Wie zegt dat Youngblood Brass Band een liveband is, doet de groep ernstig onrecht aan. Zeker, de combinatie van koperblazergeweld, denderende percussie en af en toe een scheut rap of spoken word zorgen voor een explosieve mengeling van New Orleans-brassbands en hiphop die vooral op het podium steevast overkookt. De uitgekiende arrangementen maken de groep echter tot meer dan alleen die live-band. Hoe dan ook: met 'Live. Places.' is de lang aangekondigde liveplaat van deze Amerikaanse bende er dus gekomen. Op één track na werden alle opnames op Europese bodem vastgelegd, waarbij Duitsland, Nederland, Engeland en de Brusselse AB als gastheren mochten optreden. Bovendien bevat het schijfje, naast de 10 audiotracks, ook 3 videoregistraties van de bands passage in de AB-Box.
Een langverwacht cadeau voor de fans? Zeker, want de kracht en drive die de band op het podium ontwikkelt knallen bij momenten echt van het schijfje. Jammer is daarbij wel, dat de klankkwaliteit van de opnames af en toe het feest komt vergallen. Het openende 'Brooklyn' klinkt meteen dof en laat bovendien trombonist Joe Goltz op z'n kortademigst horen. In 'Avalanche' is de tekst van David Skogen haast onverstaanbaar en in 'Pastime Paradise' gaan de blazers gebukt onder een blikken geluid. Waar deze nummers nog het totaalbeeld van de band heel laten, gaat dit op 'Isthatariot' helemaal verloren. Het nummer lijkt vanop een te grote afstand opgenomen en de backingvocals komen zo slordig door dat alles snel een rommeltje wordt. Dit is extra jammer, aangezien dit het enige nummer is in de "nieuwe" Youngblood-bezetting met drie percussionisten en sousafoonspeler Kenneth Bentley, die de onmogelijke opdracht krijgt om Nat McIntosh te vervagen.
Een maat voor niets is 'Live. Places.' echter niet te noemen. Wie de band alleen van de studio-opnames kent, zal met stijgende verbazing moeten vaststellen dat Nat McIntosh alle speciale effecten (van scratchgeluiden tot simultaan zingen en spelen) ook live uit een sousafoon gewrongen krijgt. In 'Friends and Strangers' bakt hij ze helemaal bruin, wanneer hij tegelijkertijd de baslijn speelt en de melodie neuriet. Of wanneer hij naar het einde van 'Killing me Softly' zijn baslijn haarjuist stratosferische hoogtes injaagt. Maar ook zonder de techniek van McIntosh zal dit album de polsslag van menig luisteraar ver over het toegelaten maximum drijven, bijvoorbeeld met de onhoudbare energieontlading 'Camouflage'. En de prachtige tekst van 'To Come Together and Leave Alone' is op zich al een track op deze cd waard. Het nummer dat de meeste brokken maakt is echter de publiekslieveling 'The Headbanger', een cover van The Soul Rebels. Wie ooit op de tonen van dit nummer tijdens een optreden tegen het plafond geplakt heeft, kan dit nu alleen in de huiskamer overdoen. De – anders zo beheerste – David Skogen die zijn stem op enkele lettergrepen schor schreeuwt, wordt er gratis bij geleverd.
'Live. Places.' is een opwindend souvenir voor iedereen die ooit door Youngblood Brass Band van z'n sokken geblazen werd. Voor zij die band nog moeten ontdekken, is een studioalbum als 'Center:Level:Roar' interessanter en muzikaal sterker.
Meer over Youngblood Brass Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
