De Belgische underground bruist van de activiteit, maar echte uitschieters zijn zeldzaam. Daarom is het zo aangenaam indien een band de middenmoot ontstijgt dankzij een mooi plaatje, en dat hebben de heren van Herfst precies gedaan. Aan het woord zijn snarenplukkers en breinen Bram en Christophe.
Foto: Herfst
Voor de mensen die Herfst niet kennen: hoe omschrijven jullie zelf jullie sound?
Bram: Herfst werd van in het prille begin geconcipieerd om een mengvorm te zijn, een weerspiegeling van onze individuele interesses en smaken. Vandaar dat we doorheen de jaren meer en meer een eigen sound zijn gaan ontwikkelen die ergens tussen death, black, doom en meer progressief in ligt. Deze mengvorm hebben we necromantic metal genoemd. De hoofdmoot vormt immers death metal, maar die is dan wel pittig gekruid en versneden met fikse geuten sfeervolle black en melancholische doom elementen. De nadruk ligt op dynamiek, sfeer en executie. (lacht)
Waar liggen jullie invloeden?
Bram: We hebben zo allemaal onze favorieten, sommigen zijn - vooral in mijn geval dan - te gênant om te vermelden.
Christophe: De gemeenschappelijke namen waar ik nu zoal aan denk zijn Dissection, Carcass, Septic Flesh, The Vision Bleak, At the Gates, Dimmu Borgir...
Bram: Dat zijn dan ook de namen die opduiken in reviews. Niet dat we er ooit van uitgaan “En nu gaan we eens een Carcass-nummer schrijven, zie!"
Waarom kozen jullie specifiek voor een Nederlandse naam?
Bram: Een jeugdzonde. Ik liep in de middelbare school al langer met het idee rond een band te beginnen. Ik wou een naam die een sfeer maar ook het gevoel van de muziek uitstraalde. Onze muziek is dan ook niet vollédig extreem als de winter, maar juist behoorlijk melancholisch. We vinden dat die typerende sfeer van de herfst mooi bij onze muziek aansluit. Er zitten absoluut geen Vlaams-nationalistische motieven achter, hell no. We vinden het ook gewoon mooi kort en krachtig klinken. Wisten wij veel dat we ooit op buitenlandse podia zouden spelen. Maar goed, drie maand per jaar gaan we over subliminale tongen, niet veel bands kunnen dat zeggen. (lacht)
Jullie bestaan ondertussen tien jaar. Is er veel veranderd in die tijd?
Christophe: Er waren vooral veel line-up wissels. Zo is Herfst al aan de derde ritmegitarist toe. Ook zijn er al twee zangers en twee bassisten de revue gepasseerd. En uiteraard is de stijl daardoor geëvolueerd naar een breder en meer eigen geluid.
Bram: We kunnen wel veilig stellen dat deze line up de meest solide, stabiele en FUN is die we totnogtoe hebben gekend. De neuzen wijzen eindelijk dezelfde richting uit. We zien het een beetje als een nieuwe start. We zijn verveld maar kunnen er nu weer tegenaan. We kijken erg uit naar de toekomst, zeker met deze cd in onze discografie.
Plannen jullie trouwens iets speciaals voor die verjaardag?
Christophe: Eigenlijk niet. Gewoon hard verder werken aan het promoten van de cd, en alweer verdergaan met de eerste voorbereidingen en demo-opnames voor nieuw werk.
Bram: We willen ook steevast een betere cd dan de voorgaande maken. Even waren we bang dat het ons niet zou lukken maar er krijgen reeds een aantal nummers behoorlijk vaste vorm en ze moeten naar ons inzien zeker niet onderdoen voor die op Necrotica!
'Necrotica' komt uit in eigen beheer. Tegenwoordig haast een noodzaak, maar is dat ook geen groot risico?
Bram: We zijn wel degelijk aan het labelshoppen geweest en hebben zeer positieve feedback gekregen. Zo waren we haast getekend op een zeer interessant Italiaans label dat ik niet nader wil vernoemen, maar uiteindelijk is dat dan toch niet doorgegaan. Heel vermoeiend allemaal. Het is natuurlijk ook niet bepaald de meest lucratieve periode in de muziekindustrie, dus we snapten die meewarigheid wel. Na rijp beraad hebben we uiteindelijk beslist de cd zelf uit te brengen, waardoor er meer creatieve vrijheid is ontstaan en een hernieuwde DIY-attitude. Dit was voor ons geenszins een reden de zaken halfslachtig aan te pakken. We hebben veel geld geïnvesteerd in een moddervette productie en een luxe verpakking.
