In België loopt er al geruime tijd een genadeloos agressieve black metalband rond die de aloude principes hoog in het vaandel voert: Enthroned. Waar de band in het verleden al eens geridiculiseerd werd omwille van de belegen teksten, blijkt dat probleem met een ingrijpende personeelswissel helemaal opgelost. Het nieuwe Enthroned is gemeen, duisterder dan ooit en vaart een rechte koers middels raspende en snijdende black metal die laat horen dat de band verdraaid veel potentie bezit. Over het hoe en waarom hiervan legden we bezieler Nornagest op de grill.
Hoe een band kan lijden onder de foute frontman...
Een groot verschil met vroeger is dat deze plaat tot stand kwam zonder zanger/bassist Sabathan. Hoe voelde dat aan, ook al ben jij de voornaamste songleverancier?
Het was een enorme opluchting! Net alsof er zo'n goeie duizend ton van onze schouders was gevallen. Sabathan veranderde constant van mening en steeds van het ene uiterste naar het andere. Alsof dat nog niet genoeg was presteerde hij het ook om een pak stomme dingen te doen. We konden eigenlijk niet anders meer. Natuurlijk was hem eruit gooien een drastische beslissing, niet alleen voor de band, maar het was de enige en de beste oplossing. Laten we eerlijk zijn: zijn gedrag op het podium was ronduit belachelijk. Tot daar aan toe, maar aangezien hij ook de frontman was van Enthroned betekende dat ook dat de gehele band er belachelijk uit kwam en dat was onacceptabel. We hadden er gewoon genoeg van. Ons geduld heeft zo zijn grenzen.
Was het anders werken om nu rond een 'concept' te schrijven?
Jazeker. Vroeger was het de hele tijd tapdansen om een compromis te vinden en alsof dat niet genoeg was moesten we nog een compromis vinden bovenop een compromis om iets gedaan te krijgen. Als ik een nummer af had kwam Sabathan langs om te zeuren over van alles en nog wat. Hij wou de songs bijvoorbeeld melodischer en niet recht voor de raap, ... Dat soort flauwekul. Daar kwam nog eens bij dat hij geregeld mijn teksten ging aanpassen zonder dat ik het wist, waarbij hij meer dan eens gigantische grammaticale fouten maakte. Hij stuurde dan wel die rotslechte dingen naar het label, pretenderend dat het onze officiële teksten waren. Ik kan je verzekeren dat ik behoorlijk nijdig was elke keer als ik mijn eigen teksten zag staan met van die enorme fouten erin. Zoals het nu is, zal die situatie niet meer ontstaan, dat kan ik je verzekeren! Wij hebben allemaal de pretentie dat we intelligente mensen zijn en onze neuzen staan nu in dezelfde richting, wat een hele verandering is tegenover vroeger. 'Tetra Karcist' is een echt bandproject dat tot stand kwam door samenwerking en zonder een spatje stress. Het was eens iets anders.
(foto: Napalm Records)
Natuurlijk klinkt 'Postmortem Penetrations' idioot
Voornamelijk de titels geven al aan dat Enthroned een iets andere richting uitgaat. Vanwaar die ommezwaai? Het is immers een hele verandering tegenover bv. 'Postmortem Penetrations'...
Je zegt daar zoiets... Kijk, titels als 'Postmortem Penetrations' of 'Evil Church' zijn natuurlijk compleet van de pot gerukt en zo idioot als maar kan zijn. Ik kan er nog steeds niet bij hoe we ooit zo gek zijn geweest om dat soort onzin goed te keuren en op albums te zetten. Nu deze last van onze schouders is gevallen kunnen we tenminste vooruitblikken en doen wat wij belangrijk vinden zonder compromissen te hoeven sluiten of lang over iets te moeten palaveren. De nieuwe plaat handelt over onze overtuigingen. Die gaan een pak dieper en verder dan "Killing the christians of Aaargh! Demons will catch you! Aaargh!. Dat soort crap was misschien goed genoeg voor Sabathan maar is zeker en vast niet goed genoeg meer voor mij!
Zou je kunnen stellen dat Enthroned nu tot volledige wasdom is gekomen?
