In 1994 kwamen drie enthousiaste Zweden bij elkaar en vormden de death metalband Kerberos. Na verloop van tijd bleek dat de heren deze stijl niet echt bevorderlijk voor vooruitgang vonden en nadat de naam veranderd werd in Draconian ontstond een band die erin slaagde om uitstekende doom metal aan de man te brengen. De tristesse die de groep tot leven brengt is van een bijzonder hoog niveau, zelfs in die mate dat vergelijkingen met een icoon als My Dying Bride niet onterecht zijn. Met 'The Burning Halo' brengt de band een aantal oude nummers van een uitverkochte demo opnieuw uit, gecombineerd met wat extra materiaal. Gitarist Johan Ericson mag daarom aan de microfoon bekentenissen afleggen.
Toen we begonnen klonken we anders dan vandaag. We haalden onze voornaamste invloeden uit bands als Moonspell en Tiamat. Eigenlijk duurde het tot in 2000 vooraleer we het roer echt helemaal omgooiden. Nu ja, echt een grote verandering was het niet bepaald, maar het valt wel op dat we anders begonnen te spelen nadat ik de drums inruilde voor de gitaar. Omdat ik daardoor de voornaamste songschrijver werd verschoof onze focus meer naar doom metal. Zowel zanger Anders Jacobsson als ikzelf zijn altijd verzot geweest op die typisch Britse scene van bands als Anathema, My Dying Bride en Paradise Lost. In alle eerlijkheid zijn we dus een mix van die bands, al doen we natuurlijk ons uiterste best om er een eigen tint aan te geven. Wat de teksten betreft, Anders heeft altijd oude poëzie gelezen en dat komt tot uiting in het taalregister dat we gebruiken. Bijna al onze teksten zijn daarom donker en melancholisch, maar we vergeten nooit er een romantische draai aan te geven.
Pentagram is één van de beste bands ooit!
Waarom besloten jullie om nummers van de demo 'The Closed Eyes of Paradise' opnieuw op te nemen?
Dat had vooral te maken met onze fans. Er bleken enorm veel mensen te zijn die graag onze oude spullen uit de jaren negentig wilden hebben. De gemakkelijkste oplossing had uiteraard geweest om gewoonweg de oude demo's opnieuw uit te brengen maar dat vonden we nogal goedkoop. De klank van die dingen was niet bepaald je dat en daarom dachten we dat het een beter idee zou zijn om die nummers weer op te nemen, maar deze keer helemaal goed. Wat de keuze betreft hebben we het democratisch opgelost: gestemd binnen de band welke nummers wel en welke niet op de plaat moesten komen.
Op de plaat staan ook twee covers, maar waarom juist die twee? Het Pentagram-nummer past niet bepaald bij het overige materiaal...
'Forever My Queen' deden we simpelweg omdat ik zo'n enorme fan ben van deze oude Amerikaanse band. De anderen gingen er in ieder geval niet tegenin. (lacht) Het was naar mijn gevoel het juiste moment om dit op te nemen. In mijn bescheiden mening is Pentagram een van de beste bands ooit!
Jullie hebben naar het schijnt nogal wat problemen gehad tijdens het opnemen?
Dat kan je wel zeggen! Maar zoals meestal met dat soort dingen lijkt er in het begin geen vuiltje aan de lucht. De drums waren behoorlijk snel opgenomen en de gitaartracks stonden ook relatief snel op band. Het waren vooral de zang en de keyboardarrangementen die ons het meeste kopzorgen baarden. In totaal heeft het zo'n vijf maanden geduurd vooraleer die opgenomen waren. Ik heb er geen echte verklaring voor. Vermoedelijk was tijd vrijmaken het grootste probleem. Normaal gesproken zit je opgesloten in een studio omdat je voor die tijd flink wat geld hebt neergelegd en dan ram je de hele zaak erdoor in ongeveer drie tot vier weken. Nu dus blijkbaar niet. Het mixen is een ander verhaal. Dat heeft belachelijk lang geduurd. We besloten om een plaatselijke kerel de plaat te laten mixen omdat ik de songs op dat moment kotsbeu was en als je dan zelf nog eens moet mixen lijkt het nergens op. Het eindresultaat is niet helemaal wat we verwachtten, maar volgende keer krijgen we het misschien wel goed. Misschien. lacht
Huilen en lachen
Jullie hebben vrij snel jullie muzikale draai gevonden. Betekent dit dat Draconian geen veranderingen meer zal doorvoeren?
