---

Het Zweedse Draconian is ondertussen geen echte onbekende meer voor al wie houdt van dramatische metal met donkere ondertonen. Hun logge en tegelijk melodische doom metal brengt ook al weer een paar albums lang vertedering in vele zwartfluwelen harten. Met 'Turning Season Within' doen ze een verdere stap naar grootsheid, en deze keer klinkt de band anders dan we gewoon zijn, met behoud van hun typische elementen. Over het hoe en waarom haalden we gitarist Johan Ericson voor de microfoon, al is de man helaas nauwelijks een praatvaar te noemen.

Achterom kijken heeft geen zin

Johan, jullie brachten een tijd geleden 'The Burning Halo' uit, een heropname van oudere nummers. De meeste mensen zien dat als een tussendoortje, maar hoe lang duurde het dan voor jullie begonnen te werken aan 'Turning Season Within'?

Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Het maakt op zich ook niet echt uit. Misschien duurde het ongeveer een jaar na de opnames van de mini. Ongeveer een half jaar nadat die werd uitgebracht, denk ik.

Zijn er trouwens nog van die oude nummers over? Of heb je ze nu allemaal uitgebracht?

Het waren zeker niet de laatste. We hebben er nu nog zo'n twintigtal over. Maar ik geloof niet dat we nog heropnames gaan doen. Als we dat wel van plan zijn, dan is het louter voor de fans en dan brengen we die wel uit via de website als gratis downloads of iets dergelijks. Maar op dit moment kijken we vooruit. Het is verdraaid hard werk om al die oude nummers opnieuw te leren, te arrangeren en op te nemen.

'Turning Season Within' gaat verder waar jullie waren gestopt, maar wel met wat lichte wijzigingen. Om te beginnen zijn er behoorlijk snelle nummers deze keer.

Ja, dat klopt. Ik wou gewoon wat meer snellere nummers maken. Volgens mij hebben we wat meer snelheid nodig tijdens onze shows. Deze keer is het ook wat meer gebaseerd op ritme. Daardoor was het niet meer dan normaal dat het tempo omhoog ging.

Meer tempo en meer zang

Jullie zangeres heeft deze keer ook een grotere rol gekregen.

De nummers hadden nood aan meer vrouwelijke zang of meer melodieuze zang. Lisa is de enige van ons die zanglijnen goed aan kan. Het was niet meer dan normaal.

Jullie hebben trouwens Paul Kuhr (November's Doom) voor de microfoon gehaald. Was het makkelijk om hem te pakken te krijgen?

Dat was heel makkelijk. Ik stuurde hem een e-mail terwijl we de zang aan het opnemen waren. Ik stuurde hem een paar songs door en hij nam zijn zang op bij hem thuis.

De plaat staat weer bol met tristesse en melancholie. Waar blijf je die dingen vandaan halen?

Het is erg natuurlijk voor ons. We kunnen niet zo maar iets schrijven als het op teksten aankomt. Het is allemaal inspiratie uit ons dagelijks leven en ons verleden. Op deze manier kan je je eigen demonen bedwingen. Het moet er eens uit.

Waarom trouwens per se september voor 'September Ashes'? Heeft die maand iets bijzonders?

Voor Anders (zanger) wel. Het maakt eigenlijk niet uit welke maand het is. September is het begin van de herfst en dan wordt het donkerder, dus in dat opzicht past het wel. Het sluit dan ook weer aan bij de titel van het album.

Heb je nog nooit overwogen om iets vrolijker klinkende muziek te maken?

Nee. Toch niet voor een serieus project.

Wat is je favoriete en je meest gehate zaak tijdens touren?

Het beste is de show en misschien als tweede ontbijt in een hotel. Het slechtste is al dat wachten en reizen.

Kunnen jullie eigenlijk al leven van de muziek?

Nee, de meesten van ons hebben een gewone job. Ik heb een eigen bedrijf en ik doe mijn best om te overleven zonder een echte nine-to-five job te doen.

Wat brengt de nabije toekomst trouwens voor jullie?

Ik hoop op een echt goede tournee. Dan moeten we alweer beginnen schrijven aan een volgende plaat.