Zet een mandolinespeler naast een accordeonist, een contrabassist en een drummer en een plaatsje op de podia van folkfestivals als Dranouter en Brosella ligt voor de hand. Tot zover het traditionele folkaspect van het Ballroomquartet. Het deel dat voor geen meter in deze puzzel past, is echter veel groter en typeert het kwartet des te meer. Oosterse invloeden, dancebeats, elektronica en zoveel meer vermengen zich tot een organisch geheel van culturen, stijlen en sferen. Een en ander wordt toegelicht door mandolinespeler en violist Andries Boone.
Will Tura
Het Ballroomquartet zag het licht in 2001. Hoe gemakkelijk de bezetting de band ook naar het folkhoekje verwijst, van een folkgroep was volgens Boone nooit sprake. "Toen ik en Rony (Deprins, accordeon) begonnen - wij zijn met z'n tweeën de stichters en na twee maanden kwamen Jasper (Hautekiet, bas) en David (Vertongen, drum) erbij - was het meer een countrygetinte groep. Deze instrumentale country is nog wat te horen op onze eerste ep." En toch is de groep allesbehalve folkvrij. Zo hebben zowel Andries zelf als drummer David Vertongen wel degelijk een folkachtergrond. Opmerkelijk is echter dat net accordeonist Rony Verbist vanuit de rockwereld komt, maar tegelijk ook het klassieke accordeonrepertoire van musette, java en wals kent. Jasper Hautekiet was vroeger niet vies van het funky werk met de band Fuzzball.
Samen staan de bandleden trouwens garant voor een ervaring die zich uitstrekt van bekendere namen als Guy Swinnen, P. Vansant en Will Tura tot Playmobiel, Limbrant en de Koreaanse percussionist Yung Yung Lee. Het is dan ook niet meer dan vanzelfsprekend dat de band niet bleef hangen op folkpodia. Zo werden ze winnaar van de wedstrijd Rockvonk (editie 2002) en stonden ze op de affiche van het reggaegetinte Hove Live.
Doe het zelf
Na het minialbum 'Ballroom on the Rocks' en de single 'Death Vally' ligt nu met 'Surfing Sufi' hun eerste volwaardige album in de rekken,. Boone verklaart de wat vreemde titel 'Surfing Sufi' met verwijzingen naar surfmuziek en Sufi (Oosterse muziek), stijlen die hij pertinent tot het vocabularium van het Ballroomquartet rekent. De diverse achtergronden van de musici kunnen misschien de vele (niet-folky) invloeden verklaren, maar wat met de samples en elektronica? Waar het toevoegen van deze elementen bij menige akoestische band aardig wat discussies en zelfs ruzies zou kunnen opleveren, was dit voor het Leuvense kwartet niet het geval. Gevraagd naar wie dan het voortouw nam in het gebruik van muzikale technologie reageert Boone laconiek: "Niemand nam het voortouw, de elektronica dient de muziek en niet andersom, er was geen discussie." Gevraagd naar de reacties van de folkliefhebbers op de 'nieuwe' richting die het Ballroomquartet is ingeslagen, zegt Boone dat de commentaren positief zijn, hoewel hij zich ook realiseert dat puristen wel eens zouden kunnen afhaken.
'Surfing Sufi' verscheen niet bij een bestaand label, maar werd in eigen beheer uitgebracht. Volledig in dezelfde lijn werden ook de muzikale touwtjes niet uit handen gegeven. Er werd geen producer van buitenaf aangetrokken, maar deze rol werd ingevuld door drummer David Vertongen. Waar normaliter elk bandlid gelijk weegt in beslissingen, was hij het die voor deze opnames de knopen doorhakte. Toch wil Boone de rol van technici en mixers Paul Van Bruystegem, Filip Goris en Stef de Pooter niet minimaliseren. Integendeel, hun bijdrages zijn volgens Boone essentieel voor het eindresultaat: "Stef heeft toch gezorgd dat we bij benadering ook klonken zoals we live klinken. Hij is onze live mixer. Paul en Filip zorgden ervoor dat we zeker niet te folky zouden klinken, maar als rock met ballen."
Midi-accordeon
Dat live-aspect is voor het Ballroomquartet geen bijkomstigheid. Gevraagd naar hoe het geluid zich naar een podium zal vertalen en of er in gesnoeid zal worden, is Boone formeel: "Er zal helemaal niets wegvallen! We spelen alles live, er loopt geen band mee. Rony speelt immers midi-accordeon waarmee hij ook synthesizers bestuurt. Ik heb effecten op mijn mandoline zitten en David de drummer speelt ook met een pad die klanken kan genereren." Toch betekent dit niet dat het album vanuit een spontane live-context gemaakt werd. Het tegenwoordig bij gevestigde bands zo geliefde verschijnsel om quasi onvoorbereid de studio in te duiken en te rekenen op inspiratie van het moment, was voor 'Surfing Sufi' niet aan het viertal besteed. Alle nummers waren zorgvuldig op voorhand uitgecomponeerd, met uitzondering van 'A Night in Venice', de enige studiojam op de cd. Zoals de elektronica het geluid van 'Surfing Sufi' kleurt, zo wordt het repertoire van de plaat gekenmerkt door instrumentale nummers die haast steeds eigen composities zijn. Is dit niet vreemd voor een band met wortels in een genre dat draait rond traditionals en waarin vocale muziek zo belangrijk is? Boone: "Als we een traditional spelen, moet hij goed zijn. En eigen muziek maken is toch zeer plezant. Er staat één traditional op de cd, 'Jan Mijne Man', en ik vind deze bewerking zeer geslaagd." Met betrekking tot het (bijna steeds) afwezig zijn van stemmen in de muziek is het antwoord veel pragmatischer: "We vinden geen goede zangers die er eventueel in zouden kunnen passen en instrumentaal gaat het voor ons goed zo. Ik mag zeggen dat we toch een heel klein beetje een eigen genre hebben aangeraakt, maar in de toekomst kan er misschien ooit met zang gewerkt worden."
Wat eventuele samenwerkingen en ideeën voor de toekomst betreft, ziet Boone deze trouwens ook (gedeeltelijk) op het vocale terrein liggen. "Misschien met een goede zangeres of filmmuziek maken. Met zangeres denk ik aan Jo Lemaire of Barbara Dex, nog altijd de beste zangeressen van België."
Voorlopig is het echter nog 'Surfing Sufi'-time met een onhoudbaar en begeesterend geluid. Als de heren er werkelijk in slagen de sound van de cd te vertalen naar het podium, dan zal menig cultureel centrum, festival en eigenlijk eender welk publiek er van weten. Toch kan het voor Boone nog straffer. Gevraagd naar wat hij opnieuw zou doen, mocht hij de cd terug kunnen opnemen, trekt hij resoluut de powerkaart: "Ik had wat blazers toegevoegd aan een nummer, want dat mis ik nu wel eens." De muziek van het Ballroomquartet zal er niet aaibaarder op worden en de ballen ervan niet minder.
