De jonge Zwitser Dimitri Grimm, alias Dimlite, maakt sinds enkele jaren indruk met zijn veelzijdige hiphopexperimenten. Zijn eerste album 'Runbox Weathers' kwam onlangs uit via het Berlijnse label Sonar Kollektiv; een goede reden om deze toegewijde artiest eens aan de tand te voelen. Kwadratuur vond Dimitri bereid enkele vragen te beantwoorden over zijn album, zijn werkwijze en de context waarin hij opereert.
Gelukwensen met Runbox Weathers! Wat betekent de plaat voor je? Ik weet dat je erg kritisch bent op je eigen werk, dus ik ben benieuwd hoe je het resultaat ervaart...
In de eerste plaats: dank je wel. Runbox Weathers is voor mij, uiteindelijk, een soort collage. Een lappendeken. Achter elk stuk zit een klein deeltje levensverhaal... het zijn sprekende beats, expressie. Ik weet dat deze achtergrond niet aan de luisteraar zal worden overgebracht en dat niemand erom maalt, maar dat maakt niet eens uit... het laat ruimte open voor eigen gedachtes en gevoelens. Wat mijn gevoelens over het resultaat zijn: het doet bijna pijn naar de lp te luisteren, er ontbreken te veel dingen en van andere is er teveel.
Je recente werk klinkt nog persoonlijker dan je eerste EP, A/DD uit 2003. Heb je het gevoel je geluid sindsdien bewust in een bepaalde richting gestuurd te hebben?
Niet bewust in elk geval... ik denk dat het te vroeg is om dat te kunnen zeggen. Afgezien van het feit dat de dingen die gebeuren resultaat zijn van een natuurlijke ontwikkeling.
De langere tracks, zoals Exact Fingerpointing en Backdoors Bustin, klinken als een samenstelling van delen die in elkaar overvloeien. Wanneer je dergelijke tracks maakt, begin je met een plan of zijn het eerdere slimme combinaties van kortere schetsen die je verzameld hebt?
Het zijn vooral jams... gewoon laten komen wat komt.
De aandacht voor details op je album is indrukwekkend; kleine geluidjes, ritmisch kraakjes en effecten zijn overal. Wanneer is een track af? Hoe houdt je het voor jezelf spannend eraan te werken?
Ik denk dat dit een reden is voor al die veranderingen in een enkel stuk: het werk interessant houden voor mezelf... zoiets als 'ok, dat stuk voel ik, maar laat ik nu verder gaan met iets anders in dezelfde lijn.' Ik weet niet wat het is dat een track afmaakt, maar ik kan het altijd voelen als het nog niet het geval is.
Ben je in de gelegenheid elke dag aan muziek te werken, of is het knokken om er tijd voor te vinden?
Normaal gesproken maak ik muziek wanneer ik thuis ben. Op dit moment heb ik ruim de tijd, omdat ik vorige week net een van mijn baantjes ben kwijtgeraakt. De echte struggle betreft de goede randvoorwaarden voor creativiteit, contemplatie, concentratie... daarom eindigt 80% van de gestarte tracks in de prullenbak.
Je hebt het op je website over 'de gebruikelijke overdosis aan rhodes'. Toch klinkt hij in elke track anders. Heb je de rhodes-akkoorden en andere organische geluiden meestal zelf ingespeeld en gemanipuleerd of sample je veel?
Veel geluiden zijn zelf ingespeeld, de Rhodes heeft zelfs een verhaal... ik speelde toetsen in de officiële schoolband, ook op een Rhodes stagepiano seventythree – ik werd voorgoed verliefd op het geluid. En in de negende klas ben ik op een avond het klaslokaal ingeslopen en heb ik elke vijfde noot op minidisk opgenomen om een soundbank voor mijn sampler te maken.
Ok, de nerdvraag: wat voor apparatuur heb je gebruikt voor het opnemen van het album? Hoe heeft je dat beperkt of juist gestimuleerd in het verkrijgen van het beoogde geluid?
Op het moment gebruik ik een Powermac en mijn goeie oude EMU ESI-32 sampler... op een gegeven moment kreeg ik een KORG EA 1 te leen, die ik soms gebruik voor bassen en leadsynths. Voor de ep (A/DD, dh) heb ik een Atari 1024ST en de sampler gebruikt. Nu ik meestal met de Mac werk, heb ik het gevoel dat het kleurenbeeldscherm niet zo goed is voor de muziek – te veel visuele impuls. Maar daar valt zeker aan te wennen.
De vocale bijdragen op de lp zijn gedaan door het aparte figuur Kink Artifishul. Kun je wat meer over hem vertellen?
Hij vervangt de niet bestaande zanger, die altijd in de keuken zit met thee en/of stimulerende middelen, klaar om een paar woorden bij te dragen of zijn stem ter beschikking te stellen als extra instrument. Ik zeg dan iets als 'kom hier, zing dit eens, met zo'n soort stem en dit zijn de melodie en de woorden, precies zo, ja, hier heb je de microfoon'. Ik weet niet zeker of hij ooit nog eens zal opduiken.
Je album bevat praktisch geen makkelijk of vloervriendelijk materiaal, tenminste, voor de huidige clubscene. Was het moeilijk uit te brengen of heeft Sonar Kollektiv je vrijspel gegeven?
Gelukkig hebben ze het gewoon aangepakt en uitgebracht. Elke andere situatie zou een enorm probleem zijn geweest.
Een meer algemene vraag: met jou, de gasten van ISH Records en aankomende talenten als de Soul Sociedad crew lijkt er voor buitenstaanders opeens een veelbelovende Zwitserse hiphopscene te bestaan. Toeval, of is er wederzijdse inspiratie en contact? Werk je ooit met anderen?
Zo, je hebt je ogen en oren niet in je zak zitten! Gelukkig kennen we elkaar allemaal ja, die bepaalde vibe bracht ons snel samen. Volgens mij is een eerste release van Soul Sociedad op ISH records al gepland. Check http://www.checkmyish.com en http://www.soulsociedad.com. Wat samenwerking in het algemeen betreft, droom ik er wel eens van mensen aan te spreken voor een gemeenschappelijk project, maar alles op zijn tijd.
Ben je al begonnen aan nieuw materiaal na het afronden van Runbox? Al dingen gepland om naar uit te zien?
Er komt een remix aan voor Carlos Niño's jazzband Build An Ark op Plug Research, gevolgd door een bijdrage aan de volgende Dublab 'In The Loop' sampler. En helemaal nieuw en in de planning is een volgende EP – nog in ontwikkeling en topgeheim...
Nog iets anders dat je aan onze lezers zou willen meedelen?
Hey, lezer, dat je goede dingen mogen overkomen, iedere dag.
Ok, bedankt voor je tijd!
