Diep verscholen in de Zweedse bossen loopt een gevaarlijk beestje rond. Dat beestje heet Dark Funeral en het is een van de meest ongenadige black metalbands binnen de ruime Scandinavische scene. Dit combo slaagt er reeds verscheidene jaren in om verschroeiende muziek te koppelen aan een duister imago en lyrisch concept zonder zich te verliezen in oeverloos gemekker. Dark Funeral gaat rechtstreeks voor de slagader en neemt geen gevangenen. Ook op de nieuwste plaat 'Attera Totus Sanctus' is het weer al blasfemie en ijzig riffwerk dat de klok slaat. Maar de band en vooral meesterbrein Lord Ahriman waken angstvallig over de kwaliteit. Dark Funeral heeft nog nooit een mindere plaat afgeleverd, wat een bijzondere prestatie mag heten. De zwarte kaarsen zijn aangestoken, de Necronomicon ligt op de salontafel, het bloed is ingeschonken en Lord Ahriman heeft plaatsgenomen in de zetel.
(foto: Regain Records)
In tegenstelling tot wat de bandfoto's doen vermoeden is Lord Ahriman nauwelijks een baarlijke duivel in het echt. Hij is eerder een man die perfect weet waar hij mee bezig is en weinig flauwekul accepteert. Zonder schmink en kilo's leer en pinnen ziet hij er bovendien als een gemoedelijke man uit, wat ook blijkt uit het gesprek. Het lijkt alsof 'Attera Totus Sanctus' nog sneller en harder is uitgevallen dan het vorige werk en die opmerking kan hij appreciëren: "Bedankt, zeg! Het is altijd moeilijk om zo snel een balans op te maken en natuurlijk denk je steeds dat je laatste je beste is, maar ik kan zonder twijfel zeggen dat dit ons meest agressieve werkstukje tot hiertoe is. Al hebben we er natuurlijk voor gezorgd om wat nieuwigheden in onze muziek te steken, wat niet zo evident is." Een constante factor doorheen de nummers van Dark Funeral is de haast onmenselijke snelheid waarmee de muzikanten spelen. Het lijkt zelfs alsof de band steeds sneller gaat. "Vooraleer we serieus begonnen te schrijven aan deze plaat zijn Matte (Modin, drummer) en ik eens gaan samen zitten. We dachten dat het een goed idee was om een trager album op te nemen, omdat 'Diabolis Interium' al zo verschroeiend snel was. We hadden wel gauw door dat dit plan niet zou doorgaan. Traag spelen ligt niet in onze aard, trouwens. Daarbij, de verhoogde snelheid is een onderdeel van onze natuurlijke vooruitgang en manier van nummers componeren." Het is inderdaad geen sinecure om Dark Funeral-nummers op volle snelheid te leren spelen.
Hulp gevraagd
Dark Funeral heeft doorheen haar bestaansgeschiedenis al flink wat bandleden versleten. Enkel frontman Emperor Magus Caligula en Lord Ahriman zijn de eeuwige vaste waarden binnen de groep. Ook nu weer is er een nieuweling aan het front verschenen: gitarist Chaq Mol. Met zijn komst lijkt ook het melodische gehalte binnen Dark Funeral een stevige boost gekregen te hebben, al weet Ahriman eerst niet waar het over gaat. "Meer solo's? Waar dan? Of bedoel je allicht die lijnen in 'Feed On the Mortals' en 'Atrum Regina'? Ik zou die dingen nu niet meteen als solo's willen bestempelen, hoor. (lacht) Maar het is wel waar dat dit soort extraatjes nu wordt ingespeeld door Chaq Mol. Als er nog ergens anders dergelijke dingen te horen zijn dan zijn die allemaal door mijzelf ingespeeld. Mol is echter meer een sologitarist dan ik. Ik heb mezelf nooit gezien als een soort notenneuker. Trouwens, echte gierende solo's zoals je die bij andere metalbands hoort zouden volgens mij ook helemaal misplaatst zijn bij Dark Funeral. Wat we daarentegen wel overwegen, is om meer van die melodielijnen te gaan gebruiken in toekomstige nummers. Dat heeft alles te maken met het scheppen van een bepaalde atmosfeer en wie zijn wij om niet eens iets nieuws te proberen? Het werkt nu al, dus dan gaan we dat ook in de toekomst gebruiken." Er is trouwens meer veranderd binnen het kamp. Naast de komst van Chaq Mol blijken de baslijnen op 'Attera Totus Sanctus' ingespeeld te zijn door Gustav Hielm, de voormalige basgitarist vna Meshuggah. Op zich niet vreemd, ware het niet dat Emperor Magus Caligula vroeger steevast de bas hanteerde. Blijkbaar wil hij dat niet meer doen. "Caligula heeft er zich nooit gemakkelijk bij gevoeld om bas te spelen tijdens optredens. Het zat niet juist in zijn optiek. Na de opnames van 'Diabolis Interium' hebben we dan ook besloten om vanaf dan enkel te werken met sessiebassisten om onze optredens af te werken. Op die manier kan Caligula zich volledig concentreren op zijn vocale capaciteiten. Zoals elke band willen wij steeds vooruitgang boeken, dus deze keer zochten we een goede bassist die ons dat extra duwtje in de rug kon geven. Na een lange lijst overlopen te hebben kwamen we bij Gustav Hielm uit, hij zei ja en de rest is geschiedenis. (lacht)"
(foto: Regain Records)
Vernietig alles wat heilig is!
