Het jonge, Britse ZOAX debuteert met deze EP en probeert meteen om een nieuwe mix te maken tussen technisch behoorlijk ingewikkelde muziek en wat meer rechttoe, rechtaan melodieuze poppunk. Dat is geen makkelijke opgave en afgaande op wat de band hier presteert, zijn ze er zelf nog niet helemaal uit hoe alles precies in zijn werk gaat. Daardoor maakt 'XIII' een onevenwichtige indruk en laat het zeker en vast nog ruimte voor verbetering.
Het goede nieuws is dat ZOAX de vlottere melodieën van de poppunk bijzonder goed onder de knie heeft. Daardoor zijn er geregeld erg meezingbare (tot zelfs bijna huppelbare) passages tijdens de vijf songs die de EP telt. De frivole gitaren draperen zich rond eenvoudige akkoorden en door de kwieke drumslagen gaat het tempo vlotjes. De zang leent zich ook voor dat soort snedige, bijna makkelijk verteerbare muziek. Die is vrij hoog en licht, alsof een klein vogeltje zichzelf even wat piekveertjes op het hoofd heeft gegeven en nu volop aan het fluiten geslagen is op de tak die net naast het slaapkamerraam hangt. En net als dat vogeltje wordt dat gekweel uiteindelijk iets te veel van het goede.
Daarnaast is er de andere kant van deze groep en dat is de technische, “we gaan even volledig loos op muzikaal vlak”-zijde. Soms leunt het geheel aan bij mathmetal, met snelle en warrige breaks, bizarre notenopeenvolgingen en erg progressief getinte en gelaagde stukken. Wanneer ZOAX hier even gas geeft, zullen vooral muziektechnisch begaafde personen makkelijk kunnen volgen.
Het probleem zit hem niet in de stijlen an sich, maar eerder in de vaak geforceerde combinatie van de twee. De overgangen tussen de technische delen en de makkelijke zijn meer dan eens bijzonder geforceerd tot storend. De soepelheid van de muziek lijdt er sterk onder en dat kan niet de bedoeling zijn geweest. De groep snijdt ook voor een stuk in zijn eigen vlees door willens nillens die twee uitersten met elkaar te willen koppelen.
'XIII' is op muzikaal vlak een geslaagde eerste stap in de carrière van ZOAX, want de band laat duidelijk horen wat ze precies willen brengen. Enkel de afwerking en synthese van de elementen laat nog iets te wensen over, maar hopelijk trekken deze jonge honden dat in de toekomst recht.
