---

Immolation heeft nooit de status gekregen die de heren verdienden: hun geografische locatie (New York in plaats van Florida), hun intelligente stijl van muziek schrijven in plaats van doorhakken zonder meer en relatief lage 'exposure' zorgden ervoor dat dit viertal zwaar ondergewaardeerd bleef gedurende lange tijd. Maar dar komt gelukkig verandering in: eindelijk daagt het besef dat deze heren album na album bijzonder sterke en eigenzinnige death metal afleveren, en dat al twintig jaar! Tijd om bij te praten met gitarist Bob Vigna.

Proficiat met jullie twintigste verjaardag! Dachten jullie ooit het zo lang uit te zingen?

Helemaal niet! Ik had dat eigenlijk nooit verwacht. Het voelt ook niet zo lang aan, om eerlijk te zijn. We hebben steeds het gevoel alsof alles in de kinderschoenen staat en we pas begonnen zijn. Er is nog zoveel muziek die we moeten schrijven en we zijn nog geeneens begonnen om dat enorme vat aan inspiratie aan te boren. Aan de andere kant is het wel leuk om te beseffen dat het effectief al twintig jaar gaande is en dat we nog steeds ons beste materiaal kunnen loslaten. Onze drive en onze toewijding blijven ons verder duwen en daarom houden we de muziek boeiend. We proberen altijd iets nieuws uit om elk album met een frisse kijk te benaderen en ik denk dat we daarin geslaagd zijn.

Jullie stonden altijd ver verwijderd van genregenoten. Komt zoiets natuurlijk tot stand?

Dat is toch wel natuurlijk, geloof ik. Ik heb wel een bepaalde ingesteldheid om nummers te schrijven, maar die varieert toch weer per plaat. Ik hou er gewoon van om verschillende zaken uit te proberen en dan te zien waar onze muziek uitkomt. Het is een behoorlijke uitdaging om te proberen iets nieuws en unieks te laten ontstaan. Ik ben trouwens altijd de eerste om mijn eigen schrijfselen te bekritiseren. De nummers moeten niet gewoon goed zijn, ik wil dat ze geweldig zijn. Ze moeten ook anders zijn dan wat ik zoal hoor, dus vandaar dat ik zo kritisch ben. Death metal heeft als genre zoveel potentieel, en ik probeer de grenzen te verleggen waar dat mogelijk is. Ik bedoel dat trouwens niet zuiver technisch als snel proberen spelen of meer noten in een stuk stoppen. Het is mijn bedoeling zaken te doen die niet normaal zijn, of onverwacht, dingen die opvallen.

In welk opzicht is het nieuwe album een voortzetting van jullie ideeën?

Volgens mij zit de muziek alleszins op een hoger niveau, en tegelijkertijd verstevigen we onze positie in de scene. Als er al iets is wat kan gezegd worden over Immolation, dan is het dat we een van de meest consistente bands zijn die er rondlopen, en we worden beter met de leeftijd!

De laatste tijd verwijderen jullie jezelf steeds meer van het occulte. Was het tijd voor een nieuwe invalshoek?

Goh, eigenlijk hadden we nooit veel te maken met het occulte. We hebben ons wel steeds hard gefocust op geloof en onze kijk op het geheel. Het was altijd al een duister onderwerp in de zin dat je de donkere kant laat zien van wat algemeen gezien wordt als heilig en goed. Maar je kan dat ook maar een bepaalde tijd volhouden, daarna wordt het repetitief en saai. Ik denk dat we vooral na 'Unholy Cult' begonnen te zoeken naar een verbreding van het spectrum. Dat was kort na 9/11 en we zagen toen allerlei zaken gebeuren op religieus en politiek vlak, gaande van extremisten tot oorlog. Dit bleef ons bij en we gebruikten het als inspiratie voor onze laatste platen en zeker voor 'Majesty and Decay'. We kijken nu naar de wereld en latend e mensen de donkere kanten zien.

Jullie zijn altijd nogal ondergewaardeerd gebleven. Kan je leven met de status van de band zoals ze nu is?

