk gehad. Hier zijn er niet zo gek veel mensen die kunnen spelen én geïnteresseerd zijn in extreme muziek. Maar onze huidige sessiespelers zijn ondertussen goede vrienden geworden.

Wil je dan niet liever van Iskald ineens een voltallige band maken?

Nee, eigenlijk niet. Kijk, we besloten om Iskald als duo te houden en aangezien ik en Simon er van bij het begin bij waren, weten we perfect wat kan en niet kan. Dus halen we er soms sessiemuzikanten bij.