---

Een mooi bewijs van het feit dat hardcore en death metal geregeld in elkaar overvloeien is terug te vinden bij de Amerikaanse bende van Dying Fetus. Immers, de muziek bestaat uit op en top brutale en zeer technische death metal, maar de politieke bevlogenheid en oog voor maatschappelijk detail die de band bezit is schatplichtig aan het normaliter meer bewuste hardcoremilieu. Wie Dying Fetus kent, weet trouwens dat de band geen blad voor de mond neemt en onder een spervuur van waanzinnige riffpartijen en dodelijke drumroffels elke luisteraar bestookt met authentieke en eerlijke muziek. Omdat de band op het punt staat een wereldwijde tournee te ondernemen naar aanleiding van hun nieuwste wapenfeit 'War of Attrition', is een interview dan ook op zijn plaats. Spreekbuis van dienst is gitarist Mike Kimball.

Drummer gezocht

Mike, er zitten vier jaar tussen 'Stop at Nothing' en 'War of Attrition'. Hoe komt dat?

Da's makkelijk uit te leggen: we moesten op zoek naar een nieuwe drummer. Erik verliet ons ergens in de lente van 2005. Dat ogenblik zat hij serieus in de knoei met zijn verplichtingen om te toeren door zijn thuissituatie. Het grootste probleem zat hem in een adequate vervanger vinden. Heel die speurtocht heeft ons ongeveer een jaar gekost.

Jullie nieuwe slagwerker is Duane Timlin, beter bekend van Divine Empire en Forest of Impaled. Een drummer met drie bands, geeft dat geen logistieke problemen voor Dying Fetus?

Niet meteen, nee. We moeten er natuurlijk van uit gaan dat wij voorrang krijgen. We verwachten niets minder en hij ging er ook onmiddellijk mee akkoord. Tot hiertoe zijn z'n bezigheden met andere bands geen enkel probleem. We hebben al meer dan een jaar moeten zoeken voor we hem vonden, dus dan gaan we ook niet zomaar akkoord als hij iets anders als prioriteit zou willen stellen.

Het album was overigens zo goed als klaar toen hij erbij kwam. Lagen jullie problemen aan de grondslag van de brutaliteit van het album?

Goh... Ik weet vrijwel zeker dat het er voor zorgde dat we veel meer gefocust waren op het materiaal. We hadden veel meer tijd om alles tot in de puntjes klaar te krijgen en daarbij konden we lang genoeg zoeken naar mogelijkheden om alles een pak agressiever te laten klinken. In feite was het zelfs een fantastische ervaring om alle demo's op een computer te componeren. We gebruikten programma's als PC Drummer en we moesten dus ook alle roffels zelf verzinnen. Het had ook nog een ander voordeel: we konden eender welke drummer die auditie kwam doen of geïnteresseerd was al het nieuwe materiaal laten horen. Dat is een heel goeie manier om tijd te winnen en efficiënter te werk te gaan.

Het geluid van dit album is ook flink verschillend van de vorige. Waren jullie niet tevreden met de klank van 'Stop at Nothing'?

Ja en nee. Ons voornaamste doel was om dit album een pak rauwer te laten klinken en ook voor een stuk terug te grijpen naar die typische Dying Fetus-sound van de oudere platen. 'Stop at Nothing' was voor ons meer een experiment op het vlak van productie. Bij 'War of Attrition' haalden we het oude, bekende materiaal opnieuw van stal: de Ampeg versterkers, gecombineerd met Marshall 1960 cabinets. Door hiermee te spelen, konden we de gitaren een pak bruter doen klinken. Uiteraard hebben we ook veel meer tijd in de productie gestoken, vooral om ervoor te zorgen dat elk instrument zeer goed te horen was, met de nadruk op sommige drumspullen en de basgitaar. Anders durven die nogal eens verdrinken in het totaalgeluid.

Koffieklets en death metal

Dying Fetus is altijd al een technisch spelende band geweest, maar wat vind jij zelf van de nieuwe lichting technische (death) metalbands?

Ik vind een aantal van die nieuwe lichting best wel goed. We tourden trouwens onlangs met Necrophagist, die bijzonder technisch aangelegd zijn. Het is erg leuk om een podium te delen met die gasten en ook in de coulissen kunnen we het goed met elkaar vinden. We wisselen ideeën uit of zitten gezellig tegen elkaar te kletsen.

Zoals altijd leveren jullie een statement af met deze plaat. Daarbij denk ik vooral aan de hoes en de teksten. Waar halen jullie de 'drive' vandaan om tegen de schenen van het systeem te blijven schoppen?