Nee, je kan eindelijk zeggen dat Enthroned de situatie beu was en eindelijk een paar goeie beslissingen heeft genomen. Volgens mij was de rest van de band al lang op een niveau gekomen waar een zekere volwassenheid nodig was. We hadden gewoon een zetje nodig om in te zien dat met Sabathan erbij we nergens gingen komen. Ergens is het een geluk dat hij zelf het touw aanreikte waarmee we hem konden opknopen.
Doordat jij beschikt over een lagere stem, klinkt het geheel een pak dreigender. Maar was de omschakeling naar frontman/gitarist niet lastig?
Nou, ik was eerst een zanger. Ik doe trouwens ook de vocalen in al mijn zijprojecten. Maar je begrijpt vast wel dat het één zaak is om dat soms in een zijproject te doen tegenover zingen en gitaar spelen tegelijk. Maar met flink wat oefening ging dat perfect, hoor. Dat ik nu mijn eigen teksten kan zingen maakt het voor mij ook een stuk makkelijker. Op het podium blijft het natuurlijk een hele ervaring. Ik moet me dan concentreren op zowel zang als gitaar. Het meest lastige is wanneer de solo's eraan komen, dan moet ik me nog echt hard concentreren. Dat was de grootste omschakeling.
(foto: Napalm Records)
Occultisme is geen bevlieging, het is een levensstijl
Het is een publiek geheim dat jij bezig bent met occultisme. Hoe ben je daar mee in contact gekomen?
Dat gebeurde allemaal toen ik nog behoorlijk jong was. Mijn familie en mijn beste vrienden weten hoe dat in elkaar zit en ik denk dat het zo zal blijven. Dit is een deel van mijn privéleven dat ik ook voor mezelf wil houden, althans nu toch.
In hoeverre is het occultisme met je leven verweven?
Zoveel als maar kan zijn... Het is er elk moment van de dag en nacht, het is een deel van mijn bestaan. Ik kan er gewoon niet naast kijken. Soms wordt het wel een tikkeltje vervelend maar iedereen weet wel dat aan elke goede zaak er ook wat minpunten zitten, dus... Zonder verdriet kan er geen vreugde zijn, dus ga ik gewoon verder. Uiteindelijk moet alles toch in balans gebracht worden om gezond te blijven, niet?
Probeer je nu ook via de teksten andere mensen bewust te maken van dit gegeven?
Mensen kunnen doen wat ze willen, ik ben hier niet om een nieuwe inquisitie of iets dergelijks op te starten. Ik zeg iets, mensen luisteren en dan kunnen ze het ermee eens zijn of niet. De keuze ligt volledig bij hen. Mijn overtuiging is niet zo makkelijk in woorden te vatten aangezien het allerlei verschillende dogma's en pluraliteiten hergroepeert in een nieuw midden, wat een punt is dat veel mensen nooit zullen bereiken dankzij hun voorgeprogrammeerde kijk op het dagelijkse leven. Als ik een aantal mensen kan helpen met behulp van mijn teksten dan zal ik vereerd zijn. Als dat niet gebeurd is dat niet erg, want dat is ook mijn bedoeling niet. Waarom zou ik me daar dan ook iets van aantrekken? Mijn teksten zijn in de eerste plaats voor ons en voor mensen die ook al enig inzicht hebben in de wereld van occultisme en die dezelfde ideologie aanhangen.
Enthroned is nog een van de weinige bands die in wezen geen muzikale koerswijziging heeft gedaan. Waarin verschillen jullie dan van collegae die wel een andere weg inslaan?
Wij zijn eerlijk en toegewijd. Dat is een soort perverse toewijding die heel wat verder gaat dan een paar euro of een paar fans. Ik zie er eerlijk gezegd geen probleem in wanneer bands verbeteren, een andere richting inslaan of iets dergelijks, zolang ze eerlijk en rechtschapen blijven ten opzichte van zichzelf. Maar de meerderheid doet het gewoon om meer populariteit te winnen en dat is zielig en triest. Het bleek al snel dat Nornagest een man is die hard gelooft in zijn zaak, wat enkel toe te juichen valt. Zo'n bevlogen muzikanten zijn immers zeldzaam. Zijn opluchting om het vertrek van Sabathan steekt hij ook niet onder stoelen of banken. Benieuwd wat dat nog gaat geven...
