Zwoele latingrooves, opgewekte sambaritmen, de snel declarerende zang van de sensuele Lilian Vieira en een oppeppende ritmesectie: zo gaat dit Nederlandse / Braziliaanse / Duitse trio al drie platen lang door het leven. Als geen ander weet Zuco 103 een feilloze combinatie te maken van traditionele, Zuid-Amerikaanse muziekstijlen met moderne elektronica. Een vleugje soul, een strijkje jazz maar vooral een grote toegankelijkheid en dansbaarheid maken van deze groep zo'n gegeerde zomeract. Niet meer dan terecht, zo blijkt uit de erg gevarieerde 'Whaa!'.
Met zomerse zangkreten, wat straatgeluiden en een erg subtiele elektronische invulling swingt opener 'Na Mangueira' alvast de pan uit. Ontdubbelde zangen, handengeklap en veel tegenritmische percussie zijn middelen voor Zuco 103 om een broeierig sfeertje op te roepen. Wat volgt is een uurtje heen- en weer zwalpen tussen oppeppende voetenstampers en meer ingetogen, sensuele en levensgenietende nummers. Op 'Whaa!' maakt de groep ook gretig gebruik van gastzangers. Zo siert de warme stem van Dani Macao het vrolijke 'Duele Le Le' op, waarmee de band een brug slaat tussen zijn Zuid-Amerikaanse muziek en een typisch Afrikaans sfeertje. Verder doet dubmeester Lee 'Scratch' Perry ook twee maal mee. Zowel 'Love Is Queen Omega' als 'It's a Womans World' klinken erg fris met de echoënde stem van deze bijna zeventig jaar oude Jamaicaan en koppelen reggaevibes op een erg zwoele manier aan de opkloppende Zuco 103 ritmiek. Vooral het eerste van de twee nummers zou met zijn sensuele beats meteen dé zomerhit van het jaar mogen worden. Als geen ander weet deze groep immers heerlijke dansmuziek in een subtropisch sfeertje onder te dompelen, origineel uit de hoek te komen en toch niet in te boeten aan toegankelijkheid. Salsa- en sambaritmen klinken erg authentiek dankzij de Spaanse en Afrikaanse zang die eraan wordt toegevoegd, terwijl een arsenaal aan subtiele elektronische effecten de totaalklank haast ongemerkt aanvult en perfectioneert. Meer rechtdoor dravende nummers als 'Nh Á' zijn misschien niet de meest geschikte bijdragen van 'Whaa!', maar het dansbare karakter blijft wel centraal staan. Uitzondering vormen enkele kalmere bijdragen als het zwoele 'Vivente' waarbij Lilian toont tot welke moederlijke warmte ze vocaal in staat is. De sobere, haast akoestische begeleiding van dit trage intermezzo biedt erg veel ruimte voor stemvibraties en zweverige uitglijders. Verder toont 'Consciente' op een erg ingetogen manier aan wat deze band aan ritmen, tegenritmen en verknipte cadansen in zijn mars heeft: niet altijd even vlot, maar wel erg creatief. De titeltrack is misschien een beetje te druk en weinig afwisselend. Het wederom meer Afrikaanse karakter vormt met een wervelstorm van door mekaar wippende ritmen en zangaccenten nogal een anticlimax met de verder zomerse, relaxte uitstraling van deze plaat.
Aan afwisseling geen gebrek op deze derde cd van Zuco 103. De uptempo nummers waarmee de band zijn faam verwierf, worden succesvol afgewisseld met rustigere tracks, Afrikaanse gevoelens of een heuse reggaespirit. Zonder daarmee de twee magische woorden 'zomer' en 'dansen' uit het oog te verliezen, toont dit trio op deze derde plaat nóg meer waartoe het allemaal in staat is. Het gaat hier letterlijk om een brede oriëntatie.
Meer over Zuco 103
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