Dark Funeral speelt graag met Latijnse titels. Zo was er reeds eerder onder meer 'Vobiscum Satanas' en 'Diabolis Interium'. Nu dus ook 'Attera Totus Sanctus', wat kort en krachtig 'vernietig alles wat heilig is!' wil zeggen. Het lijkt zelfs alsof 'Attera Totus Sanctus' een verderzetting van 'Diabolis Interium' is, vooral door het artwork dat de hoes siert. Eenzelfde diabolische figuur die in overwegend roodtinten het uitschreeuwt... Toch blijkt dit gewoon een nieuw hoofdstukje te zijn in de saga. "Onze nieuwe plaat is helemaal geen vervolg op 'Diabolis Interium'. Integendeel, dit voelt pas echt aan als een nieuw hoofdstuk in de saga. Ik snap die redenering wel, want het artwork is inderdaad een voortborduren op de hoes van 'Diabolis Interium'. Maar muzikaal gezien zijn we een heel stuk verder gekomen." Blasfemie en antichristelijke thema's zijn altijd al een wederkerend thema geweest binnen de wereld van Dark Funeral. Ook al was dat vroeger een vast gegeven bij black metalbands, toch zijn er de laatste tijd verschillende groepen die hiervan weglaveren. Maar dat kan Ahriman eigenlijk niets schelen. "Wij volgen onze eigen demonen, zo je wil. Waar andere bands mee bezig zijn interesseert me geen zier. Waar we uitkomen zien we zelf wel, maar we hebben nooit trends of iets dergelijks gevolgd."
Lust for life
Het enige spijtige aan heel de zaak is dat Dark Funeral nooit een erg productieve band is geweest. Twee minicd's en vier full albums op meer dan tien jaar tijd is niet bijzonder veel. Maar er zijn verschillende redenen waarom. "De hoofdreden is dat ik zin moet hebben om te schrijven. (lacht) Ik ben niet een persoon die nummers gaat maken enkel omdat een platenfirma aan mijn hoofd komt zagen om een nieuwe plaat. Zo werk ik niet en dat zal ook nooit gebeuren. Daarbij komt nog eens dat we enorm veel problemen hadden met ons vorige flutlabel No Fashion. Toen had ik zoveel dingen die misliepen dat ik echt geen inspiratie vond om iets op papier te zetten, laat staan op band. Maar nu zijn alle problemen van de baan en bruis ik van de energie. Dat wil dus ook zeggen dat ik veel meer zin heb om te schrijven. Je kan er prat op gaan dat de volgende plaat veel sneller zal komen, geloof me." Vreemd genoeg blijken een aantal nummers van Dark Funeral op filmsoundtracks te prijken. Dat is vooral vreemd gezien het extreme karakter ervan. Ahriman kan echter weinig kwijt over het hoe en waarom: "Dat is een ideetje geweest van ons label, maar zelf weet ik daar niets over." Ahriman is echter een verwoed filmfanaat. "Ik ben een enorme fan van allerlei soorten zombie- en splatterfilms. Het gaat zelfs zo ver dat ik ooit eens wat scripts in elkaar heb gebokst. Ik ben er nooit toe gekomen om die ook daadwerkelijk te verfilmen." Als iemand op zoek is naar een wilde achtbaanrit door de hel en terug, dan is Dark Funeral de perfecte soundtrack!