(lacht) Tja, in mijn mening maakt het hele systeem het gewoon verdomde makkelijk om er tegen te willen vechten en dat ook vol te houden. Er zijn zodanig veel aspecten van het leven die ervoor zorgen dat ik ontzetting of frustratie voel. Ik heb gewoon de neiging om al die irritaties in de teksten te gieten. Naar mijn gevoel tonen de hoes en de teksten een hoop tegenstrijdige ideeën. Natuurlijk hoop ik wel dat zelfs de meeste depressieve of donkere teksten op een of andere manier nog steeds plezierig of aangenaam over kunnen komen en ik probeer ook altijd om de nummers over meer te laten gaan dan enkel mijn gevoelens en overtuigingen. De opzet is ze zo vindingrijk te maken als ik kan, in de hoop dat al wie de teksten hoort of leest zelf zal gaan nadenken over allerlei zaken.

Vrij recent is het nogal in de mode om af te geven op president Bush en zijn hofhouding. Jullie vermijden om dat te openlijk te doen. Is dat een bewuste keuze?

In zeker zin wel, vooral omdat zo'n 'trends' op mij of de rest van de groep totaal geen indruk maken. Daarbij is de huidige politieke macht niet de eerste en de laatste om fouten te maken die het verdienen om kritiek te krijgen. Daarom is het ook niet interessant genoeg om er lang bij stil te staan. Het is gewoon een heel klein deeltje van alle problemen die de mensheid kent.

Het is uiteraard ook al even geleden dat jullie nog op tournee zijn geweest. Waar kijk je zoal naar uit?

Vooral die veertig, vijftig of zestig minuten dat we daadwerkelijk op een podium staan. Dat is het belangrijkste waar ik aan denk en ook hetgeen waar ik het meest naar uit kijk. De plaatsen die we gaan zien, de mensen die we zullen ontmoeten en de bands waarmee we spelen is daar natuurlijk ook onderdeel van.

En waar kan jij je aan ergeren on the road?

Als je het hebt over wat ik niet leuk vind aan toeren, dan zal mijn lijstje behoorlijk kort zijn. (lacht Vooral in Europa is het een droom om op tournee te zijn. Misschien ga ik het wel missen om in m'n eigen bed te slapen. De enige momenten dat je me ongelukkig zal zien is wanneer we niet zo denderend hebben gespeeld of wanneer het geluid slecht was, maar dat zijn eerder mijn persoonlijke besognes. Ik ben gewoon enorm kritisch voor mezelf. Door de band genomen probeer ik me gewoon te amuseren, want er gaat geen dag voorbij zonder dat we beseffen wat een stel gelukzakken we zijn dat we dit kunnen doen!

Bevriezen in de cel van Al Capone

Voor 'Stop at Nothing' namen jullie voor het eerst een videoclip op. Ik heb gehoord dat jullie er nu weer eentje hebben. Kan je daar iets meer over zeggen?

We hebben nog niet zo lang geleden een video opgenomen voor het nummer 'Homicidal Retribution'. We trokken naar Philadelphia en hebben een hele dag gefilmd in de Eastern State Penitentiary. Dat is een historische plek waar Al Capone een jaar in de cel heeft gezeten. Als je toevallig een cel kan zien achter mijn Marshall-toren, dat was die van Capone. Het was trouwens ijzig koud die dag, dus je moet niet schrikken als je onze adem kan zien. Driekwart van de tijd waren mijn vingers bevroren. Een video hebben is geweldig, maar het is ook zo belachelijk veel werk. Je zit daar een hele tijd niets anders te doen dan te wachten. De crew moet telkens alles klaarzetten voor een nieuw shot, je moet het nummer tig keer opnieuw spelen of onderdelen opnieuw en opnieuw... De resultaten zijn natuurlijk geweldig! (lacht)

Nadat metal jaren is genegeerd door de grote massa, kan het tegenwoordig blijkbaar weer, zoals de terugkeer van Headbanger's Ball op MTV onder andere bewijst. Zou jij graag op zo'n programma verschijnen?

Als ik eerlijk mag zijn ben ik niet zo onder de indruk van het meeste wat je daar te zien krijgt. Toch zeker niet als je bedenkt welke bands ze vroeger in die show aan bod lieten komen. Ik denk echter wel dat je vooruitgaat wanneer metal in het algemeen beter geaccepteerd wordt door de grote massa, dus ik zou geen nee zeggen als ze ons moesten uitnodigen voor de show. MTV was zelfs vriendelijk genoeg om ons album te vermelden op hun website.

Stel dat je eender wat kon veranderen, politiek gesproken. Wat zou dan je eerste keuze zijn?

Naar mijn gevoel zijn een pak van de problemen die de wereld tegenwoordig kent afkomstig van vergissingen, verkeerd begrepen uitspraken of overdreven retoriek, waardoor mensen de neiging hebben om zich defensief op te stellen in plaats van toegeeflijk. Ik wou gewoon dat mensen slimmer zouden zijn en door al die flauwekul heen konden zien, meer niet.