De naam Zodiak Trio doet bij sommige jazz-fans waarschijnlijk wel een lichtje opgaan. Het Duitse trio was met haar stevige, rockgetinte sound namelijk te horen op het afgelopen Klara Festival, zodat de groep ook in de media wat extra aandacht kreeg. Geheel terecht, want Zodiak Trio, de groep rond trompettist John-Dennis Renken, maakt muziek die genres overschrijdt en verschillende stijlen verenigt. Het resultaat is absoluut niet gemaniëreerd en spreekt doodgewoon voor zichzelf: ‘Q-Train’ is een stevige plaat waar naast platwalsende solo’s ook ruimte is voor verstilde lyriek en psychedelische effecten.
Waarom Zodiak Trio zo’n smeltkroes aan ideeën is, heeft wellicht veel te maken met de bandleden en hun persoonlijkheden. Naast Renken op trompet en elektronica staat Andreas Wahl in voor solide gitaarbegeleidingen en dito elektronische effecten en zet Bernd Oezsevim enkele potige ritmes neer op zijn drumstel. Wahl laat zich overigens niet weerhouden enkele snoeiharde rock-riffs neer te zetten. Om die reden refereert Zodiak Trio volgens het label Traumton naar onder meer Jim Black’s AlasNoAxis of Hilmar Jensson’s TYFT, maar die parallel gaat slechts ten dele op. De improvisaties op ‘Q-Train’ zijn immers vrij mild en dat biedt de kans om ook een meer mijmerend aspect van de jazz af te tasten. ‘Traumel’ (niet toevallig met Traum in de titel) is een statige droomsequentie waarin de luisteraar gemakkelijk kopje onder gaat. Bernd Oezsevim, die onder meer in ‘Steithahn’ zijn technische virtuositeit ten toon spreidt, vervolledigt het trio met zijn gevarieerde drumwerk. Nu eens pakt hij uit met rotsvaste en bijzonder prominente partijen, om zichzelf even later terug weg te cijferen met een suggestieve, doortastende begeleiding.
Een rode draad lijkt ‘Q-Train’ niet te bezitten, behalve dan het spelplezier van de muzikanten en de vele referenties naar de geschiedenis van de rock en de jazz. Zodiak Trio kan heel actueel klinken, zoals in het plechtige, melancholische en dreigende ‘Genocide’, of heel “old school”. ‘Bodos Freunde’ zou met zijn ongezouten gitaarpartij bijvoorbeeld even goed van een ska-punk-groep kunnen zijn. Meermaals refereert John-Dennis Renken ook naar de bebop, hoewel zijn improvisaties heel hedendaags klinken. Humor is een constante die vaak terugkeert (zoals in het geestige ‘L-Train’), maar toch niet de bovenhand haalt.
Het meest overtuigend is Zodiak Trio in de meer verstilde nummers. ‘Sand’ is bijvoorbeeld een pijnlijke overpeinzing, waarin het trio juist door haar soberheid (zowel qua noten als qua effecten) de emotionele snaar van de luisteraar weet te raken. ‘Q-Train’ bevat meer van dergelijke composities, naast nummers waarop gewoon gefeest kan worden. Had het album meer consistentie gehad, was het misschien een modern meesterwerk geweest. In zijn huidige gedaante is Zodiak Trio echter sowieso één van de meest veelbelovende trio’s van Europa.
Meer over Zodiak Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
