Na 'The World After 4/02' en 'Gunporn' is 'Being Kurtwood' de derde samenwerking tussen de Zweedse rapper Marcus Graab (Stacs of Stamina) en zijn collega Tom De Geeter, alias Siaz (Caveman Speak). Deze keer hebben de twee Zucchini Drive als dekmantel gekozen voor hun avant-hop-excursies. Naar goede gewoonte blijven ze weer mijlenver van de MTV-vriendelijke rap en vullen ze het begrip hiphop deze keer in met poppy referenties en elektronica. Binnen dit kader klinkt 'Being Kurtwood' heerlijk gevarieerd door de stoet producers die ze aanslepen en door de vocale verschillen tussen Siaz en Graab. Waar die eerste stevig en recht voor de raap rapt zodat er weinig tegen in te brengen valt, komt de tweede zachter uit de hoek met een stemgeluid dat vaak meer naar monotoon zingen neigt. Voor de muzikale omlijsting van de tien tracks op deze cd selecteerden ze evenveel producers waardoor elk nummer van een individueel geluid voorzien wordt. Dat de nummers bovendien eerder opbouwen als rocksongs – niet eindeloos loopen van geluiden, maar met muzikale evoluties en breaks – garandeert zowel muzikale kwaliteit als variatie.
Het stevigere werk is daarbij afkomstig van Lord Grunge die met 'Easy Tiger' zelfs een meezinger neerzet waarbij de handjes de lucht in mogen, zeker in de passages waar Siaz, Graab en gast-mc Bluebird samen voor de sfeer zorgen. Afsluiter 'Good Music & Indian Food' (muziek van Populous) slentert dan weer eerde rustig en dromerig voort. Daartussen zit een heel gamma aan geluiden en sferen: van Styrofoams sobere arty-elektronica met hier en daar een dun melodietje tot 'Sombre City' van en met Marcus Acher (Notwist) als zanger/gitarist. De licht verontrustende sfeer van deze track wordt uitgelokt door de net iets zwaardere beats en de potente raps van Siaz, doorspekt met kleine streepjes geluid en zacht krakende beats. Andere producers die hun bijdrage leveren zijn de Italiaanse band Giardini di Mirò, Corrado Nuccini, Morr-coryfee B.Fleishmann en alias (van het anticon-label) die met een sitarachtige sample voor het enige exotische tintje in de cd zorgt.
Dat de producers van 'Being Kurtwood' vooral terugvielen op elektronica en gitaartjes heeft het resultaat echter niet meer voorspelbaar gemaakt. Integendeel zelfs, want de manier waarop Lauri en Pilot Ballon hun nummers in elkaar gevezen hebben, haalt het beste in Siaz en Graab naar boven. Lauri's elektronisch gekraak flirt in '1000 Streets Beneath the Sky' met verbrokkelende onregelmatigheden. Pilot Balloon gaat in 'Earth To Kurtwood' nog een stapje verder en laat zijn beats geregeld van gedaante verwisselen. Startend met een tintelende achtergrond (als house zonder de klassieke 4/4-beat er onder) bouwt hij op naar een sterk heterogeen bouwsel van een dance-achtige beat en gitaargetokkel waar de monotone zangstem van Graab nog een extra contrasterende kleur tegenaan gooit. Bovendien zitten er opvallende ritmische accenten in de beat die later ontspant tot poppy hiphop. Vanaf dan gaat het ritmisch voorzichtig heen en weer, waardoor de muziek steevast van vorm verandert zonder grote breuken op te zoeken. De balans tussen niet klassiek rechtdoor lopen en ook niet moeilijk doen om moeilijk te doen is hier wondermooi. En dat valt zelfs op bij een sterke cd als 'Being Kurtwood'.
Meer over Zucchini Drive
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