Nou, ik denk niet dat we nog veel gaan prutsen aan de klank van de band. We hebben ondertussen ongeveer onze stijl gevonden en ik ben er alleszins heel erg blij mee. Het voornaamste dat we nog kunnen doen is de muziek nog zwaarder en donkerder te maken. Mijn grootste bekommernis is om het geluid op onze albums zo goed mogelijk te krijgen.
Wie van jullie is de melancholie zelve en wie is de clown?
Wij zijn zelf de grap! (lacht) Nee serieus, wanneer Anders en ik het materiaal bij elkaar pennen voor Draconian zetten we ons mentale knopje op 'bijzonder melancholisch'. Zo ben ik nu eenmaal, ik probeer altijd na te denken over van alles en nog wat en dat vervolgens via de muziek te laten doorsijpelen. Nu weet ik best – en ik spreek uit ervaring – dat je in het leven helemaal niet kan functioneren wanneer je de hele tijd mistroostig bent. Je moet uit dat donkere kamertje komen, anders word je compleet leeggezogen en verander je in een krachteloos en tragisch persoon. Ik ben daar al eens geweest en geloof me: ik wil niet terug. Gelukkig zijn de meeste dingen behoorlijk gek, zeker als je aan het optreden bent wanneer je eigenlijk veel te weinig hebt geslapen en te veel bier hebt gedronken. (lacht)
Overbevolking
Stel dat je een toer kon samenstellen, hoe zou die eruit zien?
Goh... als we de hort op kunnen met Novembers Doom en Saturnus, dat zou al fantastisch zijn. Ik mag eigenlijk My Dying Bride niet vergeten. Daar zouden wij alvast perfect bij passen. Iedereen die naar deze bands luistert zal vast bij ons dingen horen die hen bevallen. Ik snap echt het nut niet van lukraak bands bij elkaar te gooien die helemaal niets met elkaar te maken hebben en die qua stijl niet passen. Dat gebeurt helaas nogal eens, simpelweg omdat die bands toevallig op hetzelfde moment beschikbaar zijn.
Jullie zijn met zeven, een behoorlijk uitgebreide bezetting. Hoe krijg je iets geregeld met zo'n hoop volk?
Het is in ieder geval niet makkelijk, vandaag de dag al helemaal niet omdat we allemaal ergens anders wonen. We komen meestal samen om te repeteren voor een show of wanneer we het gevoel krijgen dat het te lang geleden is. Het gebeurt dan ook wel eens dat je sommige nummers niet meer kan spelen omdat het ondertussen zes maanden geleden is dat je ze nog eens hebt gebruikt. Voor ons is het ook een probleem om deftige optredens te krijgen omdat we nogal duur zijn door die uitgebreide bezetting. We zijn het ook al spuugzat om voor niets te spelen. Ik ga dan ook nog zwijgen over de extra moeilijkheid van een job te hebben, te moeten optreden en dan ook nog eens reisplanningen te maken!
Jullie hebben dit album zelf geproduceerd. Wie is de controlefreak?
(lacht) Niemand eigenlijk. Maar dit is geen echt vervolg op ons vorige album 'Arcane Rain Fell'. Dit is meer een soort bonusalbum voor de fans. Eerst zou het overigens een EP worden. We hadden een veel kleiner budget en we hadden net genoeg voor een tweetal weken in de studio. Maar zoals dat wel eens vaker gebeurt, werd het ding steeds groter en nu zitten we opgescheept met een volledige plaat met acht nummers.
Waar streef je nog naar?
Vooral een zo goed mogelijk klinkend album maken zodanig dat ik er zelf nog jaren naar kan luisteren. Het is behoorlijk lastig om je eigen muziek te appreciëren wanneer je die zo vaak speelt en ik ben tot hiertoe nog nooit tevreden geweest met de klank van onze albums. 'Arcane Rain Fell' is m'n favoriet op dat vlak, maar het heeft echt een zwaardere en vuilere productie nodig zodat er meer gevoel in komt. Een deftige schop onder de kont heeft het nodig! (lacht)