Voor de fans van traditionele heavy metal waar de gitaar het voornaamste instrument blijft, is Firewind vast geen onbekende. Dit combo rond gitaargod Gus G. brengt steevast sterke platen uit en heeft met 'Days of Defiance' alweer een puik werkstuk afgeleverd. Toetsenist Bob Katsionis mag daarom even op de rooster gelegd worden.
'Days of Defiance' volgt behoorlijk snel na 'The Premonition'. Een geval van creatieve high?
Zo zou je het kunnen noemen, ja. Kan je je voorstellen dat het volledige album eigenlijk al een jaar geleden klaar was voor het werd uitgebracht? We zijn jong en rusteloos en we hebben inspiratie. Maar is dat een slechte zaak?
'The Premonition' was jullie doorbraakalbum. Is het dan moeilijk om materiaal te schrijven voor een opvolger?
We hebben er geen seconde bij stilgestaan over het hoe of waarom we 'The Premonition' zouden willen kloppen. Voor ons lag het probleem in een heel andere hoek. Hoe konden we een betere schijf in elkaar boksen dan 'Allegiance' door dezelfde ploeg te behouden. We konden dat muzikaal toen ook klaarspelen als kleinere act, dus dan wisten we dat het deze keer zeker moest lukken. Het ontbreekt ons niet aan vertrouwen in onszelf en in onze muziek. Het enige waar we 'schrik' van zouden hebben is dat we geen goede muziek kunnen schrijven.
Deze keer namen jullie op in jouw studio, Bob. Waarom?
Zowel op financieel vlak als wat betreft tijdsdruk was dit de ideale oplossing. Voor de laatste twee platen trokken we elke keer naar Zweden. We moesten dan een volledige maand in de studio blijven en enorm veel geld investeren. Aan het einde van de rit moesten we dan ook nog eens snel snel alles afwerken waardoor we een eindresultaat kregen waar we op zijn zachtst gezegd geen honderd procent tevreden mee waren. Zo hadden we het fantastische 'Wild Rose' opgenomen voor 'The Premonition', maar konden we het niet meer op plaat krijgen precies door al die problemen.
Is het dan niet moeilijk om objectief te blijven als het gaat om je eigen muziek?
Goh, Gus en ik zijn ervaren muzikanten. Hij heeft al zo veel platen gemaakt en ik ben eigenaar van een studio en doe dit soort dingen elke dag. Dat wil dan ook zeggen dat zodra het tijd was om onze eigen muziek op te nemen, het eerder een feestje werd dan een verplichting.
Firewind (Foto: Century Media)
Hoe streng ben jij als producer?
Als ik met bands werk, heb ik een heel strikte visie over hoe ik muziek zie en hoe ik erover denk. Ik ben bijzonder streng en geef groepen heel precieze instructies hoe ze bepaalde zaken moeten klaarspelen. Met Gus is het volledig anders. We doen zowel de productie als de arrangementen samen. Ook al heeft hij zoveel ervaring en is Firewind nog steeds zijn band, toch geeft hij me veel ruimte om mijn ideeën te ventileren. Hij luistert graag naar mijn suggesties wat betreft drumpatronen of solo's. Daarom ook dat wij zo'n goed team vormen: twee breinen zijn veel beter dan slechts eentje!
Het album klinkt directer dan de vorige. Was dat de bedoeling?
Als je het over de totaalklank hebt, jazeker. We kozen voor een rauwere klank. Op die manier klinkt alles natuurlijker. We gebruikten ook klassieke versterkers en we hebben de drums bewust naturel gehouden. Op die manier krijg je een haast jaren tachtig-geluid dat nog steeds zuiver en mooi overkomt.
Tekstueel klinkt het geheel ook een pak agressiever. Waarom richtte Apollo (Papathanasio, zang – GVC) zich op brutalere onderwerpen?