Jullie trokken naar de Sweet & Sour Studios. Waarom precies daar?
Christophe: Dat klopt niet helemaal. We zijn in eerste instantie naar de Split Second Sound studio van Jochem Jacobs (Textures) /Bouke Visser en Sander Van Gelswijck getrokken. We waren onder de indruk van hun eerdere producties zoals The Lucifer Principle, Kingfisher Sky, Detonation etc. Daar zijn de gitaren en bas opgenomen. Voor de drums werd er via hen samengewerkt met Excess studio in Rotterdam, waar Bram en Ruben enkele dagen hebben gelogeerd. Voor de zang trokken we wel naar Sweet & Sour. Dat zit zo: net voor de eigenlijke opnames bij SSS viel het besluit om niet meer verder te gaan met toenmalig vocalist Arne. Na een korte maar zeer intensieve zoektocht hebben we Xavier ingelijfd die zich in geen tijd meester maakte over het materiaal. Dit werd op luttele uren ingezongen in de Sweet & Sour studio van Niek (gekend van Spoil Engine).
Verliepen de opnamen vlot?
Christophe: Er zijn tijdens de opnames zelf weinig tot geen echte problemen geweest. Jochen was een enorm relaxte kerel om mee samen te werken, iemand die je op een rustige en positieve manier steeds weer dat tikkeltje verder pusht om de perfecte gitaarpartij in te spelen. Als producer wist hij ook steeds goede ideeën aan te brengen voor harmonieën of extra laagjes in de songs.
Bram: Gezien het onze eerste échte studioervaring was waren we natuurlijk wel wat nerveus. Het is een kunst de muzikant in kwestie op z'n gemak te stellen en Jochem en z'n team hebben ons, bange en verlegen Belgen, heel goed opgevangen. (lacht) Alle ritmegitaarpartijen hebben we op drie dagen op band geknald, de leads namen slechts een dag in beslag. We willen in de toekomst zéker samen werken. We hebben heel veel geleerd, voornamelijk dat we volgende keer veel beter moeten voorbereiden.
Foto: Herfst
Kort na de voltooiing van de opnames verliet Xavier de band. Waarom precies?
Bram : Xavier is zonder twijfel een zeer begenadigd zanger maar voelde er niets voor een publiek te entertainen. Gezien de ambitie veel op te treden vormde dit natuurlijk een onoverbrugbaar probleem. Wegens persoonlijke redenen van zijnentwege hebben we bijvoorbeeld niet op het Metalcamp mainstage kunnen aantreden, wat een enorme domper was voor de band.
Hoe vlot vonden jullie nieuwe strot Dietwin?
Christophe: Dat was na erg intensief zoeken, met de nodige momenten van vertwijfeling, toch behoorlijk snel geklaard. Heel toevallig kwam ik terecht op zijn Myspace-profiel waarin hij zich als zanger aanbood, in zijn eigen zoektocht naar een geschikte band om als vocalist de dienst uit te maken. Hij was de juiste man op de juiste plaats en het juiste moment.
Bram: Het is in dit kleine land geen sinecure een zanger te vinden die zowel een uitstekende als professionele strot heeft en de juiste attitude. We wilden weer dichter naar elkaar toegroeien als band, een soort van "wij tegen de wereld"-gevoel, en Dietwin bleek gelukkig een ontzettend aimabele kerel. Dat hij verder het oeuvre van zowel Elvis als Shaggy vanbuiten kent speelt enkel in zijn voordeel. Zijn stemgeluid is in de cleane regionen iets breekbaarder dan dat van zijn illustere voorganger, maar hij bezit een doodskreet om U tegen te zeggen en z'n grunts mogen er ook zijn!
Het artwork werd helemaal gedaan door Bram. Waar kwam de inspiratie vandaan?
