Het wordt bands niet altijd in dank afgenomen wanneer zij hun stijl wijzigen. Nochtans brengt een nieuwe wind in de muzikale doos geregeld pareltjes voort. In het geval van het Australische Beyond Terror Beyond Grace is het een verademing om te horen dat de traditionele grindcore afgezworen werd en vervangen door uitgesponnen, epische grootsheid... met tonnen agressie! Het eindresultaat is zo pakkend en anders dat een woordje uitleg wel op zijn plaats was. Wie precies aan het woord is, werd niet gezegd. Enigmatisch? Jazeker!
Jullie begonnen destijds als een band die veel meer grindcore-georiënteerd was. Daar is nu nauwelijks nog sprake van, maar wat zette jullie aan tot die koerswijziging?
Er is een behoorlijk verschil tussen 'Nadir' en ons vorige album 'Our Shaes Built Mountains', maar die eerdere schijf bevatte al elementen die ook deel uitmaken van 'Nadir'. Je kan spreken van een grote stap, maar aan de andere kant is het nu een uitbreiding van de zaken waar we al mee bezig waren. Er was geen specifieke katalysator voor een wijziging, gewoon een verlangen om betere nummers te schrijven. Die moesten een grauwe, claustrofobische atmosfeer weergeven.
Het album voelt aan als een trip doorheen extreme omstandigheden. Maar hoe starten jullie aan songs, want ze zijn behoorlijk uitgesponnen...
We hebben dat op twee manieren aangepakt. Sommige nummers kregen vorm in ons repetitiehok en werden daarna uitgetest en aangepast tijdens optredens. Op de organische manier, zeg maar. Andere werden dan gewoon gemaakt door losse riffs en ideetjes op onze computers te gooien en dan gewoon liggen toevoegen, structureren en simpelweg uitproberen. Dat werd bijna pre-productie, iets wat heel handig bleek en ik snap niet waarom we dat nog niet eerder hadden geprobeerd. Eens de demo's klaar waren, boekten we de studio en iedereen van ons voegde zijn eigen smaak en gevoel toe. Zoals het hoort, kwam dan alles op een hoger plan te staan. Ik zou zeggen dat het een goede mix was van de oude en de nieuwe aanpak.
Wat is het overheersende gevoel van 'Nadir'? Het voelt alleszins aan alsof er een thema in zit.
De teksten zijn quasi volledig het departement van Blake, en nadir was een woord dat hij al lange tijd wilde gebruiken als titel. Met het einde van de opnames in zicht, werd het ons duidelijk dat het ook een geweldige titel voor een album kon zijn. Het vatte de sfeer en het gevoel van de plaat erg goed.'Nadir' betekent zoveel als de neerwaartse beweging, de zwaartekracht volgen vanaf een lukraak punt. Het verwijst ook naar het laagste punt dat een hemellichaam bereikt tijdens zijn baan en in psychologische termen is het een woord voor de diepst mogelijke vorm van wanhoop. Het is nogal multi-dimensionaal. Het klonk alvast krachtig genoeg en het laat de luisteraar zelf een betekenis vormen binnen de context van de muziek. Die referentie naar een neerwaartse spiraal zo je wil sprak ons echt aan, dus probeerden we dat gevoel consistent door te trekken binnen het raamwerk van het album, de waterval op de hoes en het motief van 'vloeiende tijd' doorheen de teksten.
Foto: facebook.com/beyondterrorbeyondgrace
Wat zijn stilistisch gesproken jullie grootste invloeden?
Dat gaat heel ruim. Vocaal gezien komt dat voornamelijk van brute death metal als Origin. Gitaargewijs is het dan weer meer Burzum, Darkthrone, Emperor en Behemoth. De lage en vuile basklank komt van Godflesh en Jesu en het drumwerk heeft knipogen naar technische death metal alsook enkele niet-metal drummer als Stewart Copeland. Het is nogal een soepje.
Het duurt even voor het album zijn geheimen prijsgeeft. Geeft het meer voldoening om 'moeilijkere' muziek te schrijven?
Wel meer mensen hebben opgemerkt dat 'Nadir' een uitdagende plaat is die meer dan een luisterbeurt nodig heeft maar ik vind dat een zeer goede zaak. In mijn ervaring zijn dat soort albums veel beter en blijven die langer bestaan en herinnerd dan zogenaamd 'makkelijker' schijfjes.
Als we hier Australische bands kennen, zijn dat vaak extreme. Heb je idee hoe dat komt?
Absoluut geen idee, maar ik vind wel dat onze extremere acts – zoals The Amenta – op zijn minst even goed zijn als al de rest. Aan het eind van de dag blijft kwaliteit bovenkomen. In ieder geval: als de band in kwestie goed is, zullen de mensen uiteindelijk wel luisteren.
Foto: facebook.com/beyondterrorbeyondgrace
Wat geniet je voorkeur: optreden met acts die het publiek meer hypnotizeren, of bands die loos gaan?
Dat hangt er vanaf. Het zou leuk zijn mochten we een toer doen met een band die vergelijkbaar met ons is, maar we hebben al goede reacties gehad bij optredens met acts die stijlgewijs mijlenver van ons verwijderd waren. Het is goed om eens nieuw publiek aan te boren en niet altijd voor de bekeerden te spelen.
Hebben jullie toerplannen voor Europa?
We zijn daar al eerder geweest met Cattle Decapitation en dat was geweldig, dus hopelijk keren we terug in 2013 om deze plaat te promoten.
Jullie bandnaam valt behoorlijk op. Waar komt die vandaan?
Die komt van een boek dat we helemaal in het begin vonden. Net begonnen en we hadden het erg moeilijk om een geschikte naam te kiezen. Een passende groepsnaam vinden is echt enorm moeilijk en het is heel lastig om een echt goede te vinden. Zelfs onder de grote acts zijn er veel met een lullige naam. Ik had het daar onlangs met Blake over en hij zei – volledig terecht – dat hetgeen we nu doen de band veel beter past dan toen we nog grindcore speelden. Zo heb je bijvoorbeeld een erg logge song als 'Dusk' tegenover de titeltrack. De bandnaam beschrijft bijna de mix van klanken en gevoelens die we nu bezigen en dat is erg cool.
Zouden jullie ooit nog teruggrijpen naar jullie grindcoreverleden?
Ik ben er vrij zeker van dat die periode achter ons ligt. Er is wel goede grindcore daarbuiten, maar wat ons betreft, hadden we het wel gehad na twee platen. Naar mijn gevoel zullen Nasum en Rotten Sound altijd doen wat wij deden, maar dan veel beter. Dus kunnen we beter iets originelers en minder hokjesgericht doen, en we konden niet gelukkiger zijn dan met hetgeen we gepresteerd hebben op 'Nadir'.
