En daar is het beest plots terug. Het driekoppige punkjazz-monster dat zich ZU noemt gaf er enkele jaren geleden stiekem de brui aan, niet lang na de release van het in frituurvet gedrenkte 'Carboniferous' uit 2009. Een ep met drie korte tracks kondigt nu hun terugkeer naar het muzikale strijdtoneel aan en is tegelijk een voorproefje van een nieuwe langspeler die in de zomer verschijnt.
ZU liet in die jaren van afwezigheid een leegte na. Baritonsaxofonist Luca T. Mai kwam dan wel op de proppen met Mombu, terwijl bassist Massimo Pupillo luidruchtig zijn ding deed met Germanotta Youth, maar die bands - over louter zijprojecten kon men niet echt meer spreken - kwamen nooit in de buurt van het niveau dat op platen als pakweg ‘How To Raise An Ox’ en ‘Igneo’ werd gehaald. Vooruitzichten op een nieuw ZU-album gekoppeld aan een nieuwe tournee komen voor fans dan ook als een aangename verrassing, zeker nu blijkt dat het amper 11 minuten durende ‘Goodnight, Civilization’ in dezelfde lijn ligt als die moddervette laatste plaat.
De draad wordt echter niet zomaar opnieuw opgepikt. Een blik op de line-up verraadt namelijk dat drummer Jacopo Battaglia het schip na meer dan 15 jaar heeft verlaten. Hij wordt opgevolgd door Gabe Serbian, die zich door zijn werk bij The Locust perfect thuisvoelt binnen een muzikale context waar brutaliteit en krankzinnigheid hand in hand gaan met ritmische complexiteit. Gezien de muzikale evolutie die ZU doormaakte, waarbij vorm en structuur een steeds grotere rol zijn gaan spelen, is de keuze voor Serbian dan ook niet geheel onlogisch.
Het valt op dat de banden met metal en grindcore op deze ep alweer wat sterker worden aangehaald. Zo komt Mark "Barney" Greenway van Napalm Death een stukje meebrullen in de ultrakorte afsluiter 'Easter Woman' (een cover van The Residents) en doen de riffs en de ritmische waanzin van titeltrack 'Goodnight, Civilization' en 'Silent Weapons For Quiet Wars' regelmatig denken aan technische death metal. Toch blijft de ZU-sound, waarin een potige baritonsax en dikke kladden basgitaar centraal staan, nog altijd het meest definiërende element. Met behulp van de nodige productietechnieken althans, want Pupillo en vooral Mai lijken steeds vaker gebruik te maken van effecten die het geluid van het trio aandikken tot monsterlijke proporties.
'Goodnight, Civilization' is zeker geen essentiële aanvulling op het al vrij omvangrijke oeuvre van ZU. Wel is het een veelbelovende start van een nieuw hoofdstuk voor deze toch wel unieke cultband.
