---

"Ik denk dat ik zelden gesprekken voer die uiteindelijk niet op misverstanden uitdraaien" zegt Heidrun Schaumüller van het Weense Birds In Trees naar aanleiding van een gesprek over hun debuut 'Home': een break-up plaat over het menselijke falen, met hier aan daar ook een lichtere noot. Al omschrijft Schaumüller het zelf liever als “een sarcastisch vrolijk/melancholisch verslag van een gebeurtenis”'.

Je bent al de dertig voorbij en brengt met ‘Home’ nu pas je debuut uit. Waarom heeft dat zo lang geduurd?

Muziek is altijd wel een belangrijk deel van mijn leven geweest, maar om de één of andere reden had ik het gevoel dat ik er nu pas klaar voor was om met mijn eigen muziek naar buiten te komen. Je hebt toch een bepaald soort moed nodig om je zo bloot te geven en ik denk dat het mij daar tot nu toe aan ontbrak.

Waar was je dan bang voor?

Om afgebroken te worden, misschien. Muziek leek mij ook een soort “geheime wetenschap” waar je toegang tot hebt, of niet. Maar op een bepaald moment kon dat mij allemaal niet meer schelen en dacht ik: ik doe het gewoon.

En je hebt je die keuze nog niet beklaagd? 

Nee, ik denk dat dit nog maar het begin is, een eerste stap.

Is ‘Home’ een break-up album?

De meeste nummers zijn geschreven nadat ik een punt had gezet achter een langdurige relatie dus waarschijnlijk kan je het wel een break-up-album noemen ja, ook al gaan niet alle nummers op de plaat hierover.

De meeste?

Het schrijven van songs was in ieder geval een goede katalysator maar ik zou het geen zuiver break-up-album noemen. Misschien eerder een sarcastisch vrolijk/melancholisch bericht van een gebeurtenis. 

Je hebt alle song op deze plaat zelf geschreven. Heb je er dan nooit aan gedacht om deze nummers als een soloalbum uit te brengen?

Nee, die vraag heeft zich eigenlijk nooit gesteld. Ik bedoel: in het cd-boekje staat wel dat ik alle nummers zelf geschreven heb, maar de versies zoals ze op de cd staan, zijn wel degelijk het resultaat van groepswerk, ook al heb ik het basismateriaal geleverd. Ik denk ook dat ik mij er niet zo goed bij zou voelen om in mijn eentje met iets naar buiten te komen, ik weet niet goed waarom. 

Waarom heet de plaat 'Home'?

Dat was een titel waar we ons als groep allemaal wel in konden vinden.

Maar betekent het daarom voor iedereen ook hetzelfde?

Voor mij klopt het omdat ik, door de muziek, het gevoel heb dat ik thuis gekomen ben. Misschien hoeft 'thuis' ook geen fysieke plaats te zijn, misschien kan thuis ook betekenen: een gevoel van tevredenheid gevonden te hebben.

Is Wenen voor jou thuis?

Iedereen in deze band woont in Wenen, maar niemand van ons is in Wenen opgegroeid. We zijn allemaal afkomstig van het platteland dus waarschijnlijk blijft het platteland ons echte thuis.

Je woont al ruim tien jaar in Wenen, maar bent eigenlijk opgegroeid op een bergtop. Was die verhuis naar “de grote stad” belangrijk voor jou?

Absoluut. Ook al toen ik nog op die berg woonde, droomde ik er al van om naar de stad te verhuizen.

Heeft Wenen een belangrijke invloed gehad op jouw muzikale ontwikkeling?

Zeer zeker. Ik weet zelfs niet meer hoeveel concerten ik hier de afgelopen jaren gezien heb. Het moeten er honderden zijn. Ja, ik geef het toe: ik ben een concert-junkie. Het is de laatste tijd wat minder geworden, maar toch. De drang blijft en ik heb nog altijd niet het gevoel dat ik voldoende gezien, lezen of gehoord heb.

Denk je dat je terugkeert naar je berg wanneer je wel het gevoel hebt dat je “voldaan” bent?

Misschien wel, maar dat kan ik me op dit moment nog niet voorstellen.

De eerste keer dat Birds In Trees voor een groot publiek optrad, was naar aanleiding van de FM4 (de Oostenrijkse Studio Brussel, JB) Protest Song-wedstrijd, waar jullie laatste werden. Hoe kijk je nu, bijna een jaar later, hierop terug?

Achteraf gezien hebben we dit allemaal veel te serieus genomen, waardoor we ook heel gespannen waren voor dat optreden en feitelijk niet zo goed gespeeld hebben. We hadden het veel meer als een spel moeten zien... en we hadden ons veel meer te buiten moeten gaan aan de gratis drank die daar voorhanden was. We hadden er meer van moeten genieten. Soit, al bij al was het een goede ervaring. Het heeft ons geleerd om met kritiek om te gaan.

Je zingt zowel in het Duits als in het Engels.

De eerste songs die ik schreef waren in het Engels. Het kwam niet in mij op ook nummers in het Duits te schrijven.

Omdat...

Omdat ik het moeilijk vind om in het Duits te schrijven. Ik kan me dan namelijk moeilijker verstoppen. In mijn moedertaal klinkt alles veel klaarder en duidelijker. Of zo ervaar ik dat toch. Maar ik had nog een paar teksten in het Duits liggen die ik graag op muziek wou zetten dus zo zijn die Duitstalige songs er tussen geslopen. Ik hou wel van die mix van Engels en Duits. Het zorgt voor afwisseling. Ik hou ook van de combinatie van duidelijke en eerder suggestieve teksten.

Ik vind jouw donkere teksten de betere.

Ik denk dat ik eerder een gevoelig iemand ben en dus de problemen van andere mensen makkelijk aanvoel. Ik denk dat ik mij ook aangetrokken voel tot mensen die het niet makkelijk hebben, maar toch proberen om alles op een rijtje te krijgen.

Jouw donkere teksten zijn dus niet autobiografisch.

Misschien sleep ik ook wel een paar dingen uit mijn verleden mee waar ik niet volledig mee in het reine ben. Bij muziek van anderen hou ik ook vooral van het donkere werk omdat ik het gevoel heb dat ik hier voor mezelf het meest uit kan halen.

Veel van je teksten gaan over je misbegrepen voelen, over slechte communicatie, over teleurgesteld zijn in mensen.

Ik denk dat ik zelden gesprekken met mensen voer die uiteindelijk niet op misverstanden uitdraaien. Dat overkomt mij de hele tijd en teleurstelling is hier vaak het logisch gevolg van. Dus ja, het is moeilijk om met mensen tot een goed contact te komen.

Naar welke muziek luister je zelf zoal?

Momenteel naar de laatste plaat van Sophie Hunger, maar ook naar Regina Spektor, Glen Hasard, Element Of Crime, Clara Luzia, Sigur Rós, The National, Cat Stevens, The Velvet Underground, Die Helden, Christiane Rösinger, Feist en Arcade Fire, dat zijn zo wat mijn favorieten.  

Hoe zou je jouw eigen muziek omschrijven? Als indiepop?

Oh, dat weet ik niet. Als mensen mij hiernaar vragen zeg ik meestal singer-songwriter, ook al klopt dit niet volledig. Indiepop komt waarschijnlijk nog het meest in de buurt. In ieder geval niet indierock. We zijn namelijk niet zo wild.