De Zweed Johan Zacharisson, oftewel Zilverzurf, is in eigen land niet minder dan een levende legende. Al meer dan dertig jaar lang maakt hij deel uit van de (in de jaren '80 immens populaire) reggae-rockgroep Dag Vag en bovendien werkte hij als muzikant, producer of geluidstechnicus mee aan ontelbare platen van binnenlandse en buitenlandse artiesten. Hoewel de band Dag Vag officieel nog actief is, trekt Zilverzurf de laatste jaren vooral in zijn eentje de wereld rond, op zoek naar gelijkgestemde zielen in de 'one world of sound'. Voor 'West Eastern Impressions' trok Zacharisson onder meer naar Afrika, Zuid-Amerika en Azië. Vijftien tracks lang combineert hij uiteenlopende, lokale muzikale en vocale invloeden met zijn eigen voorliefde voor dancehall- en reggaemuziek.
Dat Zilverzurf niet zomaar de eerste de beste producer is, kan men afleiden uit het aantal topartiesten dat hij wist te strikken voor zijn project. Zo kon hij voor de zomerse rootsreggae-track 'Good Vibes' rekenen op de vocale kwaliteiten van Papa Dee (bekend van Leftfields hit 'Release The Pressure') en de Braziliaanse sambadiva Simone Moreno. In 'Cumbia Del Sol' vult de Portugese band Mare Nostrum de gaten van Zilverzurf's degelijke, maar voorspelbare reggaetrack op schuifelende wijze op. Simone Moreno is andermaal van de partij op 'Pourquoi moi, mon amour?', dit keer aan de zijde van de K-Reem, de Algerijnse Raï-ster die faam verwierf aan de zijde van Manu Chao en Khaled. Moreno's zwoele Portugese zanglijnen vallen hier een beetje uit de toon, maar K-Reem's Arabische gezangen versmelten wonderwel met de dubby begeleiding. Zijn landgenoot Menad Bouchami krijgt twee veel meer Magrebijns klinkende songs voorgeschoteld. Zowel het heupstotende ritme, als het instrumentarium van fluit, percussie en accordeon van 'Galbi Adouya' en 'Yellella' zijn typisch Raï, enkel de baslijnen en het spelen met delay-effecten dragen een zweem reggae in zich. 'Tutabaganye' met Sammy Kasule refereert voluit aan de opzwepende muziek van Kasule's moederland Oeganda.
'New World of Love' (feat. Imran & Ban) dweept dan weer met zweverige Indiase sferen, maar voegt er een subtiele toets progrock aan toe. Evenzeer doorrookt is het laid-back, dubby 'Ya Khouya' waarin Zilverzurf en (wederom) Menad Bouchami een perfecte mix van raï en dubreggae neerzetten. Een dikke joint op een kameel, de situatie lijkt bij dit soort muziek haast een evidentie. Minstens even geslaagd is het lichtvoetig springerige 'Cradle of Life' waarin Zweeds rockicoon Mikael Rickfors met een doorleefde rockstem het moederland Afrika bewierookt. Reggae-oudgediende Desmond Foster komt tweemaal opdraven. Op het slepende 'vocal harmony'-nummertje 'The Moment is Gone' komt hij aanvankelijk wat tam uit de hoek, maar met 'Number Two' is het wel goed raak. De oerklassieke wandelende baslijn, de skanking pianoaccenten en de vreemd galmende percussieroffels ontvangen Dekkers ijle stem met open armen. Het zijn echter de heren van Kai Horns & Winds (de blazersectie van dubpoëet Linton Kwesi Johnson) die, duidelijk in hun sas op het instrumentale 'contradictions', mogen tekenen voor de meest memorabele en catchy track van de plaat. Knoppenmeester Internal Dread zet naar het einde toe nog een fijne dubversie van Desmon Fosters eerstgenoemde bijdrage neer, maar als Menad Bouchami en Papa Dee opnieuw opduiken op 'Nehlm Bzaf' is dat iets te veel van het goede. Jammer, want 'Om Shanti' (feat. Gopika, Naka, Kirupa & Ganesh) is met zijn mix van Indiase gezangen, sitarklanken en een sloom dubritme een ronduit bezwerende track.
Zilverzurf had er goed aan gedaan deze plaat in twee keer uit te brengen. Hoewel het niveau van het merendeel van de songs hoog ligt op zowel productioneel als muzikaal vlak, doet na vijfenzeventig (!) minuten wereldmuziekklanken in een reggaejasje zelfs bij de meest gemotiveerde luisteraar een zekere stijlvermoeidheid zijn intrede. 'West Eastern Impressions' is niettemin een knap album, dat het gros van de crossoverplaten moeiteloos achter zich laat.
Meer over Zilverzurf
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
