Jello Biafra is behalve zanger van punklegendes Dead Kennedys en oprichter van muziekuitgeverij Alternative Tentacles ook nog eens een notoir platenverzamelaar. Eén van de vreemdste stukken vinyl uit zijn collectie is de elpee 'Timeless' van Zolar-X, die hij recent opnieuw liet uitbrengen op zijn label. De rauwe punk van de Stooges wordt hier vermengd met glamrock van David Bowie ten tijde van zijn Ziggy Stardust-periode.
De groep behield ten alle tijde een solide basis van primitieve rock 'n' roll maar had een vreemde voorliefde voor rare science fiction geluiden. De Californiërs hielden bovendien tot het bittere einde vol dat ze van een andere planeet afkomstig waren; op het podium droegen ze steevast ruimtepakken, Dr. Spock-oren en spraken onderling een eigen taaltje dat niemand begreep. Gary Glitter en The Sparks maakten op dat moment furore in de hitlijsten. De muziek van Zolar X was echter niet commerciëel genoeg en werd dus in eigen beheer uitgegeven. De vreemdste hersenkronkel van de band is ongetwijfeld afsluiter 'The Plutonian Elf Story', een 16 minuten-durende suite die gelukkig nooit verzandt in progrock en zelfs fans van Queens Of The Stone Age kan aanspreken. Gitarist Ygarr Ygarrist Lazor slaagt er immers in om luchtig bubblegummelodieën te combineren met heavy metalgitaren en zorgt zo voor een aangename audiotrip. De kortere liedjes (zoals het titelnummer), klinken vandaag de dag, nu we plat worden gebombardeerd met tegendraadse gitaarrock, niet ongepast en verdienen zeker een luisterbeurt. 'I Pulled My Helmet Off (I'm Going to Love Her)' doet vermoeden dat deze jongens ze niet allemaal op een rijtje hadden, maar is wel een heel goeie track. De groep had zeker alle mogelijkheden in huis om een groot publiek aan te spreken maar ze kozen resoluut voor de underground door hun liedjes te doorspekken met allerlei vreemde wendingen. Waar een groep zoals KISS hun songs netjes polijsten tot stadionvriendelijke rock die vader en zoon aanspraken, koos het buitenaardse Zolar X voor een meer eigenzinnige stijl. Dit was zeker geen bende zotskappen die hun outfits als een gimmick beschouwden, allemaal waren ze rotsvast overtuigd van hun gelijk. Het overmatig druggebruik van de muzikanten zat er ook wel voor iets hebben tussen gezeten. Na drie LP's verdween de groep helaas in de vergetelheid. De invloed van Zolar X op andere bandjes was eerder miniem, slechts bij een kleine schare liefhebbers was de naam bekend en daarom is het en geluk dat deze plaat opnieuw wordt uitgebracht. Druppelsgewijs worden er meer en meer psychedelische rockplaten zoals dit werkje voor de tweede keer geperst en dit biedt een unieke kans om mee te kijken in de zwaar benevelde geesten van dit kwartet uit San Francisco. Experimenteel en boeiend plaatje.
Meer over Zolar X
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
