'Apse' betekent zoveel als 'apsis': een halfronde achterbouw aan een kerk waar het koor in plaatsneemt en mee zorgt voor de holle klank van sacrale gezangen . Dat rijmt volledig met de muziek die deze Amerikaanse band op zijn eerst fullcd brengt. 'Spirit' is geen plaat met Gregoriaanse of orgelmuziek, maar hoeft qua mystiek en verhevenheid hiervoor niet onder te doen. Een spirituele sfeer weeft zich als een rode draad doorheen de postrock, ambient en droompop van dit trio waarbij de meest geheimzinnige droomtaferelen, aangedreven door eigenwijze tribalritmen, passeren. Niet enkel een hoesfoto van een nevelig moeraslandschap, maar ook titels als 'Blackwood Gates', 'Shade of the Moor' of 'Legions' doen onterecht nogal denken aan Tolkien-achtige toestanden. Zanger Ezer verklaart...
Mysterie in zijn meest aangename vorm
"Onze muziek gaat over het spirituele, het onderscheid tussen goed en fout, maar dat is in geen geval gelinkt met 'fantasy'. Niet dat verhalen als The Lord of the Rings onbelangrijk zijn, maar gekoppeld aan onze muziek zou dit geheel al gauw vrij melig worden. Wij zoeken onze waarden meer in de alledaagse realiteit en de spirituele geaardheid hiervan."
Toch kan een droomwereld bij dit album moeilijk genegeerd worden. Apse geeft dan ook grif toe dat er een thema centraal staat, dat zich zelfs doorheen eerder werk weeft.
"'Spirit' vindt plaats in en om een plek genaamd The Moor. Het hoofdpersonage wordt voortdurend geconfronteerd in situaties waarin hij / zij worstelt tussen goed en kwaad. Meer verklappen we in feite niet, omdat subtiliteit en indirectheid centraal staan. Verbeelding is essentieel."
Dat laatste verklaart ook de uiteenlopende referenties waarmee recensenten het geluid van 'Spirit' trachten te omschrijven: Pink Floyd, Joy Division, Dead Can Dance, Sigur Rós, ... tot zelfs Chopin zijn artiesten die opduiken in creatieve artikels die zelfs sprake durven maken van een term als 'post-postrock'.
"We proberen om niet te gelijken op bovenstaande bands. Er zijn natuurlijk invloeden, maar komend materiaal dat begin 2008 het licht zal zien, zal een totaal ander groepsgeluid tonen. Wij zijn altijd bezig met het ontdekken van nieuwe dingen, klanken en muzikale composities. Respect voor bands als Explosions in the Sky. Zij maken mooie muziek, maar blijven te sterk hangen in hun weinig vernieuwende postrock-creaties en climaxen. De uitdrukking 'post postrock rock' is dan ook grappend door ons verzonnen en al snel door journalisten in een verkeerde context geplaatst."
Een voortdurend bijschaven en evolueren van zijn erg gedetailleerde muziek houdt dus zowel 'Spirit' als de groep levendig. Hoe dan bepalen wanneer muziek eindelijk voltooid is?
"Bij het musiceren schrijven we. Als de basis geschreven is, nemen we op en passen we de muziek al een eerste keer aan. Tenslotte wijzigen we de muziek voor een betere liveklank. Zo komt het dat nummers soms na een jaar radicaal wijzigen. Het is een oneindig proces."
Live durft de muziek van Apse dus stevig af te wijken van hun platen. Dat lijkt ook logisch, want een erg subtiele totaalbalans, een arsenaal aan specifieke effecten en klanken en een voortdurend balanceren tussen ingetogenheid en net niet ontluikend vuurwerk geeft blijk van een langdurig studioproces dat op podium gewoonweg niet na te streven valt.
"Sommige mensen vinden dat een band live moet klinken gelijk op hun platen. Wij zien opnamen echter als een totaal ander proces. Als je naar een plaat luistert, kan je de band niet live bezig zien, je kunt hun energie of emoties niet op dezelfde manier beleven als zijzelf. Zaken als opnameformaat, productie, mono, stereo en duizend andere factoren abstraheren de muziek van zijn ingespeelde format. De twee dingen zijn gewoonweg totaal verschillend. Er is niets vervelender dan een optreden te zien waarbij het lijkt alsof de plaat van de band in de pa afgespeeld wordt. Mensen die naar onze shows komen kijken, ontdekken een meer ruwe, stoere versie van onze muziek. Live hebben we meer weg van een rockband, die nog meer tribalritmen in zijn muziek steekt. Wij zijn 'heavy', met veel energie en 'spirit' en we klinken luid. Felle drums en gitaardistortions horen erbij. Verwacht het pianostuk dat in een nummer als 'Legions' gespeeld wordt niet op podium bij onze komende tournee."
Dat belooft alvast voor de twee komende liveshows die de band eind mei in België komt brengen. Intimiteit, energie en passie gaan hand in hand bij dit trio, waarbij ze ondermeer in de gezellige AB Club een leuke show tegemoet gaan. Zelfs voor de heren is het even mooi wegdromen te spelen in een complex waar de avond voordien The Smashing Pumpkins herrezen zijn.
"Ik moet bekennen: ik heb geleerd gitaar te spelen in de jaren '90, een hele zomer luisterend naar 'Siamese Dream'. Je komt het in veel van onze muziek tegen. Ik gebruik een gelijkaardige harmonie. Voor de freaks: neem nu de eerste gitaar in 'From the North', waar een g# op de A snaar wordt aangeslagen en samen klinkt met een open E-akkoord op de dikke E snaar. Dat is puur Billy Corgan."
Om toch maar even terug met beide voeten op de begane grond te treden, een kleine blik in de toekomst van Apse. Wikipedia belooft een nieuw album (eveneens op Acuareladiscos) in 2007 ...
"Vele plannen hebben die plaat vooruitgeschoven naar 2008. Toch komt er al een EP in de late zomer en een gelimiteerde vinyl met heel experimenteel materiaal in het najaar. Maar waar het ons verder allemaal nog toe brengt, kan niemand voorspellen."
Om even eerlijk te blijven: het zou een misdaad zijn het mysterie van deze band op die manier te ontkrachten. NB: Apse is net ook mee vrijgegeven in de voorlopige programmatie voor Pukkelpop 2007.
