'Radiale' is meer dan een splitcd waarbij twee groepen (al dan niet uit financiële overwegingen) besluiten om samen een schijfje te bekostigen. De trio's Zu en Spaceways Inc. worden hier namelijk niet zomaar naast elkaar geplaatst. Onderlinge samenwerkingen zorgen voor een extra dimensie wat toch opmerkelijk is aangezien beide groepen dezelfde bezetting hebben: bas, drum en een rietblazer. In de eerste tracks vervoegt Spaceways-saxofonist Ken Vandermark het Italiaanse Zu, terwijl voor de laatste vier nummers de twee groepen worden samengevoegd tot een sextet.
De tracks van het Zu-Vandermark kwartet zijn compositorisch veruit het interessantst, al zit er naar aloude Zu gewoonte wel wat rek op de uitvoering. De holle drumgrooves van Jacopo Battaglia (veel vel, weinig cimbaal) en de laag knorrende, soms naar metallaagten verwijzende bas van Massimo Pupillo leveren een de modderige onderlaag voor een potje lo-fi jazz: van licht slepend en wat doomy in 'Canicula' tot wat meer funky in 'Vegetalista'. De bas- en drumritmes zitten echter niet heel strak, waardoor de hoekige thema's en riffs niet scherp en soms zelfs wat log uitkomen. De aanwezigheid van Ken Vandermark is voor de muziek van Zu zeker een verrijking, al was het maar omdat de Amerikaan meer kracht, technische bagage en muzikale ideeën bezit dan Zu-saxofonist Luca T. Mai. Dit komt het best tot uiting in 'Pharmakon' waar een uiterst wendbare basklarinetsolo van Vandermark gevolgd wordt door een stroevere van Mai's baritonsax. Wanneer op het einde van dit nummer ook Vandermark naar zijn baritonsax grijpt en samen met Mai tekeer gaat tegen de achtergrond van een slepende bas en een lekker doormeppende drum, gaat het eerste deel van de cd naar een smorend en rokend hoogtepunt.
Wanneer vervolgens Zu en Spaceways Inc. in volledige bezetting worden samengevoegd, ontstaat een vreemd sextet dat zich richt op funknummers van George Clinton of funky composities van Sun Ra of The Art Ensemble of Chicago. De twee drums spelen daarbij ritmisch complementair of gelijk en de bassen hanteren vaak dezelfde baslijn. Voornamelijk dit laatste zorgt vaak voor een speciaal effect, omdat Pupillo's laag gorgelende klank mooi te onderscheiden blijft van het meer melodische geluid van Spaceways bassist Nate McBride. Op deze lekkere ondergrond draperen de rietblazers dan de thema's en/of solo's. Wat deze tracks meer hebben aan funk en groove missen ze echter wat aan muzikale uitdaging: het blijven covers. Bovendien is nu ook Vandermark minder op dreef, wat aantoont dat het zwalpende van Zu voor hem meer inspirerend werkt dan het repertoire van 'zijn' eigen band.
Het fraaist uit de tweede helft van de cd klinkt de Sun Ra duotrack 'We Travel the Spaceways / Space is the Place', waar de drie duo's (bassen, drums en saxen) uit elkaar geprutst worden en de rolverdeling individueler wordt. Na een totaal vrije passage trekt 'Space is the Place' dan terug in de bekende formule van de duo's met een lichtere groove en een meer melodische benadering, waarmee 'Radiale' een mooie afsluiter krijgt.
Meer over Zu & Spaceways Inc
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
