Het Belgische Herfst timmert al geruime tijd aan de weg, maar pas sinds 'Necrotica' is duidelijk dat de jongens internationale allure hebben. Om het ijzer te smeden terwijl het heet is, hebben ze nu het plan opgevat om kort na elkaar twee mini-albums uit te brengen onder de noemer 'The Deathcult'. Omdat het gebodene smaakt naar meer, legden we opperhoofd Bram Van Cauter op de rooster.
Dit eerste deel van 'The Deathcult' volgt vrij snel na 'Necrotica'. Vloeide de inspirationele bron zo fel?
'Necrotica' was al een jaar klaar alvorens hij uiteindelijk in eigen beheer werd uitgebracht, een frustrerend jaar van vruchteloos zoeken naar een label… Dus reken nog maar een jaar extra als tussentijd, en daarin heb je dan véél tijd om aan nieuw materiaal te werken! Het goede nieuws is evenwel dat we tijdens het schrijven aan een hele hoop nummers hebben gewerkt, dus de grondslag voor EP nummer twee is reeds gelegd. We hebben dus een goed beeld van hoe het vervolg gaat klinken.
Muzikaal gezien is het een verderzetting en ontwikkeling van wat vooraf kwam. Legden jullie de lat nog wat hoger deze keer? Wat kon er bijvoorbeeld beter aan 'Necrotica' dat jullie nu wél hebben gedaan?
Wat we vooral geprobeerd hebben, is de nieuwe elementen die op 'Necrotica' werden geïntroduceerd (naast de 'traditionele' melodische black & death metal), verder uit te werken om tot een hernieuwde synthese te komen. De gelaagdheid van 'Necrotica' heeft plaats gemaakt voor een meer bruut, in your face geluid, evenwel verrijkt met de welhaast filmische orkestratie van onze nieuwe muzikale spitsbroeder Toon. De cleane zang werd eveneens verder uitgebouwd middels gastzanger Laurens. Samen met het geniale oor van Dan 'the Man' Swanö hebben we een combinatie gevonden waarmee we de nodige muzikale potten hopen te breken. Hoewel het geheel behoorlijk complex is geworden, hebben we nergens het pakkende over het hoofd gezien. De songs zouden zich - hopen we - als een griezelige ziekte in je hoofd moeten nestelen.
Matthieu is jullie nieuwste zanger. Hoe hebben jullie hem gevonden?
Het is geen sinecure veelzijdige strotten te vinden in een klein land zoals het onze. Na de eerste schifting bleven er twee zeer waardige kandidaten over, waaruit we na grondige evaluatie Matthieu hebben gekozen. Het is een toffe peer, de keuze was dus snel gemaakt.
Herfst (foto: facebook.com/Herfstofficial)
Het lijkt alsof Herfst het niet makkelijk heeft met vocalisten: elke plaat heeft een andere. Is deze een blijver?
Alleszins! De neuzen wijzen weer in de juiste richting. Gezien Matthieu – net zoals ik, overigens - een aanzienlijk exemplaar bezit, lijken de Goden ditmaal aan onze kant. De tijd zal het uitwijzen, maar we hebben er een goed oog in. Niet alleen bezit hij een extreme strot om U tegen te zeggen, qua talenkennis, presentatie en uitstraling zit het meer snor dan Magnum P.I. en Frida Kahlo samen. We hebben sinds lang niet meer zoveel plezier gehad met de band, wat uiteindelijk toch het voornaamste is. Voor het geld en de faam hoeven we het alleszins niet te doen...
De muziek heeft verschillende invalshoeken, die er ook voor zorgt dat Herfst soms moeilijk te plaatsen valt. Speelt dat soms niet in jullie nadeel?
We spelen inderdaad een mengvorm van de stijlen die ons alle vijf aanspreken. Dat kan zowel een trieste harmonie op gitaar zijn als een woeste blastbeat aanval. Het kan voor sommigen misschien wat complex overkomen, maar doorgaans vallen de puzzelstukken vrij snel in elkaar, getuige alleszins de vaak zeer lovende kritieken. Ondanks de eclectische aanpak trachten we steeds genoeg hooks en catchy riffs in te bouwen.
Zoals voorheen is Lovecraft een belangrijke invloedssfeer, maar waarom precies? Wat heeft die man geschreven dat jullie zoveel meer aanspreekt dan zeg maar Poe?