Hij heeft een lastige periode achter de rug. Hij miste een pak optredens de laatste tours omdat hij op het thuisfront allerlei dingen moest regelen met zijn werk en zijn familie. Hij moest echt dit eerst oplossen zodat hij zijn droom opnieuw kon beleven en de baan op te gaan met de band. Hierdoor kreeg hij ook meer tijd om thuis te blijven en te schrijven maar ook om gesterkt uit alle miserie te geraken. Vandaar ook dat zijn inslag anders is dan voorheen. “You can't change the world but you can change yourself!”
Jullie maakten een videoclip voor 'World on Fire'. Waarom precies dat nummer?
Eigenlijk had Gus dat besloten, maar wij gingen allemaal akkoord. De meer voor de hand liggende keuze was 'Embrace the Sun', maar dat zouden mensen van ons verwacht hebben. Precies daarom kozen we een ander nummer, eentje die voor de volle honderd procent laat horen waar Firewind voor staat. Het ziet er trouwens naar uit dat mensen die nummer live bijzonder graag horen voorbij komen, dus blijkbaar hebben we slim gekozen.
Je hebt tegenwoordig natuurlijk nog maar weinig televisiezenders voor je clip...
Ach, wie heeft er nu nog televisie nodig? Mensen luisteren ook niet meer naar muziek, ze bekijken het op YouTube. Dat is ook de voornaamste reden waarom je steeds meer en meer video's online moet zetten zodat mensen je kunnen zien en horen. Dat doe ik trouwens ook met mijn productiehuis (PVG). Ik maak een gigantische hoop video's voor Griekse bands. Na de doorbraak van Firewind is YouTube plotseling overrompeld door Griekse bands.
Firewind (Foto: Century Media)
Jullie hebben ook een nieuwe drummer. Wat is er gebeurd met Mark Cross?
Jazeker, zijn naam is Michael Ehre, hij komt van bij Metalium en is een fantastische kerel. Hij is al volledig ingewerkt en ingeburgerd in de band en we hopen dat we nog lang met hem kunnen samenwerken. Mark en wij besloten om de samenwerking stop te zetten nadat hij de drums voor de nieuwe plaat had ingespeeld. Er kon niet overlegd worden. Mark is een erg ervaren muzikant en Gus ook, waardoor er geregeld conflicten ontstonden tussen de twee. Daarom maakt hij nu geen deel meer uit van de band. We wensen hem wel al het beste toe voor de toekomst. Ik ben nog steeds goed bevriend met hem, aangezien we beiden in Outloud spelen.
Jullie zijn trouwens een van de weinige bands die overtuigend genieten van een optreden. Is het makkelijk om enthousiast te blijven?
De dag dat het moeilijk wordt om vrolijk te blijven bij het idee dat je je nummers speelt voor mensen die je teksten meezingen... Dat is dan ook de dag dat je begint te denken dat er iets grondig mis met je is. Natuurlijk zijn er wel eens van die dagen wanneer je problemen hebt, of dat er allerlei zaken op je gemoed werken, maar als je dan een podium opkruipt en een nummer als 'Head Up High' speelt, dan verliezen al die problemen hun betekenis. Als wij al niet in onze muziek zouden geloven, waarom zouden onze fans dat dan wel doen?
Kan Gus Firewind nog makkelijk combineren met zijn taak bij Ozzy Osbourne?
Het is niet zo eenvoudig voor Gus omdat hij steevast op zoek moet naar wat vrije tijd van Ozzy, dat dan geen echte vrije tijd is aangezien hij dan bij ons speelt. Maar er is geen enkel probleem, hoor. We moeten gewoon voorzichtiger zijn in de keuzes die we maken en wij kiezen tegenwoordig de shows, waar vroeger wij degenen waren die gekozen werden.
Jij wisselt live graag af tussen keyboards en gitaar, maar wat draagt je voorkeur?
Een vrouw met frets over haar hele lichaam. (lacht)