Nou, het ziet er naar uit dat we telkens een stapje vooruit zetten bij elke plaat, dus dan gaan we gewoon op die weg verder. We zijn sowieso nooit een band geweest die te hypen viel, laat staan flavour of the month te zijn. We zijn echter wel altijd gebleven, en niemand krijgt ons nog weg. We gingen er altijd van uit dat het ons te doen was om de muziek en hoe we live overkwamen. Volgens mij kunnen we nog veel bereiken, het zit in ons. Om maar te zeggen: zelfs op onze laatste tournee door de Verenigde Staten waren er zoveel plaatsen waar we nog nooit hadden gespeeld en zoveel mensen die ons nog nooit hadden gehoord of gezien. Maar achteraf waren ze allemaal onder de indruk en daardoor kregen we een pak nieuwe fans. Ik geloof er heilig in dat met Nuclear Blast achter ons en ons drukke tourschema van de komende twee jaar we groter gaan worden! Maar we kunnen wel al lang leven met onze status, daar bestaat geen twijfel over. Zolang wij en onze fans blij zijn met wat we doen, moet de rest maar bijbenen.

Is die positie misschien te wijten aan het feit dat jullie uit New York komen in plaats van Florida, het mekka der extreme death metal?

Nee, ik denk gewoon dat mensen ons haten. (lacht) Maar echt, ik heb er geen idee van. Het is een vreemde wereld. Misschien is het gewoonweg populariteit, aangezien we altijd zeer goede reacties krijgen van optredens en albums. We zijn zowat het best bewaarde geheim van de underground. En dat terwijl we toch al even meedraaien.

Hoe belangrijk is het om je enthousiasme over te brengen naar een publiek?

Je moet er live staan, zo simpel is dat. Dat is de enige plaats waar het echt telt. Maar je moet natuurlijk ook wel bezeten zijn van de muziek die je speelt. Het publiek pikt zo'n dingen namelijk snel op. Ik ga er gewoon altijd voor, al blijft het leuker wanneer het publiek uit zijn dak gaat. Als de mensen mak zijn, dan moet je als band tien keer harder werken, maar als ze meegaan is het weer bijzonder makkelijk.

Kozen jullie voor een andere aanpak om dit album op te nemen?

Zeker en vast! Dit was het eerste album waar we preproductie voor deden. Eigenlijk kwam het erop neer dat ik nummers schreef en thuis opnam. Ik kon alles neerpennen, drums en solo's incluis. Zodoende krijg je een volledige versie van elk nummer en leerden we de songs spelen. Het gevolg was dat alles een pak sneller ging in de studio. Het tweede verschil was de mix en mastering door Zack Ohren. Zoals altijd gingen we opnemen bij Paul Orofino, maar we vonden dat we nood hadden aan een modernere aanpak voor de productie. Op die manier is het geluid op 'Majesty and Decay' met voorsprong het beste dat we ooit gehad hebben.

Hoe schrijf je eigenlijk zo'n complexe muziek?

Ik begon al te componeren op mijn computer in december 2008. Daarna bleef ik meer en meer pennen, waardoor ik zowat tachtig stukken had halfweg 2009. Eens dat klaar was, werd het arrangeren een stuk makkelijker. Met de computer werken geeft je ook veel vrijheid om zaken uit te proberen. Ik zie mezelf die werkwijze niet meer veranderen.

Is het moeilijk om jullie dagelijkse leven te combineren met de band? Ik geloof dat jullie immers allen nog een reguliere dagtaak hebben...

Dat valt best mee. We hebben ons leven rond de band gebouwd, dus zorgen we ervoor dat het lukt. Mijn werkgever weet wat ik doe, dus ik heb nogal veel vrijheid. Soms is het inderdaad lastig, maar daar leer je mee leven.

Is er een toer die je bijgebleven is al die tijd?

We hebben er al zoveel opzitten dat het behoorlijk lastig wordt iets te kiezen! Maar de laatste was een leuke, samen met Nile en Krisiun. Zeker in het House of Blues in Las Vegas, wat eigenlijk in een casino is! Wat gokken, wat rondtoeren met een gehuurde Lotus, ... Maar het grappigste was toen Ross (Dolan, zanger/bassist – GVC) de toerbus moest besturen op weg naar New Mexico. Dat was gewoonweg hilarisch! De chauffeur had een probleem met zijn rijbewijs en moest tien uur wachten. Aangezien Ross ook een bus mag besturen moest hij het zaakje overnemen.

Zijn jullie van plan jullie jubileum te vieren met iets als een dvd?

Nog niet direct, maar ik ben er zeker van dat we er op een keer werk van maken. Op dit moment is onze toer voor 2010 en 2011 het belangrijkste.

Het is geen geheim meer dat downloaden de muziekindustrie verandert. Voelen jullie dat ook?

Wij merken niets! De meeste mensen die onze muziek downloaden, kopen achteraf toch de plaat, dus wij hebben er geen problemen mee. Je kan het toch niet tegenhouden, dus we hopen maar dat de mensen de echte cd toch willen hebben. Het leuke is dat dit meer opgaat voor metal dan andere genres.