Van een generatiekloof heeft het Duitse Zodiak Trio geen last. Jonkies John-Dennis Renken en Bernd Oezsevim mogen dan anderhalf decennium jonger zijn dan gitarist Andreas Wahl, wat betreft lef en scherpte moet deze laatste niet onderdoen voor zijn companen. De muziek van het trio beweegt zich dan ook op het randje, of beter: de randjes. Elektronica, rock, vrije improvisatie en vooral jazz vinden elkaar in muziek die niet de gemakkelijkste weg kiest. Structuur en evolutie zijn voor het Zodiak Trio belangrijker dan meelopen in de hippe stroom, zowel in de complex uitgewerkte composities als in de meer soundscape-achtige tracks. Ritmische en metrische complexiteit, een stevige wall of sound en verfijnd spelen met details krijgen allemaal hun plaats.
De jazzkant van het Zodiak Trio valt het meest op in het trompetspel van Renken. Macho-uithalen in de hoogte blijven in de kast. Renken vertoeft graag in het middenregister, waar zijn uitgesproken melodische profiel en jazzy articulatie goed uitkomen. Hier en daar lijkt hij zijn weg nog wat te zoeken, maar nergens geeft hij zich over aan flauwe flutmelodietjes, ook niet wanneer hij zijn trompet door allerhande elektronica jaagt. Het meest sprekende resultaat hiervan is te horen in 'Flatbush', waar hij voor een echte muur van trompetgeluiden zorgt.
In deze integere manier van spelen heeft de trompettist een goede bondgenoot in Andreas Wahl. Die kiest zelden voor akkoorden, waardoor de muziek ruimte krijgt. Door zijn gitaarklank verschillende vormen te laten aannemen voorziet hij de plaat bovendien van een rijk klankpallet. Hij rockt, speelt breed naklinkend à la Bill Frisell of dempt en buigt klanken secuur af, wat voor een "pingelend" en bevreemdend effect zorgt. Door deze precieze manier van spelen wordt 'Nothing at All' de meest delicate en transparante track van de plaat, mede dankzij het fijnzinnige drumwerk van Bernd Oezsevim. Net als Wahl kiest die zelden voor de hand liggende oplossingen. Hij kan energiek en groovend uit de hoek komen, maar even gemakkelijk speelt hij vrij. Goedkope uithalen zijn ook bij hem afwezig. In plaats daarvan vindt hij een goede balans tussen het aanporren zijn collega's en de fijne muzikaliteit van zijn drumwerk.
Ondanks al de muzikale kwaliteiten zal het voor sommige luisteraars oppassen geblazen zijn met dit album. Wie zich tot één kant van het electro-jazz spectrum bekeerd heeft, komt gegarandeerd in de problemen. Het openende 'Funday', met de gelijkgespeelde hoekige ritmes, vreemde maatsoorten en de heavy rocksound (een kruising tussen X-Legged Sally en MoHa!) staat mijlenver van soundscape-achtige nummers als 'Sula' of 'Fjord'. Vooral dit laatste nummer heeft duidelijk noordelijke ambities. Een hese trompet met echo krijgt het gezelschap van rituele gitaar en drums, waarna de muzikanten alle drie bij de ontwikkeling van de track betrokken worden. Wanneer op het einde de beginpassage terugkeert, wordt nogmaals duidelijk dat het Zodiak Trio niet zomaar wat in het rond loopt, maar duidelijke plannen heeft. Reclamejongens op zoek naar muziek om schoenen te verkopen kunnen deze plaat dus beter links laten liggen. Jazzliefhebbers daarentegen ...
Meer over Zodiak Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