Bram: Voor elke release broeit er onder mijn roestige schedelpan een verhaal dat zich doorheen het schrijfproces steeds meer en meer begint te visualiseren. Ik denk vaak in termen van ruimte en sfeer en zo ontstaan er verhalen. Ditmaal leek het me boeiend het zogenaamd. zwakke geslacht eens voor te stellen als de kwaadaardigen van dienst. Een omkering van de geslachtsrol als het ware. Zijn niet de meeste moordenaars mannen? Voeg daar m'n voorkeur voor Victoriaanse settings, gotische horrorverhalen en een snuifje Lovecraft aan toe en het concept is geboren. Het raamwerk speelt zich dus af in een macaber Victoriaans bordeel waar de dames van plezier er genoegen in scheppen hun cliënteel aan gort te hakken. Elk op haar verfijnde/gruwelijke wijze. De vraag die je bij dit verhaal kan stellen is of die mannen zich misschien wel bewust waren wat voor 'moordfabriek' dat bordeel wel was. Een soort van vrijwillige moord als het ware, een totale overgave aan hun verschroeiende driften die hen uiteindelijk naar de slachtbank leidt.
Welke sfeer proberen jullie te scheppen op het album?
Bram: Dit album klinkt vooral een pak meer macaber en onvoorspelbaar als het voorgaande werk dat meer aan de Göteborgsound refereerde. De nummers zijn meer donker, grilliger en bevatten meer sfeerwissels. De dynamiek is toegenomen en de techniek staat meer ten dienste van de nummers. Sommigen onder hen zijn minder easy listening maar nestelen zich na enkele luisterbeurten wel meer onder je huid.
Edgar Allan Poe blijkt een inspiratiebron te zijn. Hoe proberen jullie die impact te gebruiken zodat er een onderscheid komt met andere bands die diezelfde sfeer aanhangen?
Bram: Ik ben een grote fan van Poe, Byron, mijn naamgenoot Stoker, Boccaccio, Wilde, Shelley etc. Ik heb altijd al gehouden van zulke old school "horrorverhalen bij de open haard". Ik verslond Dracula-films en de sfeer van bespookte kastelen en mistige weilanden is nooit echt uit mij getrokken. Het is helemaal niet zo dat ik hen wil emuleren maar af en toe speel ik met een knipoog leentjebuur bij die illustere helden. Voor mezelf heb ik altijd het principe gehanteerd dat de teksten van Herfst buiten het hier en nu moeten staan. Om eerlijk te zijn boeit het hier en nu me geenszins, laat staan dat ik politieke of sociaal-kritische teksten zou gaan schrijven. Het nieuwe concept waarop ik broed bevat wel de nodige macabere en elitaristische zwarte humor en een goeie lezer zal hier en daar wel wat sociale kritiek kunnen ontwaren. Muziek is dan ook een beetje theater voor ons, het is een vorm van expressie die los staat van huidige tendensen.
Hoe lastig is het om live aan de bak te komen? België is immers een klein land en zalen werken haast enkel met boekers...
Christophe: Momenteel gaat dat inderdaad niet zo vlot. Ooit was het anders, getuige de meer dan 90 optredens die we reeds in binnen-en buitenland hebben verzorgd, maar tegenwoordig gaat de grote interesse toch uit naar andere genres, zowel van publiek als van booking agencies.
Bram: En toch beginnen we - mede door de uitstekende kritieken - een kentering te voelen. We geloven nog steeds heel erg in onze muziek en we doen niks liever dan op de planken te staan. We sturen veel promopakketten rond en hopen dat de shows zich weer beginnen aan te kondigen. We zijn erg hongerig en benieuwd naar hoe dit verder zal evolueren.
Kunnen jullie een reden geven waarom mensen absoluut een show van Herfst moeten zien? Schaamteloze zelfpromo als het ware.
Bram: Bloed (vooral op de afterparties), zweet en tranen! Serieus: we zijn vijf gasten die heel gedreven met hun passie bezig zijn, en dat uit zich ook op het podium. We geven ons telkens weer meer dan honderd procent en houden ervan dat het publiek zich volledig laat gaan of laat meevoeren. We nodigen dus iedereen uit ons eens te komen uitchecken live! Dan kunnen jullie ook eens polsen of we inderdaad de meest arrogante band van België zijn! (lacht)