Ik ben sinds mijn prille kindertijd al gefascineerd door de verhalen van beide heren, en nog enkele dozijnen andere. De voorkeur voor Lovecraft is er, doch niet noodzakelijk binnen Herfst. Ik vermoed dat de meer kille, dissonante atmosfeer en het macabere, mysterieuze en occulte karakter van zijn verhalen wat meer aanleunt bij de sfeer van onze muziek. Het was alleszins geen doel op zich zijn schrijfsels te vertalen in muziek. Die vergelijking is er gaandeweg gekomen, en ik kan dat slechts als een grote eer opvatten.
Waarom overigens de nood om 'The Deathcult' in twee delen uit te brengen in plaats van als een enkel volledig album?
Aanvankelijk was het plan weerom een full length uit te brengen. Gezien het concept door mijn schedeldak woekerde als een ongenadige genitale jeuk begon ik ook te denken of we het verhaal niet konden opsplitsen in kleinere, makkelijker te verhapstukken delen. Ik hield wel van dat idee, van continuïteit over verschillende releases. Verder ligt er eerlijkheidshalve ook een meer praktische reden aan de grondslag: gezien het huidige klimaat is het geen slecht idee releases te verspreiden. Kwestie van te tonen waar we op dat moment mee bezig zijn, en ook – weinig romantisch doch niet onbelangrijk - om ons in staat te stellen de kosten wat meer te spreiden. Het is alleszins heel goed uitgedraaid: we hebben nu de juiste mensen om ons heen, we kennen allemaal de werkwijze en het is bovenal een leuke manier om te werken. De reacties zijn fantastisch. We kijken al uit naar deel twee, en hopelijk velen met ons!
Herfst logo (foto: facebook.com/Herfstofficial)
Hoe zijn jullie in contact gekomen met oppergod Dan Swanö?
De samenwerking met de Split Second Studios voor 'Necrotica' was erg vruchtbaar, doch de vraag rees of we de zaken ditmaal niet wat dichter bij huis konden houden. Dit – als dat even kon - zonder aan kwaliteit in te boeten. We kenden Sven van de Red Left Hand studio al geruime tijd, het leek ons een goed idee met hem in zee te gaan. Ondanks wat ongewenste studioperikelen (stroompannes, stress, een vergiftigd bandlid, bevroren toiletleidingen, you name it!) was dit een hele leuke samenwerking! Voor de mix hebben we in een bui van welhaast jeugdige overmoed contact opgenomen met een van onze favoriete producers aller tijden (Opeth! Mörk Grÿning! Dissection! Bloodbath! etc). Tot onze verbazing was meneer Swanö erg betaalbaar en een droom om mee te werken. Menigmaal hebben we gesproken over de suprematie van David Hasselhoff, masterings beluisterd in de auto, oude verhalen over de Unisound Studio gehoord,... We hebben alleszins afgesproken de volgende EP wederom onder dezelfde constellatie op te nemen.
Het is zeker als Belgische band niet zo makkelijk om voet aan de grond te krijgen in het buitenland. Hoe pakken jullie dat aan, of is dat geen ambitie voor de groep?
Het is zeker een ambitie. We treden nog steeds graag op eigen bodem op, maar het buitenland is toch een lang gekoesterde droom. We hebben een paar keer mogen proeven van optredens in meer exotische sferen en dat smaakte naar meer. Momenteel is een boekingsagent in Finland druk doende een tour op poten te zetten. Hout vasthouden. Verder trachten we rekening te houden met het buitenland als het gaat om mailings, promo etc. Hopelijk worden we opgepikt door betrouwbare partners. We hebben enkele keren nét naast een interessante buitenlandse deal gegrepen. Geen fijne ervaring.
In welk opzicht zal deel twee van 'The Deathcult' aansluiten op dit stuk? Of is er een wezenlijk verschil?
Conceptueel wordt er alleszins voortgeborduurd op deel 1. Verwacht echter enkele interessante plotwijzigingen! Muzikaal zal het gebodene meer progressief zijn, wat breder en avontuurlijker van opzet. De orkestraties en cleane zang zullen nog meer geïncorporeerd worden in het geheel en ik bekokstoof enkele venijnige gitaarleads. We denken er overigens aan de teksten deels in het Frans en Russisch te schrijven, alsmede het gebruik van – zij het bescheiden - koorpartijen. Het zal alleszins een beetje breder gaan dan op 'An Oath in Darkness'. Momenteel hebben we de basis gelegd voor vijf nummers die niet moeten onderdoen voor onze laatste worp. We kunnen niet wachten ze verder uit te werken en op plaat te knallen!
